His Playful Revenge

chapter 3

Ervin's POV

"Oh my God! Ervin, you just kissed me! I can't believe this!" maarteng sabi ni Ania.

Hindi pa rin ako makapaniwala. After 3 years pinuntahan nya ko para humingi ng tawad Damn. Bakit? Bakit ngayon lang sa nagsosorry sa hinaba ng panahon. Nagsawa na ba sya sa lalaking yun? Naisip nya kong puntahan dahil sikat at mayaman na ko? F*ck Naguguluhan ako, sya ang nagsabi saken na tigilan ko na sya. Tapos darating sya ng parang wala lang. Saying her sorry. Iiyak. Putris.

Hindi ako makapag-isip ng maayos. Naguguluhan pa rin ako. Nagtataka. Syempre, hindi ko talaga alam kung bakit biglang naisipan ni Jelly na pumunta saken, at humingi ng tawad. Mahal nya pa kaya ako?

Dagdagan pa ng ingay ni Ania. Lalo akong hindi makapag-isip.

"Pwede ba Ania? Tumahimik ka muna. Ang ingay mo eh!"iritable kong sabi.

Nandito kami ngayon sa isang restaurant para mag late lunch. Its already 3 in the afternoon. Hindi ako kagad nakakain dahil sa dami kong ginawa at kasama na rin dun ang pagdating ni Jelly.

Ang sabi ko sa sarili ko noon, bumalik lang sya, piliin ako, at humingi ng tawad. Tatanggapin ko sya ulit. Papatawarin. Pero bakit ngayong nagbalik na sya. Bakit parang iba ang naramdaman ko. Galit at sakit. Ang nakaraan na sobrang nagpahirap sa damdamin ko, bumabalik sa isipan ko. Mapapatawad ko pa ba sya?

"Hey, you're asking me to be quiet Ervin, ha? What was that for? At bakit nandun si Jelly? My god! Are you using me ha? Bigla mo na lang akong hinalikan! My gosh! My virgin lips... I hate you!" parang batang sabi ni Ania.

Kahit kailan talaga 'to napakaingay.

"I just dont know what to do. And hey, please stop saying that your lips is virgin. If I know my cousin Bryle..."

"0kay stop! Duh!" she said rolling her eyes.

Sabi ko na nga ba eh, yun lang magpapatigil sa bunganga nito.

"But Ervin, you need to explain everything to me. Bakit kasama mo sya? At bakit parang naabutan ko syang umiiyak? Anong ginawa mo?"tuloy tuloy nitong sabi.

Ngayon, umiiyak sya sa harapan ko. Noon, kahit anong iyak ko. Kahit anong pagmamakaawa ako. Hindi nya ko pinakinggan.

"Ania, please calm down! Pwede ba?"naririndi na talaga ko sakanya. She just rolled her eyes.

Ewan ko ba, bakit 'ko naging bestfriend 'to bukod sa mga kabanda ko. Well, the only answer is, she's the only one there when im broken. Sya lang nagtyaga sa mga kadramahan ko. Kabaklaan ko in other term.

"She's back..." mahinahon nyang sabi.

Nandito lang din naman sa Pilipinas si Jelly. Bakit alam ko? Natural. Kahit sinabi nya noon na tigilan ko na sya. Palihim ko syang sinusundan. Naalala ko tuloy.

FLASHBACK

____________________________

Masama ang pakiramdam ko nun. Nag-out ako sa trabaho ko. Bukod sa pagbabanda pumasok ako ng part time. Wala pa kong pakelam sa mga negosyo ni papa. Ayokong dumidepende sa mga magulang ko. At yun din ang panahon na isang buwan na kaming naghiwalay.

Hindi ako umuwi nun, tumuloy ako sa trabaho nya. Malayo layo ding byahe yun. Kahit masama ang pakiramdam ko pumunta pa rin ako. Gusto ko syang makita.

And there, I saw her standing with her workmates infront of the lobby where she worked.

