CHAPTER 8
Nasa isang bar sila ng kaibigan niya.
"Mabuti naman at nahanap mo na siya" sabay na inom sa alak na hawak nito. Lara Hilton is her bestfriend since high school. Magkapatid pa nga kung magturingan. Pero nang maaksidente ito nawala ang mga alaala nito, kahit hindi maalala hindi siya lumayo rito kaya ngayon hindi pa man bumabalik ang alaala nito ay magkaibigan pa rin sila. And she's happy for that. She's married to Alexis Del Franco, cousin of Kian Del Franco. Pinagsabihan na rin niya ito na hindi sabihin sa magkapatid na narito siya.
"How's Cali?"
"He's with his father" matamlay na sabi niya.
"May naaalala ka na ba?"
Umiling ito at lagok sa alak. Walang maalala si Lara sa nakaraan niya. Kahit ang asawa at anak nito ay hindi maalala.
"Sinabi ng doctor, baka daw hindi na bumalik ang alaala ko. Natatakot ako Hanna."
Yinakap niya ito at hinimas ang likod.
"Alam na ba niya?"
Napabitaw siya sa tanong nito. Kinuha niya ang baso na kalahati nalang ng alak ang laman at tinungga.
"I guess hindi pa" umayos ito ng upo at humarap sa kaniya.
"Kailan? Sasagad ang galit ni Kian if you didn't tell him about the ba-"
"Enough!" sigaw niya. Natahimik naman ito at mataman siyang tinitigan.
"Sabihin mo na sa kaniya bago mahuli pa ang lahat."
"Ayoko. He has already a girlfriend at ayokong maging dahilan ng paghihiwalay nila. He's happy now. Kakayanin ko to ng mag-isa."
"But the ba-"
"Stop. C'om on drink that para makauwi na tayo. Inaantok na ako."
"Okay okay...ito na" sabay lagok sa huling alak na nasa baso bago tumayo. Nahirapan pa silang makasakay dahil masyado ng gabi at pangilan ngilan nalang ang taxi na dumadaan.
Alas dos na silang nakarating sa Harley Hotel. Pasuray-suray pang naglakad si Lara nang bumaba sa taxi. Agad niya naman itong inalalayan.
Nang makarating sa 15th floor hindi na nakayanan ni Lara at nakatulog na ito habang akbay niya ito. Mas lalo siyang nahirapang alalayan ito dahil sa bigat. Kinuha niya ang cellphone at tinawagan ang asawa nito.
"Yes?"
"Alexis, andito ako sa may elevator. Tulungan mo ako sa asawa mo nakatulog na."
"What? Okay, I'm on my way. Wait for me."
"Lara" gising niya rito pero hindi ito natinag.
Maya-maya dumating na rin si Alexis na bakas ang pag -aalala sa asawa. Pero hindi nakaligtas sa paningin niya ang biglang pagkabalisa nito nang tumingin ito sa kaniya. Nagtaka naman siya. Pero hindi niya ito pinahalata.
Pagdating nila sa unit ng mag-asawa siya na ang nagbukas ng pinto at pina una naman niya ito sa pagpasok. Tapos siya na rin ang nagsara.
"Mauna na kami" tumango ako at pinagmasda ang dalawa hanggang sa makapasok sa kuwarto nila.
Bumuntong hininga siya at umupo sa sofa. Mariin na ipinikit ang mata at hinilot ang sintido.
"Kanina pa ako naghihintay sayo"
Napamulat siya ng mata nang marinig ang abaritonong boses ni Kian. Napalingon siya at nakita niya ito nakatayo sa gilid ng pinto ng kuwarto niya.
"Anong ginagawa mo rito?"
Tanong niya sabay tayo. Lumakad ito palapit sa kaniya.
"Stop right there! Don't come near me" huminto naman ito sa paghakbang.
"What are you doing here?" tanong niya ulit.
"Hanna. Patawarin mo ako sa mga nagawa ko sayo noon. Nagsisisi ako na sinabi ko sayo yun. Alam ko na nasaktan kita sa mga sinabi ko. Hanna, pls. I will make it right this time just give me another chance and I will prove it. Pls." pagmamakaawa nito.
Nakatitig lang siya kay Kian hindi alam kung ano ang sasabihin. Tumulo na rin ang luha niya. She loves Kian very much pero may girlfriend ito. Ayaw niyang makasira ng relasyon.
"Umalis ka na" matigas na pagkakasambit niya.
Umiling ito at lumapit sa kaniya. Hinawakan nito ang magkabilang balikat niya. Tumulo sa pisngi nito ang dalawang butil ng luha.
"Pls. Hanna. Give me a chance"
"I'm sorry. You have Levi, dapat hindi ka pumunta dito. Ano nalang ang sasabihin non."
"Levi and I are nothing. Wala kaming relasyon its just a fling and she knows about it."
"Umalis ka na."
"Hanna"
"Leave."
Tumango tango ito at umatras.
"I'll leave for now but that doesn't mean hindi na kita babalikan dito."
Saka umalis ng tuluyan. Paglapat ng pinto agad siyang napa upo sa sofa. Dahil sa nangyari nanghina ang tuhod niya. Pinunas niya ang luha sa pisngi at kinuha ang cellphone sa bag niya.
"Hi Mom, how are you?"
(Fine. Hindi ka man lang nagsabi na pupunta ka pala diyan)
"Sorry Mom, how's my dolly?"
(She is fine. Tulog na tulog sa tabi ko. Kanina gusto ka nitong makita. Sinabi ko nalang na busy ka.)
"Thanks Mom. Don't worry malapit na akong bumalik. I have a very important meeting pa bukas and then pagkatapos agad akong aalis. I already miss my dolly."
(Okay. Good luck on your meeting.)
"Thanks. Bye."
(Bye.)
Napabuntong hininga siya nang maibaba ang tawag.
Binuksan niya ang case ng cellphone niya. And there she saw it. Her dolly, with wide smile. It was captured in her 2nd Birthday.
"I miss you baby"
_______________________________________
Oppss!!!!!!
Dito lang muna. Time check. Its already 10:12 pm. Inaantok na ako.
Bye😏😏😏😏😏😏😏😏
