KANLI AŞKIM ~ Sehun

BÖLÜM#16

Kızlardan biri uyanmıştı. Bu Ae Cha idi. Kısık sesiyle:

+(A.C) Eun Mi uyanmadı mı hâlâ?

+(S) Hayır uyanmadı.

Derken o da uyanmıştı.

- Ne oluyor burda?

Dedi kısık sesiyle. Etrafına bakındı ve neler olduğunu anlayınca başını ellerinin arasına aldı.

+(A.C) Canım iyi misin?

Dedi elini Eun Mi'nin omzuna götürürken. Eun Mi Ae Cha'nın elini itti ve:

- İ-iyiyim ben.

Ae Cha üzgünce başını önüne eğdi.

+(S) Evet, işimiz bittiğine göre gidebiliriz artık.

- N-ne? Bir dakika! Sen mi öldürdün onu?!

+(S) Evet. (?)

- Ben yapacaktım ya intikamımı alacaktım neden yaptın?!

+(S) Şu an çok saçma bir şey için kızdığının farkında mısın? Ben müdahale etmeseydim ikinizi de öldürüyordu!

- Ya sana müdahale et diyen mi oldu?! Ben ne güzel alacaktım intikamımı!

+(S) Ya saçmaladığının farkında değilsin herhalde?! Ben olmasaydım sen şu an bir ölüydün!

Ae Cha çok güzel bir yerde bölmüştü.

+(A.C) ARKADAŞLAR BÖLÜYORUM AMA ARTIK DÜNYAYA DÖNEBİLİR MİYİZ?!!

- Evet haklı. Artık dünyaya dönelim.

+(A.C) Çok şükür!

+(S) Tamam o zaman. Ellerini ver ve gözlerini kapat.

Dediğimi yaptı ve dünyaya ışınlandık.

EUN Mİ'NİN AĞZINDAN

Dünyada sadece bir gün geçmiş. Çok garip. Her neyse.

Olanlardan sonra ikisinden de nefret etmeye başlamıştım. Biri yıllarca yalan söyler biri intikamımı almama izin vermez...

Okulun bodrum katına ışınlandığımız için ben önden gitmeye karar vermiştim. Ae Cha kolumdan tuttu ve:

+ Birlikte gidelim mi?

- İstemez.

Dedim ve kolumu kurtardım. Tam gidecekken yine kolumdan tuttu ve:

+ Lütfen. Biliyorum yalan söylediğim için bana çok kızgınsın ama sana nedenini söyledim.

- Bana en başından söyleyebilirdin. En azından seni olduğun gibi sevebilirdim.

+ Biliyorum ama dediğim gibi kimsem yoktu ve herkes böyle olduğum için benden korkup kaçmışlardı. Seni de kaybetmek istemedim. Lütfen affet beni lütfen!

Kolumu kurtarmaya çalıştım ama olmadı.

+ Lütfen...

Ağlamaya başlamıştı. O benim yıllardır arkadaşımdı. Bana bir zarar vermek isteseydi şimdiye kadar zaten verirdi. Her şeyimizi paylaşırdık. Yani ben öyle sanmışım... Ama nedense affetmek geçmişti içimden.

- Bak biz yıllardır arkadaşız. Birbirimizden gizlimiz saklımız yoktu. Yani ben öyle düşünmüştüm. Ama yılların hatrı için seni affedebilirim.

Gözlerindeki çaresizlik birden mutluluğa bürünmüştü.

- Fakat! Bir şartım var!

Meraklı gözlerle bana bakmaya başladı.

- Bir daha yalan söylemeyeceksin. Anlaşıldı mı?

+ Anlaşıldı!

- Anlaştık mı?

+ Anlaştık!

Birlikte eve gittik.

Eve geldiğimde üzerimdekileri çıkarıp pijamalarımı giymiştim. Yumuşacık yatağıma yatıp kendimi uykunun kollarına attım. Evim evim güzel evim!

———————————————————

BÖLÜM SONU...