DAĞLARA SEVDALI

🕸YİNE Mİ KEDER?🕸

🌙galiba yeni bölüm geldi :) haydi okumaya.

🔱🔱

Küçükken kimse benimle arkadaşlık kurmazdı, ilk başlarda buna baya üzülürken, babamın beni yetimhane köşesine attığını öğrendiğim vakit çocukların benle arkadaşlık kurmamasını pekte dert etmemeye başlamıştım.
Öz babam beni istemezken, elin insanları neden isterdi ki?

Yıllarca öz babam hakkında küçükte olsa bir bilgi aramış koskoca Zaman içinde elime geçen tek bilgi öyle birinin olmadığıydı...

İnsan onu terk eden kişiyi neden merak ederdi ki? Ya da neden bir umut dönüp geleceğini düşünürdü?

Şimdi bu düşüncelerime acı bir tebessüm sunuyorum. Zor ve acı olmuştu ama kabullenmiştim artık; babam denilen adam beni istemeyip çekip gitmişti, bu kocaman dünyada beni yalnızlığa mahkum etmişti.

Peki cidden ben güçlü biri miydim? Komutanın dediği cümlede az da olsa haklılık payı olmasını ne kadar da isterdim.
Oysa ben her daim canavarlar beni yemesin diye yorganın altına saklanan, gece uyurken, ayağımdan canavarlar tutar diye korkarak ayağımı iyice karnıma çeken biriydim...
Ben cesur falan değildim, sadece ölmeye hevesli olmamı cesaret sanmıştı kendisi.

Bir insan evladının kendini ne kadar dibe gömdüğüne şahit olmak isterseniz bana bakmanız yeterli.
Ben her sabah acaba bugün ölür müyüm? diyerek güne başlayanlardanım. Ben her gün acaba kafamda ki katile kim kurşun sıkacak diye bekleyenlerdenim.

Benim hiç oyuncağım olmadı. Belki de bu yüzden oyuncaklardan nefret ediyorum. Benim hiç yaşama hevesim de olmadı, hiç bir güne belki bugün herşey yolunda gider diyerek başlayamadım.
Cidden düşündüm de harbi harbi acınacak haldeyim.

Şimdi biri gelip 'seni seviyorum' dese ilk başta etrafıma bakarım, baktım kimse yok kendimi göstererek kardeş af buyur bana mı dedin? Diye sorarım.
O kadar yerlerde Sevgiye karşı bakış açım.

Eğer bu dünyada umut denilen birşey varsa bırakın kimse kirletmesin onu! Kimse yaşarken, hayallerinden olmasın.
Mesela hiç bir çocuk yorganının altında sessizce ağlayıp, neden kimse beni sevmiyor? demesin.
En önemlisi hiç bir çocuğu melek olmaya bu denli hevesli etmeyin. Melek olup diğer tarafa gitmek istemek yerine, yaşayıp hayallerini gerçekleştirmek istesinler.

'İyi misin kızım?'

Esma teyzenin sesiyle, düşüncelerimden kopup gerçek dünyaya döndüm.
Anlamayan bakışlarım esma teyzeye döndüğünde endişeli bakışlarına rast geldim.

'Buyur teyzem birşey mi dedin?'

'İyi misin dedim. Dalmışsın! Hayırdır herşey yolunda mı? Komutan ters birşey mi dedi, canını mı sıktı? Dünden beri çok sessizsin.'

Esma teyzenin söylediğine gülümserken, yanına gidip elini tuttum.

'Tontoş teyzem yok öyle birşey merak etme. Komutan birşey demedi. Sadece öyle dalmışım önemli birşey yok...'

Elini öpüp tekrar masama döndüm. Malzeme çantasını kontrol edip askıdan ceketimi aldım.

'Teyzem bugün Arif'le aşağı köylere gidicez. Küçük çocukları hem muayene edicem, hemde aşıları yapılmamış bebeklere aşı yapıcam. Burası sen ve Rıza amcaya emanet.'