Our dangerous love (Jikook/KookMin)

ODL (CHAPTER 13)

Park Jimin

"hyung? Okay na ba ito? Sa tingin mo magugustuhan to ng parents ni Jungkook?" kanina pa ako a ligawan sa kakaayos ng ibibigay ko sa parents ni Jungkook.Kasi natatakot ako baka hindi nila ko magustuhan.

"Ano ka ba naman Jimin tiwala lang magugustuhan ka non."RM hung.

Kanina pa naaalinbadbaran ang mga hyung ko kakapanood sakin. Si Jungkook naman busy sa pag aayos sa place na pag kikitaan namin ng parents nya.Papunta narin sya ngayon dito para sunduin ako.

" Hyung. Pano kung hindi ako magustuhan? "

" Dont over thingking Jimin. Ipagtatanggol ka naman ni Jungkook" sabi naman ni Suga hyung na hindi naman ako tinapon ng tingin.

"Think positive buddy"

"Sana nga ganon lang"

Bigla naman akong na patingin sa cellphone ko ng tumunog.

"Dangshin malapit na ko mag handa ka na"

"Ahh sige Dangshin ingat ka sa pagmamaneho"

"Opo Dangshin ko. I love you"

"I love you too" pinatay ko na nag tawag at hinanda na ang regalo na ibibigay ko para sa parents ni Jungkook.

*****

Nandito na kami ngayon ni Jungkook sa kotse at papunta na sa lugar kung saan kami magkikita ng parents nya.Kinakabahan ako ngayon hindi ko alam kung anong sasabihin ng parents nya sakin.

"Dangshin.Dont be afraid I'm here. Okay?" siguro na halata nya rin na kinakabahan ako.

"Okay"

"Were here" sabay park ng kotse

Parang ayoko pang lumabas.Kung pwede lang na Ipa-cancel ito ginawa ko na. Kaso hindi pwede.Pinagbukasan ako ng kotse ni Jungkook at hinawakan ako sa kamay.

Pumasok kami sa loob ng restaurant. Walang ibang customers dito. Sinadya yata talaga.

"Son!" Napalingon naman agad ako ng may tumawag kay Jungkook. Pag kalingon ko ang mommy at ang daddy nya.

"Mom" sabay yakap dito.

"I miss you so much my son"

"Me too mom. Ahm mom, dad si Jimin sya pa yung sinasabi ko sa inyo. My boyfriend" para akong poste na hindi gumagalaw ng tingnan ako ng mommy nya.

"Hi...so ikaw pala yun nakakuha ng puso ng anak ko. Nice to meet you" bigla akong niyakap ng mommy ni Jungkook.

"Hello po nice to meet you too tita" Di ko maiwasan ang di mapangiti. Akala ko hindi ako papansinin ng mommy nya or kaya magagalit sya sakin. But I'm wrong.

"Hi.." Napatingin ako sa lalaking nasa likod ko grabe nakakatakot sya.Ang laki ng boses.

"He-hello po" ngumiti ako ng pilit kahit na nakaka ramdam ako ng  takot ako.

"Dad. His my boyfriend" tumingin sa akin ang daddy nya.Piling ko kinikilatis ang kabuohan ko sa tingin nya. Pakiramdam ko nasa korte ako ngayon at may kinakaharap na malaking kaso.

"Hello.. His cute my son." para akong nabunutan ng malaking tinik sa lalamunan ng ngumiti ang daddy nya.

"Hello po"

"Mom, dad let's it mamaya na interview" ngumiti naman ang daddy nya st umupo na.

Ang saya ng pamilya ni Jungkook. Akala ko katapusan ng relasyon namin kapag nameet ko ang parents nya kaso mali ako... Maling-mali.

"So anong balak nyong dalawa?" napatigil naman akong sa pagkain dahil sa tanong ng mommy nya at tumingin kay Jungkook.

"Balak ko sanang pakasalan si Jimin mom." nginitian nya ko at nakatingin sa aking mga mata.

