Kırmızı Araba

Mutlu bir son isterken sadece "son"u bulduk.

Ilk bolum biraz fazla duygusal sadece bu bolum boyle okumaya devam ederseniz sevinirim iyi okumalar :)))

Deli gibi ağlıyordum. Yaşadıklarımız bitmiş olamazdı. O gitmiş olamazdı. Yıkılmıştım, hayal kırıklığı içerisindeydim. Gözlerim şişmiş elimdeki yüzüğe bakıyordum. Fazla yıpranmış, yer yer soyulmuş bir yüzük beni bu kadar ağlatamaz diye düşündüm. Ama ağlamamın sebebi yüzük değildi. En mutlu günlerimin, yüzüğümün sahibinin iğrenç rezil bir adama dönüşmesine ağlıyordum.
Kendimi toparladım, ayağa kalktım. Gözlerimdeki yaşları sildim. Canım acıdı... Kutumu aldığım gibi yatağıma attım kendimi. YENİDEN. Kutunun içerinde hayatıma dair tüm anılar vardı. Mutlu ve üzüntülü günlerimden anıları koymuştum bu kutuya. Yuvarlak turkuaz tonlarında yanlarında yaldızlar ve küçük küçük resimler olan güzel bir kutuydu. Anılarım için daha ideal bir kutu bulamazdım.
Kutunun kapağını açtım. Karıştırdım içindekileri, elime bir çakmak geldi. Bu onun çakmağıydı. Bu çakmağı çok sever hiç yanından ayırmazdı. Bir gün sarılırken gizlice cebinden almıştım ruhu bile duymamıştı. Sanırım oturduğumuz cafede unuttuğunu sanmış olacak ki benden şüphelenmemişti. Gülümsedim. Çakmağı yerine koydum ve karıştırmaya devam ettim. İki kurumuş gülü aldım elime biri kırmızı biri beyazdı. Birinin üzerine oturmuştu. GERİZEKALI. Zoraki alınca çiçeği öyle olmuştu. Hiç romantik biri değildi. Beni sevdiğini bir kere bile söylememişti. Suratımı ekşitip kurumuş çiçekleri yerine koydum. Gözüme bir şey çarptı, elime aldım. Bir kitap ayracının arkasında bir not yazılıydı. Hatırladım. Yolda yürürken çocuğun biri satıyordu bizi çevirmişti. Çocuk o kadar çok konuştu ki en sonunda Mert dayanamayıp almak zorunda kaldı. Çocuk arkamızdan yenge diye bağırınca durduk birden. "Yenge bu abinin kıymetini bil" dedi ve gitti. Çocuğun söylediklerini yazmışım ayracın arkasına. Yerine koydum ayracı, karıştırma devam ettim elimi bir kağıt kesti. Kan yoktu ama acımıştı elim. Kağıdı aldım ve okumaya başladım....