🐺CHANMİN🐺
Kafamın içinde yankılanan bu sesin sahibini nasıl bulucağım
Başlangıç tarihi: 11.09.2020
Bitiş tarihi: 04.01.2021
[İlk Chanmin omegaverse kitabıdır]
"Bulamadın mı ?" Chani üzgün sesi kulaklarımı doldurduğunda kafamı kaldırmıştım en az benim kadar onlarda üzgündü, umutsuzlukla kafamı sağa sola salladım.
Başka bir şey demesine izin vermeden hızla koridorda odama doğru ilerledim. Ne kadar uyuyamayacağımı bilsemde yatağıma girdim yaklaşık 1 aydır uyuyamıyorum. Her gün; sokaklarda, ormanlarda, gidebileceğim her yerde aramama rağmen bulamıyorumda. Arkadaşlarım her ne kadar yardım etmek isteselerde onu benden başka kimse bulamaz ona sadece ben yardım edebilirim ama bulamıyorum ve bu beni kahrediyor.
"Lütfen...Lütfen...bul beni...sana çok ihtiyacım var...alfam" kafamın içinde yine aynı ses yankılandı acı çektiği sesinden çok iyi bir şekilde anlaşılıyordu onun canı yandıkça ona yardım edememek benim canımı daha çok yakıyordu, 1 aydır böyle ve ben hiç bir şey yapamıyorum. Yavaş hareketlerle ayağa kalkıp aynanın karşısına geçtim gözlerim dolmuş, göz altlarım morarmış perişan bir haldeyim "Ne biçim alfasın sen Chan? Omegan orada acılar içindeyken sen hiç bir bok yapamıyorsun" sözlerime göz yaşlarımda eşlik etmişti.
Yaklaşık 2dk boş boş aynayla bakışırken kurdumun siniri vücudumu ele geçirmeye başlamıştı her şeyin farkındaydım ama kendime engel olamıyorum, aynayı duvardan söküp yer fırlattığımda büyük bir gürültü meydana geldi, odamı dağıtmaya devam ederken odamın kapısı gümbürtüyle açılmıştı elimdekileride fırlatıp yere çöktüm dayanacak gücüm kalmamıştı.
Etrafıma dolanan kollar ve aldığım yumuşak omega kokusuyla bana sarılan kişinin felix olduğunu anlamam hiç zor değildi. Felix kardeşim ve beni sakinleştirmenin en iyi yolunun sarılmak olduğunu bilen en tecrübeli kişi.
Ona karşılık verip başımı boynuna gömdüm hıçkıra hıçkıra ağlamama engel olamıyordum. Islanan omuzumla felixin de ağladığını anlamam zor olmadı, zaten bu kadar duygusal birinin ağlamaması mucize olurdu.
Uzun bir süre sonra kendimi anca toparlaya bildim kafamı kaldırdığımda bizimkilerin hepsinin burda olduğunu yeni fark etmiştim. Hepsini yüzündeki hüzün kilometrelerce öteden anlaşılır derecedeydi onları da üzdüğümü fark edince kendimi daha da bok gibi hissetmeye başladım.
Sahte bir gülümsemeyle ayağa kalktım ama hala aynı tepkiyle bana bakıyordular,sahte gülümsememe sahte sözlerimi ekledim "tamam ben iyiyim, hadi çıkında odayı toplayayım "diyerek. Changbin direk lafa atladı "hyung yapma böyle iyi olamdığını biliyoruz. Hadi gel salona gidelim biraz konuşalım " dedi yanıma gelip kolumu tutarken "önce odayı toplamam lazım " dememle Jeongin den cevap gecikmemişti "biz hallederiz hyung sen merak etme " dedikten sonra iç ısıtan gülümsemesiyle bana bakmıştı. Başımla onayladıktan sonra odadan çıkacakken jisung'ın yardım ettiğini görmemle durdum "jisung sen yapma zaten karnın burnunda kendini yorma, gel bizimle " dememle minho da başıyla onaylayarak jisungı da alıp arkamızdan geldiler.
Salonda ben, Minho, Hyunjin, Changbin bir de Jisung oturmuş sessizliğin bozulmasını bekliyorduk onlar benim konuşmamı bekliyorlar ama ben kendimde o gücü hiç bir şekilde bulamıyorum.
Konuşmayacağımı anlayınca Hyunjin lafa girdi "Ne oldu hyung? Niye sinir krizi geçirdin?"diye sordu gözlerimi yere sabitledim " Yine benden yardım istedi..." bakışlarımı ellerime çevirdim "...ve ben 1 aydır hiç bir bok yapamıyorum..." gözlerim yine dolmaya başladığında "...canının acıdığını hissedebiliyorum, sesi çok kötü geliyor..." sağ gözümden akan göz yaşımla devam ettim "... Bir bilseniz sesi ne kadar güzel ama o sesi böyle acı bir şekilde bulmak beni parçalıyor " bağzı kelimelerin boğazıma düğümlenmesine rağmen cümlemi bitirmemle derin bir nefes verdim.
Minho sırtımı destek amaçlı sıvazlarken " merak etme hyung onu bulucağız, ne olursa olsun onu bulacağız " dedi yüzümdeki buruk gülümsemeyle "buluruz değil mi?" diye sorum Changbin yüzündeki gülümsemeyle "tabiki bulucaz" dediğinde benimde yüzümde istem dışı bir gülümseme olmuştu.
Onlara bakarken gözüm karşımda oturan jisunga takıldı bir eli şişmiş karnında, dolu gözleriyle gülümseyerek bana bakıyordu ona baktığımı fark edince kollarını açıp sarılmam için işaret verdi yerimde kalkıp onun yanına oturdum kollarını bana dolayınca bende ona sarıldım.
Böyle arkadaşlarım yanımda oldukça onu bulmam daha kolay olucak, İyi ki bu bu aileye sahibim.
🐺🐺🐺
KARAKTER TANITIMI
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kang Chani - omega - bizimkilerin çocukluk arkadaşı - 20 yaşında
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kim Rowoon - Alfa - Chani'nin eşi - 27 yaşında
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Rochan❤ (SF9)
🐺🐺🐺
İlk bölüm geldi umarım beğenirsiniz şahsen benim içime baya sindi uzun zamandır atmak istiyordum ama bir türlü fırsat olmadı. Lütfen beğenip yorum yazmayı unutmayın.
