The secrets behind the stars

hoofdstuk 3

" waar denk je dat je mee bezig bent jonge man?" bekomen van het verschieten kon Manu eindelijk rustig antwoorden :" pfjoew amai u doet mij verschieten meneer. Ik was euhm gewoon onderweg naar euhm de tuin. Liv had me daarover verteld en ik kon niet slapen dus euhm ik wou daar misschien even tot rust komen om hopelijk daarna in slaap te vallen?" vertelde Manu. August fronste zijn borstelige wenkbrauwen merkte op:" vraag je mij dit? Of vraag je je af of dat een geldige reden is om rond te zwerven in het midden van de nacht in iemand anders zijn huis?" manu schrok hiervan op en werd met stomheid geslagen. Het enige wat hij kon uitbrengen was " euhm ik euhm euhm" " och jongen ik heb medelijden met je amai. Als je al schrik hebt van mij dan ga je nog een moeilijk leven tegemoet" lachte August hem toe. Manu herinnerde zich inderdaad geïrriteerd dat Livs vader even grappig wou zijn als zij. 'Typisch' dacht hij.

" hoe gaat het met je ondertussen? Al wat beter? Je loopt allesinds al een stuk rechter dan hiervoor." manu besefte dat Livs papa hem eigenlijk alleen maar verzorging respect gegeven en in zijn huis hzeft gelaten en Manu rolde die daarnet nog met zijn ogen rolde, herpakte zich nu en liet zich van zijn meest beleefde kant zien. " wel meneer dat klopt. Ik voel me al een stuk beter. U heeft een geweldig slimme dochter. Ze heeft me heel goed verzorgd. Bedankt om het te vragen"

August wou net een in zijn ogen grappige opmerking maken maar werd onderbroken doordat Manu er nog een ' meneer' aan toevoegde. August besloot zijn opmerking maar zo te laten en besloot gewoon te melden:" wel dat gemeneer is voor niks nodig. Mijn naam is August. Dat hoor ik veel liever dan meneer. Dus ook jij mag me bij mijn naam noemen." manu keek op van deze mededeling en nam dit met plezier aan:" dat zal ik zeker doen August" manu leek tevreden met de manier waarop hun gesprek was gevorderd.

Maar august bleek toch niet tevreden. Hij bleef manu maar aankijken alsof er nog iets ontbrak en er nog iets gezegd moest worden. " ow haha wel mijn naam is Manu" zei Manu opgelucht dat hij achterhaald had wat er ontbrak. Met een glimlach op zijn gezicht stak August zijn hand uit. Manu nam deze met plezier aan en met een gemeenschappelijk 'aangenaam kennis te maken'  waren ze beiden tevreden over hun gevorderde relatie.

Na al het beleefde en gewoonlijke gedoe als je iemand leert kennen, viel August meteen met de deur in huis:" ik zal je wel naar huis brengen. Volg me maar. " manu keek hiervan op maar wist niet of het correct was hierover een opmerking te maken.

Maar hij was te laat. August had zijn reactie al opgemerkt.

" scheelt er iets? " manu twijfelde nog maar besloot toch door te zetten:" wel euhm is het niet wat vreemd om zo ineens te vertrekken? Wat gaat Liv daarvan vinden? Zo zonder iets te zeggen?" stiekem had hij ook gewoon geen zin om naar huis te gaan.

Want een echte thuis kan je dat niet echt noemen. Waar zou hij zelfs tegen August zeggen om hem af te zetten? Want hij had helemaal geen zin om 'zijn thuis' aan iemand te laten zien. August merkte zijn aarzeling op dus besefte hij dat open kaart spelen de beste optie was. " kijk morgen is het mijn dochter haar achttiende verjaardag. Ik heb een dag vol verrassingen gepland en ik hoop dat je begrijpt dat ik er echt onze dag van wil maken." dat kan Manu natuurlijk niet tegenspreken. Zelf heeft hij nooit zo een speciale band meegemaakt. Of toch wel ergens in een ver verleden. Maar hij kon die gelukzalige momenten niet afnemen of verpesten voor iemand anders. Gewoon omdat hij wou afscheid nemen van zijn nieuwe vriendin. Hij knikte als goedkeuring en besloot mee te gaan.

" voila, we zijn er. " august zette zijn voet op de rem van zijn auto als reactie op mijn woorden. August keek om zich heen en vroeg zich af naar waar hij nu eigenlijk moest kijken. Er waren meerdere huizen en hij had geen idee hetwelke dat van Manu was. " bedankt voor alle goede zorgen en hopelijk tot ooit nog eens? " zei ik in de hoop dat ik gewoon zou kunnen uitstappen zonder enige problemen.