ŞEHİT TİMİ 2 - FİNAL -

ŞEHİT TİMİ-9

Aslan arabayı şehir dışında ki deponun önünde durdurmuş ve büyük zevkle Berkin'i indirmişti. Efruz arabanın bagajından yedek kıyafetleri alıp peşlerinden içeri girmiş, kocaman kapıyı kapamış birde üstüne kilit vurmuştu.

Aslan Alphan'ların ayarladığı sandalyeye Berkin'i yerleştirmiş ve üstünde ki ceketi çıkarıp kenarı bırakmıştı. Berkin'i konuşturmak için küçük masanın üzerinde duran aletleri gülümseyerek eline almıştı.

"Evet Berkin günün en sevdiğim saatine gelmiş bulunmaktayız.
İlk önce nerenden başlamamı istersin.? Valla bana sorarsan ben tırnaklarından yanayım.
Karıma yaptığınız işkencelerin kat be katını yapacağım size.
Şşşş... bağırmasana Berkin.! Kulaklarımı çınlattın ve ben bu durumdan hiç hoşlanmadım. Başlayalım mı ne dersin.?!"

Berkin ağzında ki bezden dolayı düzgün bağıramıyor sesi oldukça boğuk çıkıyordu.

Aslan elinde ki kargaburun'la yaklaştı Berkin'e. Berkin ise ellerini çözmeye çalışıyor, acizce bağırmaya devam ediyordu.

Efruz üstünü değiştirmiş, kapının girişinde ki sandalyeye ters bir şekilde oturmuş ve kocasını izlemeye başlamıştı.

Aslan dağda çok farklı, sivilde ise çok daha farklıydı. Onu bu farklılığa iten elbette ki yaşadıklarıydı. Efruz onu bu hale getirdiği için kendinden bir kez daha nefret etmişti. Dağdakilere karşı merhameti yoktu fakat sivilde de onu böyle görmek bir kere daha kırmıştı Efruz'u.

Aslan, Berkin'in işaret parmağının tırnağınu sökmüş, zevkle acı çekmesini izliyordu. Parmağından süzülen kan küçük bir gölcük oluşturmuştu.

Ağzında ki bezi sertçe çekip gülmeye devam etti Aslan.

"Nasıl Berkin.? Canın mı acıdı yoksa.? Karımda aynı acıları çekti Berkin. Kat be katını yaşadı. O günlerin bütün izini vücudunda taşıyor orospu çocuğu!! Acıdan ölene kadar işkence edeceğim sana Berkin ve bu sürede gözümü bile kırpmadan izleyeceğim seni."

Berkin çığlık atmayı kesmiş derin derin nefesler alıyordu. Sanki aldığı her nefes parmağında ki acıyı harlar gibi acısı katlanıyordu.

Elinde ki bezi tekrardan ağzına sokup diğer tırnaklarınada aynı işkenceyi yapmaya devam etti Aslan. Bu sürede Efruz kılını bile kıpırdatmadan izlemişti kocasını. Onun nasım vahşileştiğini, merhamet duygusunu birer birer nasıl kaybettiğini izlemişti. Ama Efruz'u en çok üzen şey o duyguyu kaybetmesi değildi. O duyguya bir daha asla sahip olmayacağını anladığı andı.

Aslan Atay tamamen değişmişti. Karakteri, düşünceleri, hareketleri, merhameti...bir tek şeyi hariç her şeyiyle değişmişti.

O sadece karısına karşı olan sevgisini değiştirmemişti. Efruz'a karşı duyduğu aşk geçen günlerde azalmamış, tam aksine durduramayacağı kadar artmıştı. Ona olan sevgisi hayretlik boyutuna ulaşmıştı.

Bu dünyada sevenler birbirleri için bir çok şey yapabilirlerdi belki. Bir kıyafet almak, istediği bir yere götürmek, kilo almak yada vermek, saç stilini değiştirmek.... ve daha bir çok şey.

Fakat bazı insanlar sevdikleri için tamamen değişirlerdi. Onlar için öldürmeyi bile göze alırlar ve bundan dolayı bir saniye bile pişmanlık duymazlardı.

İşte Aslan Atay tam olarak bu gruptaydı. Efruz için 'yapamam' diyeceği hiçbir şey yoktu. Öldürmekte buna dahildi.

Aslan bütün tırnaklarını soğuk kanlılıkla söktükten sonra kargaburunu masanın üzerine bırakıp, büyük paket tuzu eline aldı.