Lanetli Kasaba

9.Sayfa

Tam kapının önündeydim.Kapının deliğinden bakmak için biraz yaklaştım ama kimse yoktu ne yani kim tıklatmış olabilir ki?

Biraz gerilmiştim kapıdan yavaşça uzaklaştıktan sonra biraz bekledim belki tekrar kapıyı tıklatır diye ama kimse tıklatmamıştı çok sıkılmıştım ve arkamı dönüp odama doğru ilerledim.

"Niye biri durduk yere kapıyı tıklasın."dedim kendi kendime ve merdivenlere doğru yöneldim.

Azcık ilerledikten sonra kapı tekrar tıklatıldı.Kalbim çok hızlı atmaya başladı yavaşça arkama döndüm ve kapıya doğru ilerledim elimde ki bıçağı sıkıca tutarak deliğe bakacaktım.

Deliye bakamadan bizim salonun televizyonu yüksek sesle evi yankılandı.Olduğum yere sıçradım bütün bedenim titriyordu hatta gözlerim için bile.Arkama döndüm evin içi karanlıktı.

Yavaşça salona doğru ilerlerdim televizyonun görüntüsü bir gidip bir geliyordu,televizyondan gelen sesler cızırtılı geliyordu bu hep oluyordu çünkü kasaba sürekli soğuk ve yağmurluydu ama sıkıntı şu ki ben televizyonu hiç açmamıştım. Televizyona tekrar baktım ve aklıma bir şey geldi bu düşünce içime kötü bir hisle doldurdu,elektrik yoktu ki bu  televizyon nasıl çalışıyordu?

Kapı yine tıklanmaya başladı 3 kere tıklatıyordu her tıklayışında daha hafif vuruyordu.Yürüyünce parkelerden ses çıkıyordu gerilim her dakika daha da artıyordu.

Delikten dışarı bakınca o kızı görmüştüm elinde ayıcığı olan kızı o da sanki benim delikten bakacağımı biliyor gibi kapının deliğine bakıyordu.Açmak istememiştim çünkü bu kızı görmeden önce sokaktaki lambalar çok iyi aydınlatıyordu ama o gelince ise zar zor aydınlatıyordu.

Umursamamaya çalışarak sessizce salona oturdum,ev çok karanlıktı ama hala kapıyı tıklatıyordu en sonunda sesler kesilmişti.Adeta nefesimi tutuyordum bir süre sessizlik olunca odama çıkıp annemi aramak istedim ama o kadar korkuyordum ki kıpıdıyamıyordum bile.'Aman ben cesaretli bir kızdım ne korkacağım ondan,o benden korksun!'Diyerek kendime gaz vermeye çalıştım ve koltuktan kalktım.

Salonun ortasına gelmiştim ama bu kasabanın evleri bahçeli olduğu için camdan içeriye bakabilirlerdi.Benim şansıma da perde açıktı.

Pencereye bakarken bir anda o kızı gördüm!

Kız ağlıyordu ve ağzından kan akıyordu dişleri yoktu ve elindeki ayıcık ise sanki kıpıdıyordu!!

Onu görmemle büyük bir çığlık attım kız cama sert şekilde vurmaya başladı neredeyse camı kıracaktı!

Kız hala cama vuruyordu ve aniden cama vurmayı kesti kafasını eğdi saçlarıda yüzüsünü kapatıyordu ben hala ona salonun penceresinden bakıyordum.

Biraz öyle durduktan sonra elindeki oyuncağı yere düştü ama hala bişi yapmıyordu öylece duruyordu.Üstündeki çamurlaşmış beyaz uzun rahibe elbisesine benzer kıyafetiyle duruyordu.

Birden kafasını kaldırdı ve bağırmaya başladı gözleri simsiyah olmuştu ve ağzından hayvan gibi kan akıyordu.O hala bağırmaya devam ederken elleri ters dönmeye başladı.Acı içinde çığlık atıyordu yerdeki oyuncak kıpırdamaya başladı,sanki gerçekti.

Kız yere çöktü ve yavaşça sesini kesti üstü ve bahçemiz kan gölü gibiydi.

Korkudan ağlamaya başladım o kız ise simsiyah gözleriyle bana bakıyordu ve birden bire perdeyi sanki biri çekmişti ama bu nasıl olurdu ki?

Ev kapkaranlıktı yardım edin diye çığlık atıyordum resmen bu kasabaya geldiğimden beri hep paranormal olaylar yaşamaya başladım.

Yavaşça pencereye yaklaştım ve hızlı bir şekilde de perdeyi açtım ama kız yoktu gitmişti.Lambalarda da öyle bir yanıp sönmede yoktu düzelmiş gibiydi.

Hâlâ ağlıyordum odama çıkmaya da çok korkuyordum ya o kız benim odamdaysa ?

***
Işıkları açmıştım keşke ailem burada olsa diyordum.

Salonda hala o olayın şokuyla oturuyordum ailemin gelmesini beklemekten başka bir şansım yoktu.

Aradan biraz zaman geçmişti ama hala evde tekdim böyle beklemekle olmazdı ayağa kalktım ve pencereye baktım dışarısı normal gözüküyordu bahçedeki kanlar ise daha azalmış gibiydi sanırım toprak emmişdi.

Merdivenlere doğru baktım yukarısı zifiri karanlıktı ama yinede yukarı çıkıp telefonu almam lazımdı.Cesaret edip yukarıya çıkmayı başardım evin lambalarının çoğusunu yakmıştım ve sonunda telefonumu almıştım kızlar baya mesaj atmıştı ben ise hemen annemi aramaya koyuldum.

Onu en az 20 kere aradım ama hiçbirisine cevap vermedi.İçimdeki his beni iyice kötü ediyordu bende hemen babamı aradım ama o da cevap vermedi.

Bu seferde kızları aradım ama onlarda cevap vermemişti ya herkese noldu böyle niye kimseye ulaşamıyordum.Etrafada baktım ama bir tek evin bile ışığı yanmıyordu.

Korku beni ele geçirmiş gibiydi kimse yoktu ne sokakta biri geçiyordu, ne komşularımız,ne ailem,ne de kızlar vardı yanımda.Kimse yoktu hem de hiç kimse...