Anastasia More
Gözlerimin önünde bambaşka bir insana dönüşmesini izlediğim Asena yüzündeki gülümsemeyle adının Efkan olduğunu öğrendiğimiz adama bakıyordu fakat ben arkamı dönüp gelen kişiye bakamıyordum.Çünkü onun o sanrılarımdaki adam olduğunu biliyordum.
Evet benim gelişmiş özelliğim gelecekten kesitler görmekti.Ama bu beni güçlü kılmıyordu aksine güçsüzleştiriyordu.
Gözüne baktığınız birinin başına kötü bir şey geleceğini bile bile ona bir şey diyememenin nasıl bir his olduğunu benden başka belki sadece Asena bilebilirdi.Fakat o şuan birine zarar gelmesini önemseyecek gibi durmuyordu.
Bakışları yavaşça Efkan'ı süzdüğünde bize dönerek gülümsedi."Onu buldum!"
Sessiz bir şekilde fısıldadı yanımda oturan beden."O bizi buldu."
Bakışlarım Arda'nın her zaman ruhsuz tuttuğu çehresine döndüğünde onun bakışlarıda yavaşça bana döndü.
"Ne olursa olsun.."diyerek söze başladı."..önceliğin Asena olsun."
"Benimki sen olacaksın."dedikten sonra bakışlarını Efkana çevirdi.Bense tüylerimi ürperten cümlesinden sonra Efkan'a baktım.
Sanrıda daha şeytani daha dağılmış ve daha güçlü duruyordu.Şimdiyse üzerinde rahatsız edici bir sakinlik taşıyordu.
"Asena.."diyerek sahnenin basamaklarını tırmandı yavaşça.
"Adina senden hep bahsederdi.Ama ikiz olmanıza rağmen senin ondan daha güzel olduğundan bahsetmemişti."diyerek bakışlarını Asena'nın üzerinde dolandırdığında Greyjoy sinirle ayağa kalktı.
"Sakin ol."diyerek onu oturtmaya çalışan Edmond bizim gibi sakin kalmaya çalışıyordu.
"Efkan üzgünüm ama kimse bana senden bahsedecek kadar değerli görmemiş bu yüzden ben senin hakkında bir fikir yürütmek istiyorum."dedikten sonra bakışlarını gözlerine çıkardı.
"Adinanın kuklası demek isterdim.Fakat daha çok Adina kukla gibi bu hikayede."dediğinde Efkan bunu beklemiyormuşçasına kaşlarını kaldırdı ve güldü.
"İşte şimdi konuşmaktan zevk almaya başladım Asena.Aynı dili konuşmaya başladık.Adina gibi aptal değilsin."
"Ben bu hikayedeki aptal kişi hiç olmadım Efkan.Sadece aptal yerine konulan oldum."dedikten sonra göz bebeklerini alevler sardı.
"Ama artık benliğimin farkındayım."
Efkan hayranlıkla Asenanın gözlerine bakarken salonda bulunan öğrencilerden şaşkınlık nidaları yükseldi.
Arda ise sağ elini hafifçe yukarı kaldırarak hafif bir meltemin herkese ulaşmasını sağladı.
"Dışarı."diye fısıldadığı anda herkes ayaklanarak sırasıyla salonu terketmeye başladı.
"Artık güçlerini konrtol edebiliyor."diyen Edmond'a döndüğümde gözümün içine baktı ve o an hepsinin olacaklardan, daha doğrusu Asena'ya olacaklardan kortuklarını anladım.
Bense korkmuyordum.Eğer Asena'nın bastırılmış kişiliği buysa onu böyle kabul edecektim.
Belki bu bencilce olacaktı ve başkalarına zararı dokunacaktı fakat ben bu kadar düşünceli bir insan değildim tek düşündüğüm babamdan bana emanet kalan Asenaydı.
Tıpkı babamın Kral Matias ve Kraliçe İmelda'yı koruduğu gibi bende Anais'i yani Asena'yı koruyacaktım ve bunu yaparken ne başka biri nede Asena bana engel olamayacaktı.
Onu canım pahasına koruyacaktım.
Babamın öğrettiği gibi..
"Onun hakkında ne biliyorsun."diyen Arda'ya döndüğümde Efkan'ı kastettiğini anladım.
"Hakkında tek bildiğim Asena ile tanışmaması gerektiğiydi ama o şansımızıda kaybetmiş görünüyoruz."dediğimde sinirle çenesini sıktı.
"Eğer benliğinin farkındaysan ne yapacağını da iyi biliyorsundur."diyen Efkan Asena'ya bakarak devam etti.
"Seni zincirleyen her şeyden ama her şeyden kurtulmak."diyerek gözlerini bizim üzerimizde dolaştırdı.İşte şimdiye kadar sakin olan benim kanımın alevlenmesine neden olan şeyde bu olmuştu.
