Gençliğin İzleri'Silinemeyen Hatıralar

11.Bölüm

*Çok özel ve kibar rica üzerine bugün iki bölüm gelmiştir,keyifli okumalar:)))

Rabia'dan

Feyza ile oturup ne yapacağımızı düşünüyorduk,en son şansımızı denemek için gitmeye karar vermiştik. Kapının çalmasıyla düşüncelerimden kurtulup kapıya bakmaya gittim.

"Kim o?"

"Polis." Tedirgince kapıyı açtım.

"Efendim?"

"Elinizde bulunan çocuklara el koymak zorundayız."

"Pardon,onlar yasal olarak benim çocuklarım."

"Hanımefendi,yasal süreçte bir sorun var. Sizin çocukları almak için tanımlı evraklarınız tam değil."

"Hayır hepsini tamamlamıştık." Çocuğu alma sürecinde son kez işin içine başkalarını sokmuştum. Çünkü çok yavaş ilerliyordu ve evlilik istiyorlardı.

"Hanımefendi,çocukları bir süreliğine almak zorundayız." Feyza'da gürültüye gelmişti,ben ağlamaya başlamıştım bile.

"Feyza kızlarımı istiyorlar."

"Nasıl olabilir böyle bir şey. Elinizi sallayarak gelip alabiliyor musunuz yani? Çocukların psikolojisini düşünmüyor musunuz?"

"Rica ediyorum zorluk çıkarmayın. Evraklarda sorun olmuş ve almak zorundayız çocukları."

"Hangi evraklarda?"

"İkiz kızları almak için evli olması gerekiyor ama kendisi evli gözükmüyor." Yıkılmıştım,bir gün anlayabileceklerini biliyordum ama bu kadar çabuk olması gerekmiyordu,ne yapacaktım ben?

Neslihan'dan

"Neslihan."

"Efendim Atay."

"Bak tek bir soru soracağım ve dürüstçe cevap vermeni bekliyorum tamam mı? Hayatın tehlikede olabilir bunu düşünerek cevap ver."

"Peki."

"Kaçtığın gün birilerine göründün mü?"

"Sanırım mezarlıkta Rabia gördü beni ve bir de adam vardı. Gözlüklü değişik bir tip. Uzunca bir süre baktı."

"Neden daha önce söylemedin bunu?!"

"Sormadın,nereden bileyim önemli olduğumu."

"Birileri seni gördüğü yerde öldürmeyi planlıyorlar."

"Kim olabilir ki? Düşmanım olabilecek kimse yok?"

"Eşinin düşmanları var mıydı?" Tanımıyorken nereden bilebilirdim ki?

"Yoktu."

"İyi düşün bak."

"Hatırlamıyorum hiçbir şey ama böyle tepki vererek beni korkutuyorsun."

"Korkman gerekiyor zaten. Bildiğin her şeyi düşün. Kim sana kin besleyebilirse tamam mı?"

"Ne düşünüyorum biliyor musun?"

"Ne?"

"Keşke en kötü günlerimiz eski günlerdeki gibi olsaydı."

Lise Yılları

"Atay."

"Neslihan neden sesin öyle geliyor. Neredesin? Hemen geliyorum."

"Bizim evin önündeyim."

"Tamam,kımıldama. Hatta eve gir orada bekleme."

"Giremem ki."

"Tamam,tamam sakin ol. İki dakika içinde oradayım. Telefonu kapatma tamam mı?"