Edmond Mathers
Asena esir olalı 1 aydan uzun süre geçmişti ve Axel delirmek üzereydi.Asenanın bunu nasıl başardığını kimse bilmiyordu fakat yapmıştı.Hepimizi kurtarmıştı,kendisi dışında.
Axel Astrapi adlı koruyucusunu göndermek istesede bizi buradan ayrılmamıza izin vermeyen bir kalkan vardı ve muhtmelen buda oydu.
"Kendini nasıl bırakır aklım almıyor Edmond..Ona nasıl zarar verdiklerini düşündükçe aklımı kaybedecek gibi oluyorum."dedi.
"Haklısın fakat Asenayı ikimizde kısa sürede tanıdık Axel o kolayca yıkılacak biri değil.Elbet o yada biz bir yolunu bulacağız.Herkes onun için canını vermeyi bekliyor.Savaş hazırlığı içindeyiz,sayımız az olsa da onlardan daha iyi olduğumuzu biliyorsun."dediğimde Axel kafasını yavaşça salladı.
"Sizin burada olmanız benide daha güçlü kılıyor.Pretus'ta yıllarca kaldım fakat hiç böylesine evimdeymiş gibi hissetmemiştim.Ama Anais orada işkenceye maruz kalırken ben burada böyle beklemek istemiyorum."
Sıkıntıyla kara bulutların hala hakim olduğu Pretus'a baktım.Ve aklıma gelen şeyle hızlıca ayağa kalktım.
"Ne oldu?"diyen Axel'e bakarak."Onu kurtarabiliriz!"
Oda benim gibi ayağa kalkarak kaşlarını çattı.
"Nasıl olacağını hemen anlatmazsan seni şurda pişmiş kelleye çevireceğim."dediğinde ise gülerek.
"Biz esirken sarayın üst kısmında görüşüm sayesinde Giovanni şerefsizinin stresli bir şekilde biriyle konuştuğunu gördüm.Martin'e söylediğimde bir kartal yardımıyla onları dinledi fakat tam net değildi söyledikleri.
Her şey şimdi daha anlamlı gelmeye başladı.Giovanni iki veliahttan bahsetmiş ve tehlikeye karşı önlem almalarını söylemişti.
O iki veliaht Pretusun veliahtları olmadığına göre Pradusun veliahtları.Yani Kral Norman'ın çocukları yaşıyor!"dediğinde Axel bir süre boş bir şekilde baktı ve ardından ."Onları bulmalıyız Ed.Slizzer'a söyle hazırlansın veliahtlarla iletişime geçeceğiz."dediğinde kafamı hızlıca sallayarak koşar adımlarla büyük kapıdan çıkacaktım.
Fakat önümde beliren iki kişi ile kaşlarımı çattım.
"Duyduğumuza göre bizi arıyormuşsunuz?"diğerine göre sıska ve daha kumral saçlı olan sırıtarak bize bakıyordu.
Simsiyah saçlı ve hasta görünümlü olan ise bize bakmaya tenezzül bile etmiyordu.
"Sizi biz ne yapacakmışız?"diye sorduğumda ise "Veliahtlar demedin mi ben mi yanlış duydum."dedikten sonra sinirli bir şekilde dişlerimi sıkarak."Veliaht olduğunuz ne malum."
Büyük olduğu belli olan "Uğraştırma Atakan."dediğinde Atakan uflayarak boynunu açtı ve Pradus Kraliyet ailesi mührünü gösterdi.
"İnandın mı koçum?"diye sorduğunda ise gözlerimi devirerek.Fakat büyük bir rahatlama ile
"Beni takip edin."dedim Atakan abisinin koluna girerek ardımdan gelirken kendi odasına geçmiş olan Axel'in kapısını çaldım.
"Gel."
Kapıyı açarak yanına ilerlediğimde "Onlar bizi bulmuşlar bile."diye söylendim.
Atakan Axel'e bakarak."Asena'nın abiside tam böyle olurdu şuna bak suratsız."dediğinde Axel ayağa kalkarak yanına yaklaştı.
"Sen şu kardeşimi üzen şerefsizin kardeşisin.Ve sen de kardeşimi üzen şerefsiz Faris'sin.."dedi ve dişlerini sıktı.
"Eğer işimize yarayacak olmasaydınız sizi şuracıkta öldürürdüm.Ama.."cümlesini bitirmeden büyük olan devam ettirdi.
"Ama Asena'nın bize ihtiyacı var biliyoruz ve onun için buradayız."dedi ve öksürdü.Ağzından gelen kanla Atakan Farisi en yakın koltuğa oturtturdu.
"Nesi var?"diye sorduğumda ise sıkıntıyla nefes vererek."Birkaç ay önce Praduslular tarafından yapılan bir kara büyüyü bozdu.Çok hastalandı fakat iyileşmişti.1 aydır bu halde neden tekrarladı yada neden oldu bilmiyoruz."dediğinde Axel'in yutkunduğunu farkettim.Değişik bir şekilde ve anlamlı bir şekilde bakıyordu Farise.
"Tam olarak ne zamandır bu halde."dediğinde ise Atakan biraz düşünerek."Bir ay beş gündür felan bu halleri yine iyi olduğu anlar.Eskiden daha kötüydü."
Axel Farisin yanına ilerleyerek elini omzuna koydu.
"İşkence görüyormuş gibi hissediyorsun değil mi?" diye sorduğunda Faris kaşlarını çatarak mor göz altlarıyla ona baktı.
"Sen nereden bil-"cümlesini bitirmesine izin vermeden hızlıca küfretti.
"Neler oluyor?"diye soran Atakan'a bakarak sinirle kükredi."Senin özel bir gücün var mı?"
Atakan kararsız gözlerle Farise baktığında,Faris gözlerini kapadı."Su."
