Kopciuszek na wrotkach

Część Bez tytułu 22

Emily:

- Nie wiesz, jak bardzo jestem ci wdzięczna, że mnie podwiozłeś - powiedziałam do Gabriela, wychodząc z jego auta - Daj mi znać jak będziesz czegoś potrzebował.

- Wciąż nie mogę uwierzyć, że patrzę na Emily. Wyglądasz zupełnie inaczej, wow - powiedział podchodząc bliżej mnie - Cieszę się, że mi zaufałaś. 

Niewiele myśląc, pocałowałam go w policzek i uśmiechnęłam się nieco skrępowana na to wyznanie i pobiegłam w stronę budynku.

Patrick:

- Nigdy wcześniej ich ze sobą nie widziałem, nawet nie wiedziałem, że się znają - rzuciłem w stronę Davida w czasie przerwy.

Po spóźnionym przyjściu Sophie, od razu przeszliśmy do spraw organizacyjnych oraz do dosyć ostrej rozgrzewki, ale prawdziwa bomba wiadomości miała nadejść po krótkim odpoczynku. Przez cały ten czas Sophie ani razu nie spojrzała w moim kierunku, niestety nie mogę powiedzieć o sobie tego samego. W trakcie ćwiczeń zauważyłem, że piruety nie są tak szybkie jak dotychczas a kilka razy wyglądała jakby miała zaraz zwymiotować. 

- Stary, czemu nie sprawdzisz na fejsie jej? Przecież musza mieć się w znajomych.

- Byłoby łatwiej gdybym znał jej nazwisko .. cokolwiek. 

To mnie zdziwiło. Nic o niej nie wiem. Każdego choć trochę kojarzę nie tylko z zajęć. I wtedy przyszedł mi do głowy pewien pomysł.

Podjechałem do siedzącej na ławce Sophie, dokręcała kółka. 

- Jak nie umie się pić, to nie rusza się alkoholu, słonko.

Jeśli to możliwe, zieleniała jeszcze bardziej. Jej oczy się powiększyły z przerażenia. 

Wtedy zauważyłem, że mają inny kolor niż kilka dni temu.

Emily:

- Jestem chora, głąbie. Dlatego przyjechałam spóźniona. Cały dzień spędziłam na wracaniu do żywych. Gabriel na szczęście mi pomógł - powiedziawszy to, odłożyłam sprzęt i rzuciłam Patrickowi wyzywające spojrzenie. 

Kiedy tak mi się przyglądał, zrozumiałam jedną rzecz. 

Czy moje soczewki są na swoich miejscach?