The maze runner

11

'Ik zie vaak beelden van mannen in een soort pak die de hele tijd zeggen; Wickid is good. Ook zie ik jou en iedereen vastzitten in water. Het lijkt alsof ze proeven met jullie doen ofzo...' Oh...wow.' Was het enigste wat ik zei, ik had geen idee wat ik moest zeggen. Ik had het gewoon niet verwacht. We zaten een lange tijd daar, zonder iets te zeggen tegen elkaar.'Enne... het rare was, Thomas en ik zaten gewoon toe te kijken. We deden niets. Ze hielen jullie toen in de gaten, ze zagen alles was hier gebeurde.' Die nacht kon ik niet slapen, ik zat echt met té veel vragen in m'n hoofd; wat was er tussen Newt en Gally dat ik niet mocht weten, waarom die grievers hier waren en nu dit...met Teresa. Ik hield het niet meer, dus ging ik wat wandelen. Er was al weer veel vooruitgang geboekt hier. De belangrijkste dingen zoals onze slaaphutten werden als eerste terug gebouwd. Natuurlijk wisten we dat het terug jaren zou duren tegen dat alles weer de oude zou worden, maar het was al een begin. Ik zag dat Newt naats me kwam staan. 'Je beseft toch dat we een nieuwe renner nodig hebben hé? Enne...ik dacht dat ik wel Ben zou vervangen' Zei Newt. 'Wat?! Dit meen je niet hé? Ik wil niet dat je terug iets overkomt zoals vroeger...' Zei ik boos. 'Nee, tuurlijk niet het is gew...' Ik liet Newt niet eens uitspreken. 'Nee Newt, nee! Je blijft gewoon hier. Er zijn genoeg andere jongens die kunnen gaan rennen, zoals Thomas. We weten dat hij het kan. Hij heeft het al eens eerder bewezen.''Ja...oke dan.'