"Ahhmm.. Kung anong gusto nyo susuportahan namin kayo ng daddy mo but pano yung mga fans nyo masasaktan sila" tama si tita. May punto sya pano ang mga fans namin. Pano ang ARMY.

"Mom. Mahal kami ng mga fans namin siguro naman maiintindihan nila yun" Hindi ko alam kung san ba nang gagaling ang mga sinasabi ni Jungkook sa magulang nya. Hindi ko alam kung iniisip nya pa ang ka lalabansan nito.

"But me hindi ko alam kung tama ba ito"

"Jimin."tiningnan ko si tita at ngumiti sa kanya." please wag mong sasaktan ang anak ko alagaan mo sya pwede ba yon? "hinawakan ni tita ang kamay ko at tumingin sakin na parang nakikiusap.

Hindi ko alam ang isasagot.Ayokong mangako lalo na kung walang kasi guraduhan. Ayokong may ma failed akong tao.Ayokong makasakit." Ayokong sirain ang tiwala nila sakin. Kasi hindi ko alam kung kaya ko nga ba talaga"

"O-oo naman po" Lumawak naman ang ngiti ng mommy ni Jungkook sa sinabi ko.

Natapos ang aming pag uusap at nag paalam narin kami sa parents ni Jungkook.Nandito na kami ngayon sa parking lot kung saan namin ipinark ang kotse.Hindi mawala sa isip ko ang sinabi ng mommy ni Jungkook ewan ko ba.

"Dangshin may problema ba?" na patingin naman ako kay Jungkook at agad na umiling.

"I'm okay. Don't worry na pagod lang ako ngayon" ngumiti naman ako sa kanya... Kahit mahirap. Para lang di sya magalala pa.

"Ganon ba. Dangshin I love you"

"I love you too" lumapit naman ako sa kanya para yakapin sya."Forever"

Buong biyahe na walang nagsalita sa amin. Si Jungkook naka-focus sa pagmamaneho at ako naman nakatingin sa labas ng bintana.Nagiisip

Nakarating kami sa bahay ng wala paring nagsasalita sa aming dalawa. Tahimik ang buong bahay ng pumasok kami. Tulog na siguro ang mga hyung namin.Hinubad ko ang sapatos ko at dumeretso papunta sa kwarto, humiga sa kama at pinikit ang mga mata. Naimulat ko ang ulit ang mata ko ng pumasok si Jungkook.

"Dito ako matutulog dangshin." seryoso ang mukha nya na nag lakad papunta sa akin at dumagan sakin.

"Jungkook ang bigat mo" tinutulak ko sya para makaalis ako pero masyado syang mabigat.

"Dangshin.meron akong tanong" umupo ito sa kama at tinulungan akong makaupo at hinarap sa kanya."Ayaw mo na ba sakin? Di mo na ba ko mahal?"seryoso ang mukha nya. Hindi sya nagbibiro sa mga tanong nya at ramdam ko yun.

"Mahal kita Jungkook and I'm so very lucky to have you. Na merong isang tao na handa akong ipag malaki sa lahat" kulang ba ang pagmamahal na binibigay ko sa kanya? Puro sya na lang ba?

"Me too I love you so much." niyuko nya ang kanyang ulo. Iiyak ba sya? Kilala ko si Jungkook. Napaka wala ko ba talagang kwenta na boyfriend?

"Dangshin. Look at me" hinawakan ko ang kanyang mukha para magka-pantay kami at kitang kita ko sa kanyang mga mata ang luhang nagbabadyang bumagsak."I love you" inilapit ko ang aking mukha sa kanyang mukha at hinalikan ang kanyang mga labi.

Bakit ang tanga ko nagagawa kong saktan ang taong walang ibang ginawa kundi ang mahalin ako. Bakit ko hinahayaan na umiyak ang taong walang ibang ginawa kundi ang pasayahin ako. Ganon ba talaga ko ka walang kwentang boyfriend.