Surrender // 𝙅𝙚𝙤𝙣𝙜𝙘𝙝𝙚𝙤𝙡

14

"Bu adamın neden evimde olduğunu ne zaman söyliyeceksin!?!?!"

"C-ciddi söylüyorum ben b-bilmiyorum."

Hadi ama çenenizi kapayın şurada uyumaya çalışıyoruz

"Bana cevap versene bu adam neden evimde?!?!?!"

"B-bilmiyorum... G-gerçekten."

Bir sinirle gözlerimi açmadan bağırmaya başlamış

"Ay yeter ama şurada uyuyoruz ya!?!"

Bağırırken gözlerimi açıp karşıma bakınca bir 10 saniye idrak etmeye çalıştım

Jeonghan ve... Neydi şu şerefsizin adı Cosula mıydı. Ve bir 2 saniye sonra daha da iyi anladım ki Jeonghan yerdeydi ve Şokula Jeonghan'ı dövüyordu.

Bir hışımla ayağa kalkıp adamın yüzüne yumruğu bastım

"SEN KİMSİN DE BENİM JEONGHAN'IMA VURUYORSUN. DIŞ KAPININ DIŞ MANDALI !?!?!"

Adama iyi çakmışım ki adam yere yapışıp kaldı, ben de hemen Jeonghan'ı yerden kaldırıp onun yüzüne bakmaya başladım

"Ya Han sen niye hala bu piçin yanında kalıyorsun."

Şerefsize bak ya yüzü morarmış meleğimin

"Gel istersen benim evime gidelim."

Elimi tam Jeonghan'ın başının arkasını çevirmek için götürürken Jeonghan elimi tuttu

"Beyefendi..."

"Bana Cheol diyebilirsin, eskisi gibi."

Dudaklarını büzdükten sonra biraz daha bekledi ardından devam etti

"Bayım."

"Bana Cheol der misin?"

"Cheol... Ben cidden iyiyim."

"O zaman izin ver de başına da bakayım, şu erif seni fena benzetmiş."

Diretmeye devam etti

"Neden bu kadar diretiyorsunuz ki, bir şeyim yok, hem sizi ilgilendirmez."

Şimdi de sizli bizli mi olduk

"Uzatmasana Han."

Direk kafasını döndürdüm

Korkuyla gözlerim büyüdü

"HAN BU NE YA?!?!?!"

"Benim cidden bir şeyim yok siz niye abartıyorsunuz."

Başlıyacağım sizine Han

O sinirle şerefsizin üstüne atladım

"SEN KİM KÖPEKSİN DE HAN'I BÖYLE BENZETİRSİN PİSLİK ERİF, HAN'IN BÜTÜN ARKASI MOSMOR BİR DE KANIYOR, SEN NASIL HALA ÖLMEZSİN GEREKSİZ!?!?!"

Han beni kolumdan çekti

Gözleri büyümüştü

"ONU ÖLDÜRMEK Mİ İSTİYORSUN!?!?!"

"EVET ÖLDÜRMEK İSTİYORUM."

Han durdu

Ben de durdum

Ağlamaya başladım

"Neden beni anlamıyorsun Han."

Ellerim dizlerimde kafam da aşağıya bakıyordu

"Neden beni kimse anlamıyor..."

"H-Han lütfen geri gel."

Daha çok ağlamaya başladım

"N-Neden beni b-bıraktın ki."

"N-Neden seni bıraktım ki."

Ayağa kalkıp saçlarımı çekiştirmeye başladım

"Neden Han?"

"Sen neden..."

Sözümü tamamlayamadan Han bana sıkıca sarıldı

O da ağlıyordu

Sonra gözlerini bana dikti

Ağlıyordu ama gülümsüyordu

"Kimsin ve neden kafamı bu kadar karıştırıyorsun?"

"Başının belasıyım."