The maze runner

19

Toen ik de volgende ochtend wakker werd had ik hevige hoofdpijn. Naja 3 keer raden hoe dat kwam. Had ik dan echt zoveel gedronken? Gisteren was echt zo leuk. Gewoon even plezier maken en even  denken aan niets. Oja, morgen zou er een nieuw groentje moeten komen...als er iemand in de lift zou zitten dan. Het lijk me toch allemaal vreemd. Veel tijd had ik niet om erover na te denken, want m'n buik gromde. Ik had zo'n grote honger. Ik ging aan tafel zitten en zag dat de meeste nog in hun bed zaten. De mensen die dan aan tafel zaten zagen er allemaal uit al ik, ziek en moe. Toen ik opkeek zag ik dat Newt aan tafel kwam zitten. 'En? Heb je ook zo'n hoofdpijn?' Vroeg Newt meteen. 'Zwijg me erover, volgens mij ga ik straks gewoon terug in m'n bed kruipen.'Antwoorde ik. Ik hoorde sommigen lachen aan tafel. En zoals ik zei,  na m'n ontbijt kroop ik direct in m'n bed

Toen ik de volgende ochtend wakker werd, was het eerste dat ik dacht was dat er een nieuw groentje zou moeten komen...als er een zou komen. Toen ik aab tafel zat, zag ik dat het groentje het gesprek van de dag was. Iedereen was bezorgt van wat er zou gebeuren als er nu weer niemand zou in zitten. Of zou het weer een meisje zijn misschien? Maar... waarom kwam er dan vorige week niemand? Ik zat met zoveel vragen in m'n hoofd. Ik besloot er nu even niet teveel aandacht aan te besteden, ik zou wel zien of er iemand kwam of niet...

Het zweet liep van me af, het was ook zo enorm warm. Nu zou ik echt een duik willen nemen in een koude bak water. 'Ey, Elaiza? Wil je nog wat aarde halen in het bos?' Vroeg Charlie. Ik keek met een dom gezicht voor me. Uit al deze mensen die hier nu aan het werken zijn moet hij mij vragen. 'Ik ken geen Elaiza.' Ik zag Newt opkijken en grijnzen. 'Wat zijn we weer grappig hé.' Zei Charlie lachend. 'Naja, dan ga ik maar zeker...'Zei ik met een pruillip. Ondertussen stond de andere ookal te lachen. Ik nam een emmer en ging richting het bos. Ik had het nu nog warmer gekregen. Ik stapte door het bos en ik lette even niet op en ik struikelde op de grond in de modder. Ik lachde mezelf uit. Ik zag er waarschijnlijk ook heel dom uit met al die modder over mij. Ik probeerde de meeste modder van me af te doen, maar het helpte niet echt veel. Dus ik vulde mijn emmer met aarde en ging maar zo terug. Toen ik terug bij de jongens was zag ik ze een voor een opkijken. 'Geen commentaar oké.' Zei ik meteen. Niet lang daarna schoten ze allemaal in de lach. Ik begon toen ik te lachen, want ik zag er echt stom uit. '