Angel Turn Into A Demon [ COMPLETED ]

Chapter 37

Chapter 37

Shiara's Pov

May naririnig akong dalawang taong nag uusap pero hindi ko naman maintindihan ang pinag uusapan nilang dalawa. Where am I?

Parang pagod na pagod ang katawan ko sa hindi ko malamang nang yare sakin. Dahan dahan kong idinilat ang aking mga mata, sinanay ko muna ang aking mata sa liwanag tsaka gumala ang aking mata sa kwartong kinalalagyan ko.

Puti ang lahat. Ano bang nangyare sakin? Anong ginagawa ko sa kwarto nato? Pinilit kong alalahanin ang lahat ng nangyare sakin ngunit pag sakit lang ng ulo ang inabot ko.

"Argh!" Nakuha ko ang attention ng lalaki at babaeng nag uusap kani kanina lang.

"You're awake." Simpleng sabi lang nung babae sakin. Tumingin ako sa kanyang mga mata na may pag tatanong. Ngumiti lang sya sakin na parang wala lang

"Sino ka?" Tanong ko sa babae. Hindi ko matandaan kung nakita ko na ba ang babaeng to. Wala akong matandaang kahit ano even my own name. Sino ba talaga sila? Sino rin ako?

"I am Margot Peralta. Your parents is working to my house. The doctor said that you have an amnesia but don't worry it's a temporary amnesia. You got in to a car accident a year ago but sad to say that you're the only one who survive. And I think one year coma is enough. You'll work as our maid Venice Alvarez." As I heard that my parents died because of a car accident It's like I don't care about them. I can't remember anything but I should believe at her. And what the hell!? One year coma?! That's bullshit!

"I am Venice Alvarez." Bulong ko sa sarili ko. Parang hindi naniniwala ang sarili ko na ako ang taong yun.   Pero wala naman akong magagawa dahil hindi ko maalala kung ano ba ang nang yare sakin.

Tumingin lang ako sa kanya at tumango. Kailangan kong gawin ang lahat ng pwede kong magawa para mabalik ang ala ala ko. Gusto kong malaman kung saan ako nang galing at kung ano ako sa mundo.

"Good! You can go home today. So what are you waiting for, go! Change your cloth the house is waiting for the maid." I smiled at her. Gusto kong sabunutan ang babaeng to. Masyado syang fake. But for now sasakyan ko muna ang mga gusto nya.

I don't know where those of that word came from. Basta alam ko lang na hindi ako natatakot sa mga ngiti nyang yun. Sa mga peke nyang ngiti na halata ko naman.

I grabbed the bag from the sofa then go to the comfort room. Puro long sleeves ang nandito at pants. Isunuot ko nalang yung itim na long sleeves at itim na pants. With my sandals It's also color black.

Lumabas na ako at nakita ko ang magiging AMO ko na sitting pretty na naka upo sa sofa ng kwarto ko dito sa hospital. Nung makita nya ako ay nag rolled eyes lang sya sakin. Gusto kong irapan din sya pero feeling ko na hindi magandang gawin yun.

"So let's go?" Isang ngiti lang ang ibinigay ko sa kanya at tumango na. Madaldal pa ang magiging AMO ko. Nung tumalikod sya ay tsaka ako umirap sa likod nya.

---

Where now in front of a mansion. Theirs an image popped in my mind pero hindi ko nalang pinansin yun. Isang malaking bahay ang nag popped sa isip ko na parang doon dapat ako nakatira.

"This is my house. Your room is in the stack room. Clean it if you want to rest." Pumasok na sya sa loob ng bahay nila kaya sumunod naman ako sa kanya.

Starts my new life with my amnesia.

---

"You'll go to school if you want but you need to take an exam for the scholarship. And if you don't want It's ok too."