The maze runner

5

Iedere keer als er een groentje kwam, gaven we een soort feestje met een kampvuur.

Deze keer had ik niet echt zin in het feest, dus ging ik maar wat langs de kant zitten.

Na een tijdje kwam Teresa naast me zitten.

Het was even stil tot Teresa wat zei.

'Elaiza...? Je zei... als ik een vriendin nodig heb, dat jij die zou zijn he?'

'Ja tuurlijk' zei ik wat verward.

'Wel ik wou wil een vriendin kunnen gebruiken op dit moment...'

'Is er wat mis?'vroeg ik nochsteeds wat verward.

'Ik weet het allemaal niet meer zo...ik heb het gevoel dat ik hier niet hoor...'

'Geloof me Teresa, volgens mij heeft iedereen dat gevoel wel...'

Even was het stil, tot Teresa wat zei.

'Elaiza? Ben je eh... nooit verliefd geworden hier?' Vroeg Teresa onzeker.

   Eerst wist ik niet hoe ik hier op moest op antwoorden want niemand heeft er ook naar gevraagt...

'Wel...weetje Teresa... dit hier...is geen plaats om verliefd te worden.., maar je weet hoe liefde kan zijn...het komt onverwacht, waneer je het juist niet wilt' 

Ik had geen zin om hier verder in op te gaan, ik ben opgestaan en naar de jongens gegaan.

Net zoals iedere keer ging de pot rond met een soort drank, niemand wist wat er precies in zat behalve Fry natuurlijk, hij was de kok onder ons.

De avond ging snel voorbij al snel lag iedereen in hun hangmat.

Ik kon niet slapen dus ging ik maar tegen een boom aanzitten.

Ik hoorde van een afstand wat geluid en schrok toen opeens.

Toen ik omkeek zag ik Newt staan.

'Sorry, liet ik je schrikken?'

'Ja best wel haha.'zei ik met een kleine glimlach.

Minuten lang zeiden we niets tegen elkaar.

'Je bent zo stil sinds de komst van Teresa' Zei Newt opeens.

'Nja, ik weet ook niet waarom het komt, maar ik heb zo'n vreemd gevoel sinds de komt van haar.

Ik weet niet hoe het komt, maar ik heb het gevoel dat ik Newt echt wel kan vertrouwen...