Surrender // 𝙅𝙚𝙤𝙣𝙜𝙘𝙝𝙚𝙤𝙡

0

Ne hastanesi, ne odası, ne parası?

Ne olmuştu...

Neden aklımdan en küçük bir seneryo bile geçmiyordu

Bilmiyorum...

Ne olmuş olabilirki?

Arabayı kullanırken aklımdan geçen düşünceler sadece bunlardı, hız sınırını aşıyor olmam değil, yanımdaki eşimin yavaş sürmemi söyliyen feryatlerı değil buydu.

O kadar hızlı sürüyordum ki şimdiden 17 den fazla ceza yemiş olabilirdim, ama ımrumda mıydı o an? Hayır.

Eşim ise bana bağırıyordu, artık o iğrenç sesini duymaya dayanamayıp ani firen yaptım ve yüzüm sinirden kıpkırmızı şekilde ona baktım:

"ŞU KAHROLASI ÇENENİ KAPA VE HEMEN BABAMI ARAYIP YÜKLÜ MİKTARDA PARA VE KENDİSİNİ HASTANEYE GETİRMESİNİ SÖYLE!!!"

Sinirlenmiştin hemde ciddi anlamda. Eşim ise, bilirsiniz biraz garipsedi sanırım ama beni ikiletmedi, sanırım onu korkuttum.

Peki umrumda mı?

Hayır

Ben arabayı full gaz kullanırken eşim ise babamla konuşuyordu, ben ise dakika başı saate bakıyordum çünkü hemen oraya varmam gerekiyordu bu yüzden gaza biraz daha yüklendim (Sanki daha hızlı gidebilirmiş gibi) en sonunda hiçbir sorun çıkmadan hastaneye varmıştık (Artık nasıl olduysa).

Arabadan nasıl indim, hastaneye nasıl girdim, katları nasıl çıktım, arkadaşlarımı nasıl buldum, hiçbirini bilmiyordum sadece bildiğim tek bir şey vardı:

Ben tam bir salaktım