(Sophia)
Gusto kong matawa sa itsura ni Juan Bernardo habang nakatingin sa diyamanteng nasa harapan niya. Nasa bahay niya kami ngayon, si Sebastian ay nasa labas at nag-babantay. Ang OA talaga ng matandang yun, akala mo naman siya ang magbabayad kapag nawala ang diyamante.
"Ito ba talaga yun? Paano ka nakakasigurong hindi ko pagkaka-interesan ito? Yayaman ako dahil dito."
Tanong niya pero hindi pa rin maalis-alis ang mga mata sa asul na diyamanteng kumikinang. Idinaan ko talaga ito dito para makita niya.
"Alam kong yayaman ka kapag ibenenta mo ito pero sa oras na mawala ito. Hindi mo magugustuhan ang mangyayari. I trust you but that man outside does not. Besides this is a lifetime opportunity, you'll work for me and you'll have a comfortable life. Matutulungan mo na rin ang mga taong gusto mong tulungan."
Tumingin sa akin si Juan Bernardo.
"Sino ka ba talaga?"
Ngumiti ako sa kanya.
"Accept the job and you'll find out."
Inilahad ko ang kamay ko. Matagal-tagal din tinitigan ang kamay ko bago siya nakipag-kamay sa akin.
"Wag kang masyadong mag-expect sa akin. I only know how to do murals but not design jewelry."
Lalong lumawak ang ngiti ko.
"I know you'll do your best and that's enough for me."
After the arrangement I've made for Juan Bernardo, lumabas na ako sa bahay niya. Agad akong sinalubong ni Sebastian.
"Where is it, Empress?"
He keeps checking up on me and I know he's looking for the diamond.
"I left it with him."
Hindi yata nagustuhan ni Sebastian ang naging sagot ko. He's looking at me with such disbelief dahil sa ginawa ko.
"Why? You just left a diamond with an estimated value of $ 350,000,000.00 to that person? Are you insane?"
I started walking samantalang siya ay nakasunod lang sa akin at ilang ulit na sinabi na nababaliw na ako. But then a thought came to my mind at napahinto ako sa paglalakad.
"They're always curious to my identity. Why is that, Sebastian?"
Biglang natahikim si Sebastian sa tanong ko. Napailing ako sa sarili ko. But it's true, everyone is so curious about me and especially about my wealth.
"Nevermind. Kung anu-ano na lang naiisip ko. I guess you're right, Sebastian. Nababaliw na nga ako."
Maya-maya pa ay may humintong sasakyan sa harapan namin. Sebastian opened the door for me and I silently went inside the car.
"Are we going to see him, Empress?"
Tumango ako. I needed to see him today. I missed him so bad.
"Where is he right now?"
Tanong ko. I really don't know where Justine is. I never asked it from Sebastian, hindi dahil wala akong pakielam kundi dahil I promised myself that I have to trust him and besides naging busy din ako sa preparation para sa pagdating ng Hope Diamond.
"He's in the Academy and probably barely alive right now. Sa lahat naman kasi ng pwede mong ipatrabaho sa kanya, you assigned him in the Academy. You know how much stress that place can give."
Natawa ako sa sinabi ni Sebastian.
"That's the easiest job, Sebastian and besides it's not like may manggugulo doon di ba? I think Selena Miller won't be coming back, right?"
Matagal bago sumagot si Sebastian.
"Yes, Empress."
There's something on the way he answered me. Something must be happening na hindi nila sinasabi sa akin. Anyway, i'll find it out.
Sinandal ko ang ulo ko sa head rest at pumikit. I never had proper rest since forever. Narinig kong may kausap si Sebastian.
"Empress, you have to see this."
Iminulat ko ang aking mga mata at kinuha ang tablet na inabot ni Sebastian. It's an article about the Royal Academy.
"She dared."
Ibinalik ko ang tablet kay Sebastian.
"My vacation is done. Time to get back to my world. Ah, since there's media in the Academy right now. Let's give them a show, shall we?"
(Justine)
Ilang araw ko ng ramdam na gusto na akong patayin ng mga kasama ko dito dahil sa on going shooting ng show ni Selena. At ngayon nga, para kaming mga guards sa kababantay sa shooting. Just to make sure na walang mangyayaring hindi maganda.
"Justine!"
Umalingaw-ngaw ang boses ni Julia at Alexa. Andito na sila! Itong dalawang ito ang number 1 na kontrabida sa buhay ko ngayon.
"Look at these!"
Inabot sa akin ang phone niya. Binasa ko ang article at nanlaki ang mga mata ko.
"Di ba napagkasunduan na walang lalabas na kahit ano hangga't hindi natatapos ang shooting nila for the rest her show."
Sabi ni Julia. She's really angry at me.
"We don't know when will Sophia come back. What if mabasa niya ito? We don't know how her mind works."
As if on cue, kitang-kita namin ang isang lumang bus na binangga ang gate ng Academy. Sa lakas ng pagkakabangga ay nasira ang higanteng gate.
"I thought matibay ang gate?"
Narinig kong sabi ni Timothy.
Dire-diretso ang takbo ng bus at papunta ito sa direksyon ng filming crew ni Selena and all of a sudden bigla itong huminto ilang dangkal ang pagitan mula dito.
Parang tumigil ang oras. Maya-maya pa ay bumukas ang pinto ng bus at bumaba doon si Jacob.
"Yo!"
Magagalit na sana ako pero ang sumunod na bumaba ang hindi namin pinaka-inaasahan.
"You have to pay for that gate, Jacob. But job well done."
Inalalayan ito ni Jacob habang pababa ng bus. And then she suddenly, looked at our direction.
"I hope you guys, filmed it. Tataas ang rating niyo nun."
Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko.
"Sophia."
