The secrets behind the stars

hoofdstuk 16

“LIV!”
De stem van Laurens schudde me wakker uit mijn dagdroom.
“het wilt niet zeggen dat omdat ik achter tralies zit jij gewoon mag doen wat je wilt en heel deze trainingen mag verwaarlozen. Geloof me ik kan ook gewoon zeggen dat ik je niks wil leren en gewoon zwijg en dan trek je uw plan maar alleen.” Zei Laurens streng.

Hij had gelijk. Ik had onze eerste training tot nu toe echt verwaarloosd. Maar ik was met mijn gedachten ergens anders. Bij iemand anders.

Daan…

Toen ik hem gisteren vroeg wat er was. Hij deed zo raar. Ik snapte er niks van. Het was alsof de woorden die hij zei niet overeen kwamen met wat hij met zijn lichaamstaal vertelde. Daan vertelde dat hij gewoon flauw was gevallen. Hij was zo gestresseerd i.v.m. mijn terugkomst dat hij in die laatste dagen niets binnenkreeg van eten of drinken en dat dat uiteindelijk zijn tol nam op hem. Ik wou hem zo graag geloven want ik wou gewoon dat hij oke was. Maar ergens diep van binnen wist ik dat er iets niet klopte… Zijn hazelbruine ogen keken me zenuwachtig aan alsof hij zoveel schrik had dat ik hem niet ging geloven. Ik wisselde steeds blikken uit met Fleur en nadien met Daan. Fleur leek er niks verdacht aan te vinden. Dus besloot ik het uiteindelijk zo te laten. Maar mijn gedachten waren het precies niet eens met mijn beslissing. Vandaar dat ik zo afgeleid was nu.

“ja euhm ik was even afgeleid, waar zaten we?” vroeg ik verward aan Laurens. Met wie ik een ingewikkelde relatie had nu. Ik was constant boos en verdrietig maar moest dat onderdrukken zodat ik te weten kwam wat mam mij had willen leren. Hij bezit nu haar wijsheid en ik wil niets liever dan alles te weten komen over haar.

“wauw, geen excuses ofzo, niet echt veel respect voor je leermeester precies he jongedame.” Sprak hij neerbuigend.

Dat had hij niet moeten zeggen. Daar wou hij niet heen gaan. Dart hielp niet met mijn woede.

“oke, één ding spreken we nu alvast af. Jij bent mijn leermeester en tot je me alles hebt geleerd, blijf ik gewoon beleefd en zorg ik dat ik alles zo snel mogelijk onder de knie heb als de brave leerling die ik zal zijn. Maar mijn respect? Dat verdien je niet. Jij hebt geen recht ook om ernaar te vragen. Respect is iets dat je moet verdienen. En je hebt me geen enkele reden gegeven om dat te krijgen. En nog een laatste afspraak voor nu. Ik zal nooit maar dan ook nooit mijn excuses aanbieden aan de man verantwoordelijk voor de dood van mijn moeder.” Zei ik met een koele blik.

Hij bleef me streng aankijken maar slikte toch alsof hij de moed hem even in zijn schoenen zakte.

“Laten we verder gaan. De eerste les is normaal gezien heel simpel voor je. Je moet de geschiedenis van ons bestaan kennen. Hoe alles hier in zijn werk gaat. Anders kan je nooit volleerd zijn zonder te weten wie of wat inde geschiedenis het heeft mogelijk gemaakt dat jij hier nu staat om dit alles te leren.” , ging Laurens verder alsof alles weer normaal was tussen ons.

Ik besloot zijn voorbeeld te volgen en ging verder.

“De sterren aan de hemel bestaan al eeuwen lang. Niemand zocht er iets achter. Het waren volgens sommigen gewoon lichtjes aan de hemel, volgens anderen verre planeten of zonnestelsels of brandende bollen van gas en vuur, enzovoort. Sommigen bleven bij hun eerste gedachte en zochten er verder niks achter, anderen bestudeerden ze.

Maar niemand heeft ooit beseft wat hun ware kracht is.

Bescherming…

Eeuwen lang geleden keken de sterrenbeelden neer op de mensen . Ze zagen hoeveel pijn en leed er was in deze wereld. Ze zagen dat sommige mens hulp nodig hadden maar het nooit kregen. Op een bepaald moment waren ze het beu. Het sterrenbeeld ‘steenbok’ daalde af vanuit de hemel en ging op zoek. Hij nam de vorm aan van zijn sterrenbeeld namelijk een steenbok en speurde de wereld af. Op zoek naar iemand waardig. Waardig genoeg om alle wijsheid te krijgen dat de sterrenbeelden te bieden hadden. Waardig genoeg om stellix te worden, leerling van de sterrenbeelden.

Toen een jongeman genaamd Avalon op een avond aan het wandelen was, zag hij een meisje aan de reling hangen van een brug. Ze had een zware steen in haar handen dat vasthing aan een koord gewikkeld rond haar been. Steenbok zag alles gebeuren. Hij kende dat meisje, haar ouders lieten haar in de steek en haar pleeggezin behandelde haar alles behalve goed. Door al die miserie sprong ze. De jongen rende naar haar toe en sprong haar achter na zonder na te denken. Steenbok bleef met spanning toekijken.
Hij zag uiteindelijk het meisje terug boven water komen. Ze zwom naar de oever en probeerde haar ademhaling onder controle te krijgen. Ze zette zich dan recht en zocht naar iets of iemand.

Maar de jongen was nergens te bespeuren…