🗝️YAYIN TARİHİ: 20:11:2019
Bakışlarımı hiç yıkılmayacak gibi duran bedenine çevirip konuştum.
'Olurda Birgün Yüreğinde iki sevda taşımak zor gelirse, benden vazgeç sevgilim. Ben bilirim ki bu vazgeçişin sebebi bana duyduğun sevdanın bitmesi değil a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yorgunum hemde çok. Aldığım her nefeste öldüğümü hissediyorum...
🗝bir-yudumnefes
İnsan neden geçmişinden kaçar bu denli? Hayatın ona sunduğu her türlü acıya göğüs gelirken geçmişin ağırlığı altında ezilip duruyoruz... Keşkelerle ömür çürütüyoruz ve en kötüsü bunun farkına vardığımızda her şey için çok geç oluyor!...
İnsanız biz elbet hatalar yapıcaz, kusursuz olmamız beklenemez ama asıl konu hatalardan ders alabilmekte...
Sızlayan gözlerimi zoraki şekilde açarken, yavaşça başımı kaan'ın dizlerinden kaldırdım. Kaç saat olmuştu sahi? Bana soru sormamıştı. Konuşturmaya çalışmamıştı sadece sarılmış ve herşeyin geçeceğini söylemişti. O an yüzümü acı bir gülümseme kapladı. Her şey yoluna girmek yerine daha da darmadağın hale geliyordu sadece o bunu bilmiyordu.
'iyi misin?'
Başımı ona çevirip bakışlarımızı birleştirdim.
Sahi iyi miydim? Artık yüreğim dayanmıyordu hiçbir şeye. Daha ne kadar acı çekecekti ki ruhum?.. Yetmemişmiydi onca çektiğim acı?
'iyiyim.'
Yavaşça ayağa kalkıp, üstümü düzelttim. Kaanın merak dolu bakışları üstüme sabitlenmişti. İstem dışı kendimi rahatsız hissettim. Bakışlarım duvarda ki saate döndüğünde geçen onca saatin farkına varmamla kaşlarım istem dışı çatılmıştı.
'aç mısın sana birşeyler hazırlamamı ister misin?'
Kaan başını olumsuz anlamda sallayıp ayağa kalktı
'yemeği boşver gerçekten iyi misin?'
Tam ağzımı açmış birşey yok diyecekken elini havaya kaldırıp beni susturdu.
'Bak birşey yok deme çünkü birşey olduğu belli! Ne olduğunu bilmiyorum ama her neyse seni çaresiz bıraktığı kesin!'
Aklıma annemin satırları gelirken gözlerimin tekrar yandığını hissetmeye başladım. Sırtımı kaan'a dönüp derin bir nefes içime çektim. Anlatınca geçmeyen yaralar vardı, bağırıp çağırsanızda bir nebze azalmaya acılar... Sahi zaman herşeyin ilacı diyorlardı, peki neden benim yaralarıma, acılarıma telafi olmamıştı. Belkide beni teğet geçmişti mutluluk yada kapıma geldiğinde evde yoktum. Bilmiyorum onlarca seçenek sunabilirdim şu an ki halime.
'Beni düşünüyorsan bir iyilik yapıp, burda yaşanan her şeyi unutman yeterli!'
Kaan beni omzumdan tutup kendine doğru çevirdi. Kaşları çatılmıştı ve kolaylıkla sinirli olduğunu anlayabilirdiniz.
