(25.10.2019)
Sarılmamızın bitmesinden sonra ailesinin evine doğru yürümeye başladık. Büyüdüğü sokakları gösteriyor, düşüp yaralandığı yerlerden bahsediyordu. Eve yaklaştığımız an kalbim hızla çarpmaya başladı, annesini görecektim. Merdivenlerden çıkarken sigara kokusunu bastırsın diye üzerime parfüm sıktım o ise eliyle havadaki kokuyu dağıtıyordu. Kötü mü koktu? diye sordum, hayır çok güzel kokuyor ama çok sıktın dedi. O sırada evinin olduğu kata gelmiştik, kapıyı çaldı ve annesinin kapıyı açmasından sonrasını hatırlamıyorum ahdjjsjs Sakince ayakkabılarımı çıkarttım ve kibarca içeri girdim. Annesini öptüm, çantamı elime aldım ardından salona geçtim. Koltuğa oturdum fakat oturmak değildi, o koltuğa tutunmaktı... Asla rahat olamıyor diken üstünde duruyordum yani biri dokunsa düşecek gibiydim. Annesi yanıma geldi nasıl olduğumu vs sordu ama asla sonrasını hatırlayamıyorum.
Artık çıkabiliriz dedi. O an çok farklı bir şey yaşadım... İlk buluşmamızda giydiği ceketi giymişti. Annesi ise çok eski olduğunu ve onu giymemesi gerektiğini söyledi. O ise Nostaljik olsun, bunu giymek istiyorum dedi. Hazırlandım ve kapıya doğru yürüdüm aynı sakinlikte ayakkabılarımı giydim, annesini öptüm ve merdivenlerden hızla indim. Çok fazla heycanlıydım ve hemen bir sigara yakmak istedim. O ise mahallede değil ama çıktıktan sonra yakabileceğimi söyledi. Bende tamam dedim fakat şaka yaptığını anlamıştım. Bu tür şeyleri sorun eden biri değildi... Kadıköy'e gitmek için otobüs durağına doğru yürüyorduk. O sırada cebinden uçak biletini çıkarttı bana verdi ve saklamamı istedi. Bende cüzdanıma koydum, o an eski halimizi düşündüm ve ufak bir göz doldurma seansı yaşadım. 😂 Otobüs geldi, bindik ve Kadıköy'e doğru yol aldık. Yolda benim müzik listemden şarkılar dinliyorduk fakat inmemiz gereken durağa gelmeden inmek zorunda kaldık çünkü midem çok fazla bulanıyordu. İndik ve metroya doğru yürümeye başladık. Çok soğuk davrandığımı ve bundan dolayı üzüldüğünü söyledi hatta sürekli sorun olup olmadığını sorup duruyordu. Sorun olmadığımı sadece midemin bulandığını söyledim. Metroya bindik ve Kadıköy'de indik ardından Moda'ya doğru yürüdük. Mide bulantıımın geçmesinden sonra bir kafeye girdik. Onsuz geçirdiğim zamanlarda uğradığım iftiralardan, dışlandığım ortamlardan bahsettim. Çok üzüldü ama bense artık hepsini atlattığımı, insanlara karşı sessiz kalmadığımı hatta kendimi savunduğumu söyledim. O ise okul hayatını anlatıyordu. Biraz eski sevgilisinden bahsetti ama çok üzerinde durmak istemedi... Zaten benimde dinlemeye niyetim yoktu. Sahile inerken içecek bir şeyler aldık ve yolumuza devam ettik. 3 yıl önce yürüdüğümüz yollarda yürürken, onun hatırlamadığı fakat bizim yaşadığımız anılardan bahsediyordum. Sahile indik ve yeşillik alana oturduk. İlk başta yüzüne bakamıyordum ve hatta yanında yine diken üzerinde duruyordum. Bana rahatlamam gerektiğini söylüyordu. Fakat çok fazla gergindim. Ben denizi izlerken elini belime sardı ve beni kendisine çekti, boynumu kokluyor beni öpüyordu... Hava çok güzeldi... O yanımdaydı, elimde sigaram kalbimde sevgisi vardı... Dünya yansa of demeyecek haldeydim. Deli gibi ter döküyordum ve bunu fark etmesini beklemeden ben kendimi ondan uzaklaştırdım. Neden uzaklaştığımı sordu, bense terlediğimi söyledim. Hâla çok güzel kokuyorsun ve iğrenmiyorum dedi... Ardından dizime uzandı ve babasını anlattı, bende anlatıyordum ama eski gibi ağlamıyorduk, artık güçüydük... Babalarımızın ölümlerinden gülerek bahsediyorduk. Acını unutmuşsun dedi... O an babama ihanet ettiğimi düşündüm ama Eminim o da hayatıma devam etmemi isterdi dedim...
3 yıl önce ağlayarak yürüdüğümüz yollardan şimdi el ele geçiyorduk. Sahil boyu yürüdük ve havanın kararmaya başladığını anladığımda eve gitmem gerektiğini söyledim. Ardından sahilden çıkıp ana caddeye doğru yol aldık. Merkeze doğru yürürken karnımız acıktı ve pizzacıyla girip bir şeyler yedik. Ardından ben metrobüse doğru ilerledim ve onun öncesine yine birbirimize sıkı sıkı sarıldık. Yine beni bırakmasından korkuyordum. Bilirsiniz... Bizim her buluşmamız son buluşmamız olur. O psikolojiyle yanından ayrıldım ve eve doğru yol aldım. Yol boyu ayrılmamızla ilgili ve hatta beni bir daha görmek istememesiyle ilgili mesajlar atacak diye ödüm kopuyordu... Eve geldiğimde ona haber verdim. Mesajlaşmaya devam ediyorduk ama soğuk davranacak hatta beni üzecek diye aklım çıkıyordu. Ama öyle olmamıştı... Beklediğim insansın, keşke hiç gitmeseydim ve sen beni durdursaydın dedi. O an yapacak bir şeyim yoktu Belki böylesi daha iyidir, belki o zaman devam etseydik şimdi ayrılmış olurduk dedim.
Buluşmamızın akşamı hemen ertesi gün için plan yaptık. Ablasının iş için şehir dışına çıktığını ve ertesi gün ablasına gidebileceğimizi söyledi. Kabul ettim ve ertesi gün buluşmak için hazırlanmaya başladım...
Herkese selam... Biliyorum şaşkınlıkla okuyorsunuz ama evet sevgiliyiz 😂
