Lanetli Kasaba

13.Sayfa

Onunla beraber yürüyordum hala eve gelmemiştik.Bugün yaşadığım olaylar aklıma geldikçe kendimi garip hissediyordum şuan beni en çok rahatlatan Edward'tı onunla konuşmalıydım merak ettiğim bir kaç soru vardı.

"Bir şey soracağım."dedim kalbim hızlanmaya başlamıştı.

"Sor."

"Kimse Kate ile kavga etmedi mi ya da diklenmedi mi?"

"Tabii senin gibi diklenen oldu ama biliyorsun ki o zengin ve iyi dövüşebiliyor.Dövemeyeceği biri olursa eğer para ile onu başkalarına dövdürebilir.Ama merak etme ben seni korurum Kate benden korkar ama yinede kendini bir şey sanarak hareket eder."

"Şey korumanı isterim doğrusunu söylemek gerekirse."dedim.Aslında sırf ona daha yakın olabilmek için demiştim.Edward'ı ona bırakmam çok istiyorsa ilk olarak beni durdurmalı.Eve gelmiştik evde tek olduğumu hatırladıkça korkuyordum kız birden kaybolmuştu nereye gitmişti yoksa benim evimin içinde miydi?

"Geldik ben seni daha rahatsız etmiyim.İyi geceler."

"İyi geceler"

İçime yine bir korku kaplamıştı o kız ölmemişti bu nasıl olurdu ki bu olaylar çok geriyordu beni.Edward evine girdi bende evime giriyormuşum gibi yaptım.Etrafta kimse kalmadı sadece rüzgar sesini duyuyordum.Eve doğru birkaç adım attım ama giremedim ev çok karanlık ve sessizdi.Ailem yoktu hiç eve girmek istemedim.Dışarıda oturmaya başladım sanki dışarısı çok güvenlide neyse 10dk'dır dışarıdaydım o olaylar aklıma geldikçe
ağlamak istemiyordum ve yalnız kalmak hiç istemiyordum.Aklıma sadece bir kişi gelmişti o da Edward'dı tam yanımdaki evde oturuyordu onun yanına gidip konuşmak istiyordum bunu neden denemiyordum ki ama bir kaç hafta önce tanıştığım birinin evine girmek hiç mantıklı değildi.Şimdi ne yapacaktım ben,o korkunç kız yine gelirse nereye kaçacaktım başka bir şansım yoktu onun yanına gitmeliydim.Ayağa kalktım ve bahçesine girdim yavaşça kapıya doğru yaklaştım kapıyı tıklasam mı tıklamasam mı diye düşündüm bir anda dışarıdan sesler gelince kapıyı hızlıca tıklamıştım.Kalbim yerinden çıkacakmış gibi hissettim ardından kapıyı açıldı.

"Maria?"

"Şey...Edward bu akşam sende kalabilir miyim?"

"Bir şey mi oldu Maria?Ailen şuan nerede?"

"Bir şeyim yok,ailem şuan işteler bu yüzden evde tekim ve evde tek kalmak istemiyorum senin ailen evdeyse sizi rahatsız etmiyeyim."

"Ailem evde yok içeri geçebilirsin."Kapıdan çekildi ve içeri girmemi istedi.

"Teşekkür ederim."dedim ve hızla evin içine girdim.Saçları dağınıktı ve pjamalarıyla oturuyordu.Televizyon açıktı belli ki televizyon izliyordu.

"Bir şey ister misin?"

"Yok sağol."dedim ve koltuğa oturdum.Koltukta bir süre oturdum Edward'a oturuyordu ona arada bakıyordum hiç beklemediğim bir anda yatar pozisyona geçti.

"Böyle durmam sana sorun olur mu?"

"Yok rahat olabilirsin"dedim.Tabii ki sorun oluyordu fazla tatlısın birazdan kalp krizinden ölücektim.Çok tatlı görünüyordu gözlerimi ondan alamıyordum.O ise gözleri kapalı koltukta yatıyordu başımı koluma yaslayıp televizyonu değil onu seyretmeye başladım.Ben onu gizlice izlemeye devam ederken birden gözlerini açıp bana baktı kafam aşağı düştü kafamı hızla televizyona çevirdim Edward tekrardan gözlerini kapatıp hafifçe güldü.

"Niye gülüyorsun ki."dedim.