Nakatalikod sya saken. Nasa malayo ako. Ayaw kong magpakita dahil ayaw na nga nya kong makita.

Sinabi ko lumingon lang sya, uuwi na ko.

Ilang minuto din akong naghintay.

Masaya silang nagkukwentuhan.

Nagtatawanan.

Maya maya nakita ko syang lumingon sa gawi ko.

Napangiti ako ng mapait. "ang ganda mo talaga" sabi ko kahit alam kong di nya maririnig. Ilang minuto ko pa rin syang tinitingnan sa malayo nang mapagpasyahan ko nang umuwi.

____________________________

"What are you going to do? Magpapakatanga ka naman ba? Magpapakabaliw? Susundan sundan mo na naman ba sya? Akala ko ba may mahal na syang iba? Akala ko ba hindi mo na sya mahal?

Nagpakatanga ako. Kahit ayaw na nya. Sige pa rin ang sunod ko sa kanya. Pagsundo ko sa kanya sa trabaho. Kahit parang wala naman akong sinusundo. Nakakatawa mang isipin. Sinusundo ko sya pero inuunahan nya lang akong umuwi.

Nagpakabaliw. Patuloy ko syang minahal at minamahal kahit wala ng kasiguraduhan kung mamahalin pa rin nya ko. Sa kabila ng lahat, sa kabila ng pakikipaghihiwalay nya sakin. Still, I love her so much.

"Did I tell you that I dont love her anymore?"

"Gosh, Ervin iniwan ka nya ! He abandoned you without..."

"Please Ania, " sinamaan ko sya ng tingin,

"akala ko ba bestfriend kita?"

"0h! Yes, I am.. but,.."

"Ania.." putol ko sa sasabihin nya. Hinilot ko ang sentido ko. Sumasakit na ang ulo ko.

"Am I not helping you?" malungkot nyang tanong at nagpout.

"No, Ania.." at yun sumimangot na sya ng tuluyan.

"Look, Ania. That's not what I mean. You helped me a lot. I mean is that, you know, I just dont know what to do. All my life I thought, ayaw na nya saken. Sabi nya tigilan ko na sya. 3 years Ania. 3 years.. " and there I stop, konti na lang maiiyak na talaga ako. F*ck.

Umaatake na naman ang kabaklaan ko. Pero kabaklaan ba ang tawag sa tuwing nasasaktan ka, umiiyak ka ng dahil sa taong minahal mo. Sa taong minamahal mo.

"Hey there, pogi. Tama na yan. Lets eat na lang." masigla nyang sabi at kumain na..

Kahit kelan talaga tong si Ania. Ganyan yan pag nararamdaman nyang magdadrama na naman ako. Kanina malapit na syang umiyak tas ngayon biglang naging masigla na naman. Sa kanya 'ko nahawa ang ganyang ugali. Pabago-bago. Nakakatawa talaga.

Halos kaedad ko lang si Ania, 26 ako, sya 25. Pero parang isip bata pa rin kung minsan. Buti nga di ako nainlove sakanya sa loob ng 3 years naming magkasama. Siguro kung nangyari yun para lang din akong nagbabysitter. Hindi rin naman sya nainlove sakin dahil alam ko naman na ang pinsan at kabanda kong si Bryle ang mahal nya.

Ako syempre..

Si Jelly lang..

"I have a plan." sabi ko.

"what?"

"pagseselosin natin sya."

"why?"

Hindi ako makapagsalita. Bakit nga ba?

"revenge?" tanong nya.

Napangiti ako.

"a playful revenge." Gusto kong gumanti. Oo, mali man. Pero ngayong nandito na sya. Hindi ko gagawing madali sakanya ang lahat.

"ow.. My god Ervin.. I think thats not a good idea.. You might end up.."

"Ania, you're going to help me or I'll tell Bryle that you're still..."

"when we'll start?" she said rolling her eyes again.

I smile. Thats my girl.