Lanetli Kasaba

6.Sayfa

Sarıldığım kişide bana sıkıca sarılıyordu ve saçımı okşuyordu.

"Bu sesi duyan bir tek ben miyim?"dedi Charley.

"Bende bir gülme sesi duyuyorum."dedi Wilson.

"Bence oraya gidelim belki okulun elektrik bölümleriyle oynamıştır."dedi Jack.

1dk bana sarılan ve şuan saçımı okşuyan kişi Edward'dı.Çok heyecanlanmıştım ve mutlu olmuştum.

"Olabilir."dedi Edwad.

Edward'dan uzaklaşmıştım.Ama gülme sesleri daha da artıyordu ve iyice korkuyordum Edward'a bir daha sarılmıştım.

"Çok korkuyorum ya ve etraf çok karanlık gitmeyelim bence.dedim sesim titriyordu adeta.

"Korkma biz senin yanındayız."dedi Edward.Çok tatlıydı yaa...

Neyse etrafı nasıl aydınlatabiliriz diye düşünüyordum ve tabii ya telefonumuzdan feneri açacaktık.

"Telefonumuzdan feneri açalım bu sayede etrafımızı görürüz."dedim.

"Harika fikirmiş."dedi Wilson.

Hepimiz feneri açtık ve gülme seslerin geldiği yöne çevirdik.Sesin olduğu yere doğru gidiyorduk ve okulda sanki bizden başka kimse yoktu çok sessizdi.Sesin geldiği yere yaklaştıkça Edward'a daha sıkı sarılıyordum.

İçeriye girdik ve bir kız çocuğu aynaya bakarak deli gibi gülüyordu.Akıl sağlığı yerinde mi diye merak etmiştim o ne mal gibi gülmeler falan.

"Sen de kimsin küçük kız?"diye sordu Jack.

Kız gülmeyi kesti ve korkunç bakışlarla bize bakmaya başladı,hiçbir şey demiyordu sadece bakıyordu.Ortalık ölüm sessizliğine bürünmüştü.

"Aynada yeni halimi görünce gülmeye başladım da."dedi küçük kız

"Yeni halim derken?..."dedim.

"Yeni bedenimi çok beğendim."dedi küçük kız.Sesi çok alçak tonda geliyordu.

"Nasıl yani!?"dedi Charley.

Kız büyük bir çığlık attı ve halada devam ediyordu.Başım ağrımıştı ve artık dayanamamıştım.Edward'dan  uzaklaşıp kıza koştum ve:

"Yeter!Sus artık lan!"dedim ve kızın suratına bir tekme attım.

Kız yere çakıldı ve sesini kesmişti bizimkiler görünce bana şaşkınlıkla bakmıştı.Küçük kız ayağa kalktı ve bana baktı.Nefret dolu bir bakışları vardı bende telefonun fenerini kızın gözüne tutuyordum gözü acısın diye ama hiç bir tepki vermiyordu aynı bir cin gibiydi.Kız bodrumdan çıkmıştı ve bizde çıkmıştık.Küçük kız önden yürümeye devam ediyordu arkası bize dönüktü ve kız yürümeyi kesti.Biz ise telefon feneriyle kıza bakıyorduk.Küçük kız yavaşça arkasını döndü ve bize baktı ama o ağlıyordu.

"Bu hayatı ben seçmedim Maria onlar beni zorladılar,sizinde zamanınız varken burdan uzaklaşın sizde benim yaşadıklarımı yaşamayın."

Dedi küçük kız sesi umutsuzca ve üzgün bir şekilde çıkarak.

Kız arkasını döndü ilerledi anında şimşek çaktı ve kız gözden kayboldu ve yaģmur yağmaya başladı gözüküyordu şimşek çakınca istemsizce çığlık atmıştım.Edward beni kendisine çekerek sarıldı bende ona karşılık vermiştim.

"Bu kız gerçek olamayacak kadar ürkütücü ve adımı nerden biliyor!?"dedim.Nereseyse ağlıcaktım o dereceye gelmiştim.

"Korkma bunun ne olduğunu araştırırız."dedi Edward ve bana daha sıkı sarılmıştı.

İkimizde birbirimizden uzaklaşmıştık.Bodrum katından da  çıkmıştık ve sınıfımıza doğru yürümeye başlamıştık.Sınıflar bomboştu belliki bir yerlere gitmişlerse ama ne zaman gitmişlerdi okul çok karanlıktı sadece dışarıdan gri renginde ışıklar azıcık aydınlatıyordu.

"Bir tane sınıfa oturak onlar kesin konferans salonundadır."dedi Charley.

"Nerden biliyorsun."dedim

"Geçen senede aynısı olmuştu ama bunun kadar karanlık değildi."diye ekledi Charley.

Bizde Charley'in dediğini yapmıştık ve  sınıfımıza geçmiştik zaten herkesin eşyası buradaydı.Okul çok karanlıktı ve arada şimşekler çakıyordu off ben yine korkuyordum.Sonra Wilson konusmaya başladı.

"Adını nerden biliyor Maria sen onu önceden tanıyor muydun?"dedi Wilson.

"Hayır onu ilk defa görüyorum."dedim.

"Hmm belli ki seni biri istiyor Maria farkında mısın bilemem ama."dedi Wilson.

"Onun söylediği sözü hatırlıyor musunuz?"demiştim sesim çok kötü çıkmıştı.

"Ne sözü."dedi Jack.

""Bu hayatı ben seçmedim Maria onlar beni zorladılar,sizinde zamanınız varken buradan uzaklaşın sizde benim yaşadıklarımı yaşamayın." işte bu sözde bir şifre var buralardan gitmemizi söylüyor onun dediğini yapmalı mıyız? "dedim.

"O ne yaşıyor ki de gitmemizi söylüyor."dedi Charley.

"Sanırım kötü şeyler yaşıyor ve onu bu kadar çaresiz bırakan durumdan bizimde etkilenmemizi istemiyor."dedi Edward.

İyice korkmuştum  ilk defa böyle olaylarla karşılaşyordum ve ne yapacağımı bilmiyordum.Okul hala çok karanlıktı havada öyle karanlıktı neyseki ne şimşek çakıyordu ne de yağmur yağıyordu şu an her şey normal geçiyordu.

"Ya benim size söylemem gerken bir şey var."dedim.

"Kötü bir şey mi oldu?"dedi Edward.

"Olmuştu bile."dedim.

Hepsi bana bakıyordu dışarıdaki gökyüzü ışığı sayesinde bunu görebiliyordum.Bunu söyleme gereği bulmuştum.