Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Song: In Love Again- Colbie Caillat
Miss
Nang dahil sa mabilis na pagkalat ng balita tungkol sa nangyari sa SONA ay mabilis ring nagtungo ang pamilya ni Tito Isaiah, ang kapatid ni Daddy, upang tingnan ang sitwasyon namin.
Kuya Sven immediately rushed to me when he got out of their car. Mahigpit niya akong niyakap. Nanatili naman si Kuya Isaias sa likuran niya. I smiled at him.
"I'm so glad you're safe!" ani Kuya Sven. I heard him let out a sigh of relief.
Nang inalis ang sarili mula sa pagkakayakap sa akin ay seryoso niya naman akong tiningnan sa aking mga mata. Hinawakan niya ang magkabila kong pisngi. Between him and Kuya Isaias, it's obvious that I'm closer to him. He's more like a brother to me. Tuwing kailangan, laging nandiyan. Kapag walang magawa, nandito palagi para samahan ako.
Close rin naman ako kay Kuya Isaias, but I don't share the same bond that I have with Kuya Sven. He's just too quiet and serious. Mas gugustohin niya pang magbasa kaysa sa makihalubilo sa tao. People sometimes label him as snob, but I guess he's just saving up his energy with the people that matters.
"When I heard the news I got so worried about all of you! Mabuti nalang at nabalitang walang nasaktan sainyo!" dagdag ni Kuya Sven.
Sinulyapan niya naman ang kapatid na lumapit na sa akin upang makayakap na rin. Kuya Isaias pressed a gentle kiss on my temple.
"I am also glad that you're safe, Aria."
I smiled at the both of them. "Mabilis na kumilos ang PSG kaya walang nasaktan sa amin."
Tumango silang dalawa. Sunod namang sumalubong sa akin ay ang kanilang ama. Marahan niyang hinaplos ang aking buhok. Mas humigpit ang pagkakayakap ko sakanya.
"Thank you for coming to check on us, Tito." bulong ko.
"Anything for family."
My mind is still in a haywire even if the meeting with the NBI agent already finished an hour ago. Mabuti nalang at nandito ang dalawa kong pinsan kaya kahit papano ay naiibsan din ang pag-aalala ko.
"What will happen to your atelier now?" Kuya Sven asked curiously.
Nang dahil sa tanong niyang iyon ay napabaling rin ng tingin sa amin ang mga magulang ko. I feel like they already have a plan for it, pero mas minabuti nang ako na muna ang mag-sabi.
Sabagay, mabuti na rin na mauna akong mag-salita. Nang sa gano'n malaman nila agad kung kokontrahin ba nila ang opinyon ko o hindi.
