His Playful Revenge

chapter 1

Ervin's POV

It's a busy friday afternoon. As usual, paper works, board meeting, appointments and clients to deal with. Nasanay na rin ako sa ganito. Simula ng magmigrate ang papa't mama ko sa States, ako na ang humawak ng mga negosyo namin. Hindi ko nga rin akalain na lalaki ng ganito ang mga naipundar ni papa.

Wala naman kasi akong ginawa kundi ang magpakabusy sa banda ko. Gig. Jamming. Inuman. Bar dito. Bar don. Babae. Eh ano pa nga bang dapat kong gawin? Simula ng iwan nya 'ko, ang banda ko na ang pinagkaabalahan ko.

"Mr. Erquez?"

Peste nga naman.. sa dinami dami ng pwedeng pumasok sa pintuan ng office ko, sya pa. Sya na nagpahirap sa puso ko ng tatlong taon. Sya na sumira ng buhay ko. Sya na minahal ko pero sinaktan lang ako. Si Jelly Ibañez na sobrang pinahalagahan ko pero pinaglaruan lang ako, pinaasa and worst.. ginamit. After 3 years, nandito sya sa harapan ko. Ano pa bang kailangan nya?

Matalim ko syang tinitigan. Kumakabog ng sobra ang dibdib ko pero f*ck bakit ba 'ko nagkakaganito? Dapat nga sya ang kabahan.

"Yes?"sabi ko.

Ang ganda pa rin nya. Kung tutuusin parang wala naman syang pinagbago. Mahaba ang pilikmata, singkit ang kanyang mga mata, matangos ang ilong, labi na manipis na parang kay sarap halikan. Meron syang mahaba't itim na buhok. Nakasuot sya ng isang simpleng dress na hapit ang kurba ng kanyang katawan. Di ba sya nag-iisip, maraming manyak sa daan tapos... F*ck.. Ano nga bang pakelam ko?

"A..ahm.." sabi nya. Napansin kong nanginginig sya. Halatang kinakabahan. Aba,dapat lang!

Tinaas ko ang mga kilay ko telling her to go on.

"A..ahm.., di mo ba 'ko pauupuin?" tila nahihiya nyang sabi at tipid na ngumiti. Silly girl. Sya pa rin talaga ang babaeng pinangarap ko. Ang babaeng sobrang minahal ko.

"Have a seat." malamig kong tono.

Kailangan kong magpretend. Kahit deep inside gustong gusto ko na syang yakapin. Ikulong sa mga bisig ko at wag ng pakawalan pa. Damn. I miss her so much. Kinagat ko ang dulo ng ballpen na hawak ko. Shit lang, kung hindi ko yun ginawa baka napangiti na talaga 'ko. Kung anu-ano kasi naiisip ko.

"So? What made you come here?" tanong ko at sumandal sa upuan ko.

Lumikot ang mga mata nya. Napansin ko ring pinaglalaruan nya ang mga kuko nya.

"ahm.. Kasi,.."

Shit.

"Ano bang kelangan mo? Look, i have clients to deal with. I have tons to do. Will you please tell me what bring you here?"

f*ck..Naasar na 'ko. Pupunta punta sya rito tapos ganyan lang ang kaya nyang sabihin.

Teka nga, bakit ba ko atat? E wala pa yatang ilang minuto syang nandito. Wala rin naman akong mahalagang appointment na dapat puntahan. Actually, hinihintay ko na lang naman ang maingay kong bestfriend para mag late lunch. Nakita ko syang nataranta.

"Ervin, just give me a minute."

And there, I stop. As in, my whole world stop. Hearing her saying my name. Again. Damn. Its bliss. Ganito pa rin ang epekto nya saken. Hindi ako makapagsalita.

"I..I'm sorry.." panimula nya.

Napalunok ako at tinitigan sya. Para na syang naiiyak. No, please Jelly wag kang umiyak. Ayokong nakikita kang umiiyak.

"Hi..hindi ko gustong s..saktan ka. Mga bata pa tayo nun. Nagkamali ako. Akala ko sya ang..."

"stop!"

Putol ko sakanya. Ayokong marinig ang walang kwenta nyang sasabihin. Tangna lang. Nasaktan na 'ko dati. Ayoko ng maulit pa. Tumayo na ko. Yumuko sya at biglang nagsalita.

"Ervin, im sorry. Di ko naman ginusto yun e.

Can you please forgive me?" maluha luha nyang tanong.

Shit. Wag nya kong daanin sa iyak. Hindi lang basta iyak ang dinanas ko ng bigla nya kong hiwalayan ng walang matinong dahilan. Tiningnan ko syang mabuti. Nababasa ko sa mga mata nya ang lungkot. Tinitigan nya ko at nagsalita.

"Gagawin ko ang lahat mapatawad mo lang ako please." huminga sya ng malalim.

Tinitigan ko sya. Bumalik sakin yung mga panahon na iniwan nya ko. Sinaktan nya ko. Therefore, I will never give you any choice. I badly waited this for a long time. I dont even know what's on your mind. But Im dead serious. Hinding hindi na kita pakakawalan. Wala akong pakialam kung masaktan man kita.. Wala akong pakialam kahit gaano karaming balde ang iluha mo. Ang mahalaga sakin ngayon.

ay ang araw-araw kitang makakasama

araw araw kong magagawa ang lahat ng gugustuhin ko..

at araw araw mong pagbabayaran ang lahat ng sakit na naramdaman ko..

nung mga panahong iniwan mo ko.

"0kay, then, Be my slave."

Seryoso kong sabi.

And yes, seryoso talaga ko.

Its not a request

its an order..

A/N: sano po magustuhan nyo.. first try ko po to.. sana kahit panu may magbasa .. ehe.. follow,vote and comment po thank you!!