Find The Seal

🐶0.4🐶

İYİ OKUMALAR 😘

"iyide chani bugün buraya hiç gelmedi ki !" Jeongin'in korku dolu sesi çığlık gibi kulaklarımı doldurdu, Nerdesin chani?

🐶🐶🐶

"Nasıl gelmedi?" diye kükredi Rowoon hyung  " sabah işe gidince buraya geleceğini söyledi nasıl gelmez ?" sözleri hırlayarak etrafa salıyordu. Korkuyordu ve bu korkusunu sinirle örtüyordu. Ne hissettiğini çok iyi biliyorum ama elimden bir şey gelmiyor sadece onun yüzüne bakakalmıştım.

Chani'nin de kaçırılmış olma ihtimali beni mahvediyordu. Bu konularda en soğuk kanlımız olan changbin lafa girdi "hyung bir sakin ol belki ailesinin yanına uğramıştır,kötü düşünme " dedi direk onun böyle demesi bana mantıklı geldi taki "imkansız ailesi bir kaç gün önce Chani'nin ablasının yanına tatile gittiler" diyene kadar, ablası neredeyse ülkenin diğer ucunda.

Aklım başıma yeni yeni geliyordu "Bunun olmasını istemiyorum ama omegaya sormaktan başka çare yok gibi duruyor" bizimkiler beni onaylarken Rowoon hyung "kim bu omega?" sorduğunda anlatması için changbin'e baktım o anlatırken bizimkilere göz attım omegalar oturmuş çoktan ağlamaya başlamıştı bile alfalar ise kendilerine hakim olmaya çalışarak ayakta dolanıyorlardı.

Yine aynı yerime geçip "Seungmin" diye seslendim "efendim channie" sesini duyduğumda "bu gün yeni birileri geldimi?"  diye sordum fazla uzatmadan "evet yaklaşık 9-10 kişi geldi" dedi içimdeki korku artarken "peki aralarında chani diye biri var mı?" "Bekle bakıcam "dediğinde sabırla beklemeye başladım sanırım uzun sürecek.

SEUNGMİN'DEN

"Bekle bakıcam "dediğimde zar zor gözlerimi açtım sol gözüm morarmış ve şişmişti, vücudumun bir çok yerinde ezikler ve morluklar vardı. Sağ kolumla yerden destek alarak ayağa kalktım her yerim ağrıyordu zorlana zorlana yeni gelenlerin olduğu köşeye geldim.

Bizi koydukları oda çok büyüktü yeni gelenler ise korkudan en köşeye geçmişlerdi. Onlara yaklaştığımı gören bir çoğu merak ile bana bakıyorlardı " Aranızda chani diye biri var mı?" diye sorduğumda çoğu takmamış geri kalanı ise kim olduğunu merak edip etrafa bakmış "Benim" duyduğum naif ve kırılgan sesle gözümü biraz daha arkalara odakladım duvarın dibine oturmuş bacaklarını karnına çekmiş kollarını bacaklarına sarmış dolu gözleriyle bana bakıyordu içimden burada olmasına küfür ederken dışımdan korkmaması için en içten şekilde gülümsedim.

Bana garip garip bakarken "Chan seni bulmamı istedi " demem ile ayağa kalktı hızla bana doğru gelirken sarılmak için kollarımı açtım beni geri çevirmeyip hızla kollarını bana sardı, hıçkırıkları kulaklarımı doldururken ağlamamak için kendimi çok zor tutuyordum.

Bir yandan ona sarılırken diğer yandanda chan'e cevap verdim "üzgünüm chan malesef o burda " bunu her ne kadar söylemek istemesemde söylemek zorunda kalmıştım "Ne?" dedi endişeyle "üzgünüm ama merak etme sen bizi kurtarmaya gelene kadar ona çok iyi bakacağım " dedim tüm içtenliğimle  "sana güveniyorum, peki o nasıl?" diye sordu "korkmuş, çok korkmuş şimdi onu sakinleştireceğim sonra tekrar konuşalım " dediğimde "Tamam kendinize dikkat edin " diye cevap verdi.

