Net zoals iedere morgen gingen Minho en Thomas naar het doolhof.
Ze hebben nu al zo veel naar het doolhof geweest toch was ik nooit op miijn gemak.
Stel je voor als een van hen gestoken word of dat ze niet optijd terug geraken...
Net zoals gewoonlijk begon ik al vroeg met m'n werk.
Toen ik opkeek zag ik dat Newt naar me staarde.
'Kun je het vinden?' zei ik lachend tegen Newt, maar Newt kon duidelijk niet lachen.
'Kan je even meekomen?' zei hij serieus.
Langs alle kanten hoorde ik gefluit, maar ik lette er niet zo op, ik was meer op Newt aan het letten.
'Ben je oké?' vroeg Newt me opeens.
'Eh, ja alles is oké hoor. Waarom vraag je dat'
'Nou eh, toen je vanacht lag te slapen praatte je opeens in je slaap. Je zei steeds hetzelfde: Alles gaat veranderen, alles.'
'Je roepte ook Teresa haar naam.'
Nu begon ik me wat ongerust te voelen, want waarom zou ik zoiets zeggen?
Ik wist niet goed wat te zeggen, dus zei ik maar niets.
'Elaiza? Je zei toch dat je een raar gevoel had toen Teresa aankwam?
Wel nu begin ik me ook vragen te stellen...' zei Newt nochsteeds serieus.
JE LEEST
The maze runner
FanfictionIk heb de film gaan bekijken en ik was meteen verkocht. Het is m'n favorite film tot nu toe. De dingen zullen vaak verzonnen worden en soms is het hetzelfde als in de film, maar toch zal ik het niet nadoen. Ik hoop dat het jullie het leuk gaan vinde...
