Surrender // 𝙅𝙚𝙤𝙣𝙜𝙘𝙝𝙚𝙤𝙡

22

Yetimhaneye çete olduğunu tahmin ettiğim silahlı adamlar girdiğinden beri belki de sadece on dakika geçmişti ama öyle bir terör estiriyorlardıki sanki saatlerdir kaçıyoruz gibi gelmişti.

Jeonghan adamın ilk bağırışından itibaren beni çekiştirerek bir yerlere sürüklüyordu.

Tam olarak sayamamıştım fakat görünürde sadece 7-8 adam vardı.

Biz de şu an Jeonghan'la beraber benim neresi olduğunu bilmediğim bir odadaydık.

"Geliyorlar mı?"

Jeonghan sesi titreyerek konuşuyordu

"Hayır, gelmiyorlar ve gelemeyecekler de."

Ona cesaret vermeye çalışıyordum ama ben de onun kadar korkuyordum.

"Jeonghan..."

Ben sözümü bitiremeden içeri adamlar dalmıştı bile

•••

"Patron biz hallettik, sen geliyor musun?"

"İlk adamları getirin, ben sonra içeri geleceğim."

"Biz geliyoruz, Soonyoung odasında olabilir."

"İyi, kimse ölmedi değil mi?"

"Hayır, biz adamları getiriyoruz."

"Benim araca değil, Jisoo'nunkine bırakın siz de oraya geçin."

"Tamam."

•••

/Soonyoung Anlatım/

"Çocuklar iyisiniz değil mi?"

İçeri giren birkaç adamdan beri ben ve üç öğrenci şu anda benim odamdaydık

Çocukları kontrol ediyordum, umarım kimseye bir şey olmamıştır.

"Hemen çıkın buradan."

Bir anda odaya giren kısa boylu ve maskeli adamla ayağa kalkıp yerdeki çocukların önüne geçtim.

"Ne istiyorsunuz , para mı, para istiyorsanız istediğinizden fazlasını verebilirm, çocuklara bir şey yapayım deme sakın."

"İşim kahrolası veletlerle değil, isterlerse hepsi gidebilir."

"Çocuklar gidin."

"Ama..."

"GİDİN DEDİM!"

Çocuklar odayı terk ettikten sonra birbirimizle olan laf dalaşına devam ettik

"Ne istiyorsun?"

"Ah hala beni tanımıyorsun değil mi?"

Kaşlarımı kaldırarak adama baktım

Bir anda bana doğru yürümeye başladı

Geri adım atayım derken yere düşmüştüm

Adam bir anda belinden silahını çıkarıp kafama doğrulttu