Chani'nin koluna girip az önceki yerime ilerlemeye başladık yere oturup sırtımı duvara yasladığımda vücudum az da olsa rahatladı. Chani de yanıma oturdu "Adın ne?" diye sorduğunda gülümseyerek cevap verdim "Seungmin" onun adını bildiğim için sorma gereksinimi duymadım. Ağlaması zar zor durmuştu etraftaki omegalara bakıp bana döndü "Neden bu kadar çok dayak yedin? Yani kimse dayak yemiş gibi durmuyor senin dışında" diye sorduğunda gülümseyerek "tipim kaymış değil mi?" diye sorduğumda "hayır,hayır öyle demek istemedim sen gerçekten çok güzelsin " diye cevap verdi gülüp sorduğu soruya cevap verdim.

"İlk geldiğimde çok az kişiydik yaklaşık bi 10 kişi falandık yani. Bize yaptıklarına karşı geldik, kaçmaya çalıştık ve tabi bunun sonucunda ise dayak yedik onların hepsi gitti buradaki en eski kişi benim yani" şaşkınlıkla bana baktı "Nereye gittiler peki?" diye sordum "Hergün gelip kontrol ediyorlar kızgınlığa giren omega varsa alıp götürüyorlar tahminimce alfalara satıyorlar. Hakkatten senin kızgılığın yakın mı?" diye sordum "hayır hyung daha çok var" dediğinde içime su serpti "iyi o zaman seni bulmaları daha rahat olucak" dedim tüm umutsuzluğumla "öyle deme hyung ikimizide bulucaklar Rowoon da chan hyung da bizi burda bırakmaz " göz yaşlarımı tutmak o kadar zor ki "çok az kaldı " dedim onunda gözleri doluyordu "neye çok az kaldı?" diye sordu "kızgınlığıma çok az kaldı" diye belirttim "Kaç gün kaldı?" sesi titremişti "2 gün kaldı" kelimeler boğazıma düğümlenmişti "Merak etme hyung Rowoon o zamana kadar kokumdan bizi bulur, Chan hyung seni tanımıyor ya ondan bulmamıştır" dedi umut dolu sesiyle "kokundan bulamazlar bu oda koku geçirmiyor " dememle göz yaşları kendini salmaya başlamıştı bense göz yaşlarımı tutmaya çalışırken "Neyse daha 2 gün var belki o zamana kadar bizi bulurlar" dememle yüzüme sahte bir tebessüm yerleştirdim "Evet o zamana kadar bizi bulmuş olurlar" dedi ve sıcak bir tebessüm saldı.

Yorgun gözüküyordu kim bilir ne kadar korkmuştur onu anlaya biliyorum ilk geldiğimde bende çok korkuyordum ki hala korkuyorum. Uzattığım bacaklarımı patpatlayıp uzanmasını işaret ettim beni geri çevirmeyip başını bacağıma koydu rahatlaması için saçlarıyla oynamaya başladım bir tepki göstermiyince hoşuna gittiğini anlayıp  yaptığım işleme devam ettim.

"Ee anlat bakalım kim bu Rowoon? " amacım sadece onu rahatlatmak ki galiba başarılı oluyordum çünkü gözlerinin içi parlamaya başlamıştı " Rowoon  benim alfam o cok yakışıklı bide çok güçlü bu yüzünden beni kurtaracağına inanıyorum " ona gülümseyip boynunu incelemeye başladım bir şey göremeyince sorma gereksimi duydum "mühürün ortaya çıkmamış" dedim utanmıştı bu kızaran yüzünden belli oluyordu "şey ben hazır hissetmediğim için düğünden sonra yapmaya karar verdik " gülümsedim "düğünün ne zaman peki?" diye sorduğumda "1 ay sonra, buradan kurtulduğumuzda tüm hazırlıkları beraber yaparız felix,jeongin ve jisung da yardım eder, çok eğlenceli olucak " tüm saflığı ve güzelliğiyle gülümseyince bende ona eşlik ettim "aynen öyle olucak. Hadi sen şimdi biraz uyu, sakın korkma tamam mı ben burda olacağım " beni onaylayıp gözlerini kapattı.

Ona korkmamasını söyledim ama ben daha çok korkuyordum ve günler azaldıkça dahada korkuyordum. Bu korku uykularıma kabus olarak yansıyordu o yüzden günlerdir rahat uyuyamıyorum.

Umarım chan bizi biran önce bulur, ondan başka güvenecek kimsem yok çünkü beni sadece o kurtarabilir.

🐶🐶🐶

Lütfen beğenip yorum yazmayı unutmayın.

Umarım beğenirsiniz.

Sizi seviyorum ❤💙❤💙

Bol SKZ'li günler dilerim