Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Song: Midnight Streetlight- Jem Cubil
Threat
Nagising na lamang ako kinabukasan nang may kumatok sa aking pinto. I groaned and forced myself to get out of bed to open the door for that person.
Gulo-gulo pa ang buhok ko at walang pakialam sa itsura ko ngayon. Tamad ko iyong binuksan habang kinukusot pa ang mga mata.
"What?" I asked with my eyes slightly closed.
"Breakfast is served, Ma'am."
Mabilis kong inangat ang aking tingin nang marinig ko ang boses ni Axel. My eyes widened. May kaunting ngiti sa kanyang labi, mukhang nang-aasar. I quickly shut the door.
Shit! Nakakahiya! Nakita niyang ganito ang itsura ko! Tiningnan ko ang sarili sa salamin at agad na napangiwi nang makita ko ang itsura ko. May panis na laway pa ata ako! Nakakahiya!
"What are you doing here?" I asked behind the door.
"I'm here to tell you that breakfast is served and your parents are already waiting for you at the dining area."
"O-Oh... Okay! Susunod ako... Uhh... mag-aayos lang muna ako."
Hindi na siya sumagot kaya naman ay dali-dali akong pumasok ng banyo upang maligo na at mag-ayos. Sobrang nakakahiya na makita niya akong ganoon ang ayos!
Once I finished, I immediately checked myself out in the mirror. I fixed my hair again just to make sure that I look completely different from what he witnessed a while ago!
Gosh! Why am I suddenly becoming so conscious about myself?
Dahan-dahan kong binuksan ang pinto ng aking kwarto at agad na tumama ang tingin ko sakanya na matiyagang naghihintay para sa aking paglabas.
The ghost smile that he showed a while ago is still plastered on his face. I glared at him and pouted. Nilagpasan ko siya at nagtungo na sa dining area.
True enough, my parents are there, waiting for my arrival. Hindi pa nila ginagalaw ang kanilang pagkain at mukhang hinihintay talaga nila ako.
Agad na sumilay ang ngiti sa labi ni Mommy.
"Aria, come! I personally asked the cooks to serve your favorites. Do you like it?"
I nod my head in response. Sa tagal ko ba namang kumakain ng mag-isa dito, alam na talaga ng mga cooks ang paborito kong pagkain.
Naupo ako sa harap niya. Agad namang binaba ni Daddy ang hawak niyang dyaryo at tsaka tumigin sa akin.
"Good morning, Ariadne."
I smiled a little at him. "Good morning, Dad."
"Your mom and I are going to visit your atelier. We would like to see it."
