28.10.2019
Yine sabahın kör saatinde uyandım, hazırlandım ve yola çıktım. Bütün enerjim tükenmiş sanki dünya başıma yıkılmış ben ve altında kalmışım gibi hissediyordum. İster inanın ister inanmayın ama ayaklarım geri gidiyordu. Bu terimi çok duymuştum ama hiç hissetmemiştim "Ayaklarım gitmiyor" denildiği zaman anlam veremiyordum. Ayrılmak için yanına giderken gerçekten ayaklarım geri gidiyor, dizlerime ağrı giriyordu. Nefes alışlarım kısa sürüyor kalbim delicesine çarpıyordu. Toplu taşımaya bindim, en arkaya geçtim, kulaklığımı taktım ve şarkı açtım. Bütün yol boyunca onun dinlediği şarkıları başa sarıp sarıp dinledim. Köprüden geçerken uçuşan kuşları gördüğümde kendimi tutamadım ve oturduğum yerde deliler gibi ağlamaya başladım. Hayatımda ilk kez kalbime ağrı saplandığını hissediyordum... Bunu gerçekten hissettim. Söylediklermi başka birinden duysaydım belki inanmazdım ama bunu yaşadım...
Yanına gitmek için 2 araç değiştirmem gerekiyordu, ikinci araca binmek için sıra beklerken kalbimin sıkıştığını hissettim. Kenara geçtim derin nefes almaya başladım ama nafile... Tam sakinleştim derken daha şiddettli ağlamaya başladım ve kendimi asla durduramıyordum. Çimlere oturdum ve deliler gibi ağlamaya başladım... Uzun süre sakinleşmeyi bekledim ve yanına gitmek üzere araca bindim. İndiğimde onu aradım ve geldiğimi söyledim, yakında olan bir kafede oturup beklememi söyledi... Gördüğüm ilk yere oturdum ve onu beklemeye başladım. Dünyayı bardağın dibinden görüyormuş gibiydim ve sanki güneş etrafımda dönüyordu... Uzaktan gelen onu gördüm... İşte dedim içimden... Onu kendi gözümden son kez sevgilim olarak görüyorum dedim... Merdivenlerden çıktı yanıma geldi, o an ayağa kalktım ve tek kelime bile etmeden birbirimize sıkı sıkı sarıldık. Selam dedi, Merhaba dedim...
Çok aç olduğunu ve yemek yemek istediğini söyledi, Peki dedim... Bense kahve içiyor, gözlerini gözlerimi kırpmadan izliyordum. O konuyu açmadan ben açmak istiyordum çünkü konuşmaya hazır hissettiğim zaman ayrılmak istiyordum, o istediği zaman değil... Oturduğum yerde kendimi düzelttim ve konuşmayı başlattım... Tamam şimdi ayrılıyor olabiliriz ama arada sesini duymama, mesaj atıp iyi olduğunu bilmeme izin ver. Geldiğinde de görüşelim... Bunlar bana yeter Dedim... Hiç düşünmeden Ayrılık konuşması yapmaya gerek yok ayrılmıyoruz dedi... Şok olmuştum ve konuşurken teklemeye başladım... Nasıl yani? dedim ve tekrar tekrar ayrılıp ayrılmadığımızı sordum... Hayır istemiyorum dedi... O an kalkıp deliler gibi zıplayıp bağırmak isyordum. Ama sakinliğimi koruyarak olacakları söyledim, Kıbrıs'a onun yanına gidemeyeceğimi, buraya geldiğinde ise belirli saatlerde görüşebileceğimi söyledim. Tamam dedi, kabul etti... Oturduğumuz yerden kalktık ve gezmeye başladık. Geziyor, sohbet ediyor, dükkanlara girip çıkıyorduk. Yakın zamanda doğacak kuzenime birkaç eşya almak için bebek reyonuna geçtik... Ardından gezmeye devam ettik.
Günümüz böyle geçmişti, akşam 19.00'da uçağı vardı ve yetişmesi gerekiyordu. Metro durağına doğru yürüyorduk fakat ikimizdende çıt çıkmıyordu. Durağa geldik ve bir daha ne zaman buluşacağımızı bilmeden birbirimize sarıldık. Gözleri dolmuştu ve sürekli gitmek istemediğini söylüyordu. Bunu durmadan tekrarlıyor sarılmayı bıraktığımız an tekrar beni kendine çekiyordu. Birbimizi doya doya kokladık ve ben metroya bindim. Kapılar kapanmaya başladığında kafamı ona doğru eğdim ve gülümsedim o ise ağlıyordu... Bu şekilde ayıldık işte... Eve geldiğimde haber vermek için onu aradım, o ise havalanına gitmiş uçağını bekliyordu. Telefonda konuşurken arkadan gelen anonsu duydum... Uçağının kalkmasına 10 dakika kalmıştı ve telefonu kapatması gerekiyordu. Telefonu kapattı ve bende telefon uygulamasından uçağını takip etmeye başladım... Uçağı iner inmez mesaj attı ve vardığını söyledi. Mutluyduk, 2 hafta boyunca mesajlaşıyor her akşam görüntülü konuşuyorduk. Her şey yoluna girmişti ve sevgim, sabrının meyvelerini toplamaya başlamıştı.
19. Bölümün sonuna geldik... Bir sonraki bölüm son olacak çünkü artık her şey belli... Bana destek olduğunuz için teşekkür ederim. Lütfen yorumsuz bırakmayın. ♥️
