Lanetli Kasaba

14.Sayfa

Ailemi kapıda karşıladım ve eşyalarını aldım.Ailem kıyafetlerini değiştirmek için yukarı çıktı.Bende nasıl anlatmam gerektiğini düşündüm içimden bir ses 'Direkt söyle Maria bu kadar kasma!'diyordu derin bir nefes aldım, ailem o sırada aşağı indi ve sofraya oturdu.Hep beraber yemeye başladık pek iştahım olmasada kendimi zorluyordum yemek için aileme baktım ve söylemek için hazırlandım

"Ellerine sağlık kızım."dedi babam.

"Afiyet olsun."dedim.

"Çok uykum geldi Sinem ben uyuyacağım."dedi babam anneme.

"Tamam John."

"Anne baba size bir şey anlatmam lazım."dedim endişeyle.Bu sefer anlatacaktım.Annem ile babam bana bakıyorlardı

"Şey dün aksam siz yoktunuz."dedim ve derin nefes aldım.

"Yoksa bir şey mi oldu?"dedi annem bana yaklaşarak.Bende daha fazla dayanamadım ve dün akşam ne yaşadığımı ayrıntılı bir şekilde aileme anlattım.Olayı annem ile babama anlattıktan sonra saçma bulmuşlardı.

"Maria böyle bir şeyin olması mümkün değil hem böyle bir şey olduğunda git dua et ben sana öğrettim."dedi annem.

"Anne ne diyorsun ya ben çok korkuyorum size hep anlattım hepsini gerçekten yaşadım ama siz hiç bana inanmadınız."diye haykırdım

"Maria!Saçma şeyler söylüyorsun bunlar gerçek olamazlar başka birilerine anlattın mı?"diyerektwn kızdı annem.

"Evet ama sadece kızlara anlattım."

"Artık bu konuları konuşmak yok tek kelime bile duymak istemiyorum ve başkalarınada anlatma senin yüzünden psikolojisi bozulacak sonra uğraş dur."dedi annem bağırarak.

"Baba peki sen ne diyeceksin?"

"Annen haklı Maria.Böyle şeyler gerçek olmaz."

Babam ve annem pek bir sey söylemeden sofradan kalkıp gitmişti bana inanmadıkları gibide üstelik azar işitmiştim.Kızlar bugün bana gelecekti mesaj atmışlardı onlara dün akşam yaşadığım olayı anlatamazdım annem bana kızmıştı boş yere kızıyordu.Annem yanıma geldi:

"Bugün arkadaşların gelecekakın arkadaşlarına dün akşam yaşadığın olayı anlattığını duymayayım."

"Ama anne.."

"Ama falan yok bazen seni gizlice dinleyeceğim hele bu konuyu arkadaşlarına anlat çok kötü olur."

Haklısın sanırım son zamanlarda kendimi iyi hissetmiyorum en iyisi dışarı çıkayim."dedim ve dışarı çıktım.

"Kendini iyi hissedince tekrar eve gel."diye seslendi annem.Bir şey söylemeden bahçeden çıktım.

Dışarıda sokaklarda yürümeye başladım.Evden iyice uzaklaşmıştım dışarı çıkma sebebim mezarlığa gitmekti anneme bunu söylemedim çünkü bunu anneme söyleseydim eğer beni dışarıya göndermezdi bu yüzden yalan söylemek zorunda kaldım.İnsalara mezarlığın yerini sorarak bulmaya çalışıyordum.Sonunda mezarlığı buldum koşarak mezarlığın kapısını gittim ama kapı bir türlü açılmıyordu içeri girmek istedim ama olmadı biri bana seslenince durdum.

"Mezarlık bugün kapalı içeriye
girmezsiniz."diyen kişi bekçiydi.

"Neden kapalı ki?"diye sordum.

"Bazı kişiler bu mezarlıkta garip sesler ve garip aeyler gördüklerini iddia ettiler olay çok uzamasın diye mezarlığı kısa bir süreliğine kapattık."

Bekçinin yanından uzaklaştım benim mezarlığa girmem lazımdı ama nasıl girebilirdim.Mezarlığın arkasına gittim korkuluklar yüzünden burdan geçmek imkansızdı sanırım mezarlığın açılmasını beklemekten başka şansım yoktu.Eve gidecektim ki birden bir çocuk gördüm o erkekti siyah kıyafeti biraz yırtıktı ve çamur lekesi
vardı.Boş boş mezarlığa bakıyordu bir şey demeden oradan uzaklaşmak istedim biri bana saldırsa kimse sesimi duymazdı.Bir kaç adım attım yavaşça uzaklaşırken ona da arada bakıyordum.