"Beni mi izliyordun?"diye tekrar gülmüştü.

"H-hayır saçmalama ben sadece şey yapıyordum gözüm kaydı ve şey oldu sana baktım yani seni izlemiyordum ben sadece şey..."

"Tamam tamam ciddi anlamda demedim biraz nefes al çok hızlı konuştun Maria."diye daha içten güldü.

"Ya bende ciddi sordun sandım."diye güldüm.

Hafifçe gözünü açıp bana gülümsedi siyah saçlarını sağ tarafa yatırdı tekrar önüne döndü ve televizyonda bir şeyler izlemeye başladı bende izlemeye başladım ama uykum çok gelmişti bir an önce uyumak istiyordum tek sıkıntı burası benim evim olmadığı için rahatça uyuyamıyordum.Salon karanlıktı bende uykusuzluktan bayılacak gibiydim ama eve gitmeye o kadar korkuyom ki her defasında o kız aklıma geliyordu zihnime nasıl yapıştıysa.Gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başladı en son televizyonun sesini duymuştum ve sonrasını hatırlamıyorum...

***
Uyanmıştım sabah olmuştu üzerimde bir battaniye vardı ilk başta anlamadım ama pencereye gelen ışık havanın sabah olduğunun işaretiydi.Korkuyla koltuktan aşağı düşmüştüm ve büyük bir çığlık attım Edward koşarak yanıma geldi ve bana baktı.

"İyi misin niye bağırdın?"dedi.

"Benim ailem çok endişelenmiştir ya off uyuya kalmışım niye beni uyandırmadın ki?"dedim sinirle.

"Sen bana bu akşam sende kalabilir miyim dedin bu yüzden uyandırmadım."dedi doğru ya haklıydı nasıl unuttum.

"Ya okul vardı niye uyandırmadın."dedim.

"Maria bugün okul yok ve..."

"Edward benim hemen eve gitmem lazım ailem beni kesin öldürecek."Yerimden fırlayarak eve koştum ama bizim araba yoktu.

"Boşuna endişelendin işte ailen hala iştedirler."dedi.

"Ama nasıl olur bu saate kadar gelmeleri lazımdı neyse ben bir ailemi arayım ve eve gidiyim.Şey bu arada beni evine aldığın için teşekkür ederim Edward."

"Önemli değil bir şey olursa tekrar gelebirsin."

"Tamam görüşürüz."

"Görüşürüz."dedi benim eve girmemi bekledi daha sonra o da yavaşça kendi evine yöneldi ilk işim ailemi aramamdı.

Telefon çaldırılıyor:

"Alo anne?"

"Maria noldu canım?"

"Nerdesiniz anne erken gelin dedik sabah oldu hala ortalarda yoksunuz."

"İşler çok yoğundu zaten yoldayız birazdan eve geliriz."

"Peki anne neyse sonra konuşalım."

"Peki canım hadi kapatıyorum."

Annemle telefon görüşmem bitmişti dün yaşadığım olay aklıma geldikçe ürperiyordum o ölen kızın aslında yaşaması kırk yıl düşünsem aklıma gelmezdi.Bu olayları düşünmekten korkuyordum en iyisi bir duş almaktı.Duşumu aldım sabah sabah sıcak su iyi gelmişti.Saçımı da kurutmuştum altıma siyah tayt üstüme kırmızı uzun kollu bir kazak giydim.Onlara güzel bir kahvaltı hazırladım ailemin bana inanmalarını umdum.Pencereden dışarıya baktım bahçede kan yoktu ve kimsede yoktu.Evde yalnızken dünkü yaşadığım olayı kendi kendime sorgulamaya başladım.O kız ölmemişti,o yaşıyordu en çok merak ettiğim şey ise mezarlığın içinde Linda'nın yerine kim vardı bunu bugün öğrenecektim ne olursa olsun öğrenmeliydim.Dün gittiğimiz mezarlığa gidecektim ve mezarlığı açacaktım aslında mezarlığı açmak doğru değil ama vu gizemli şeyi çözmem gerekiyordu.Sonunda ailem gelmişti arabanın sesi geliyordu iyi ki de gelmişler kahvaltı da hazırdı onlarla bu ölen kızın konusunu konuşmak istiyordum, kesin bana inanmayacaklar ama yine de şansımı deneyecektim umarım inanırlar.