ŞEHİT TİMİ 2 - FİNAL -

ŞEHİT TİMİ -8

Sergey'in gözleri kapalı, kulaklık eşliğinde keyif yapıyordu. Efruz içeriden aldığı sandalyeyi kapının girişine koyup üstüne oturduktan sonra ışığı açıp kapamaya başladı.

En sonunda Sergey'in dikkatini çekmişti. Sergey Efruz'u görmesiyle panik içinde kulaklıkları çıkarmış, panik halinde oturur pozisyona gelmişti.

"Se...sen nasıl.?!"

"Beni özledin mi Sergey.?"

Sergey karşısında gördüğü kadınla nutku tutulmuştu. Onun başına gelenlerin suçlularından biriydi Sergey. Onun askerlerine kurtarırken aldığı notu bulmuş ondan sonra daha da hırslanmıştı. Türklere karşı olan nefreti daha da büyümüştü. Fakat hata yapmıştı. Efruz gibi birini rehin aldıysa onu ilk anda öldürmeliydi. Öldürmemişti ve şimdi sonuçlarına katlanacaktı.

"Elinizde o kadar çok fırsat vardı ki Sergey. Hayatınızı kurtarmak için, işkence görmemek için, rahatça yaşamak için o kadar çok fırsat vardı ama asla kullanmadınız. Şansınız varken öldürmeliydiniz. Şimdi öleceksiniz. Hepiniz. Teker teker. Geliyorum Sergey. Azrail olmaya geliyorum."

"Ben...ben bir şey yapmadım.! Emir yukarıdan geliyor, biliyorsun.?!" Efruz içten gelen kahkahasını tutamamıştı. Kendisinin elleri, ayakları bağlıyken bu adamın nasıl aslan kesildiğini çok iyi biliyordu. Fakat şimdi ki halleri o kadar acınasıydı ki, sadece gülüyordu Efruz.

"Şimdi çok güzel bir oyun oynayacağı Sergey. Ben sana sorular soracağım sende cevaplayacaksın. Ha diyelim ki cevap vermedin mi? O zaman tırnaklarından birini feda edeceksin. Ahh yada daha güzel bir fikrim var. Traş olmaya ne dersin.?"

Sergey'in korku dolu bakışlarının yerinş şaşkınlık almıştı. Ne diyor bu diyerek bakıyordu ve sonuna kadar haklıydıda. Efruz kulaklığı aktif hale getirip Kağan'a ithafen konuştu.

"Ustura, traş köpüğü, kalın ip istiyorum."

Bir şey demelerine müsade etmeden kulaklığı çıkarıp gömleğinin göğüs cebine koydu. Geldiklerini anlayacağı için rahattı.

"Evet Sergey gelelim sana. "

Elinde ki havluyu ıslanacağı umursamadan Sergey'e fırlatıp arkasını döndü.

"Bamyanı kapat ve odaya gel."

Tam bir adım atacaktı ki hareket etmeyi kesmiş gülmeye başlamıştı.

"Cık..cık..cık Sergey. Sen beni kendin kadar aptal sandın herhalde. Telefonlar etkisiz halde. Odan ses geçirmez ve eğer kaçmaya çalışırsan sana yapacaklarımdan daha korkunç şeyler yaparım. Yaşamak için değil ölmek için yalvarırsın. Çaktın köfteyi.!"

Efruz oturduğu sandalyeyi de alıp, yerde ki korumanın üstünden atladıktan sonra odanın ortasına geçti.

"Beklemeyi sevmem Sergey. 10 saniye içinde burda olmazsan, hiç acımam bamyanı keserim."

Sergey hızlıca havluya sarınmış, Efruz'un gösterdiği sandalyeye oturmuştu.

"Bak nasıl güzel anlaşıyoruz."

15 dakika sonra Kağan'dan istediği şeyler gelmişti. Kağan içeri girmek istese bile izin vermemişti. Kimsenin bu ana tanıklık etmesini istemiyordu. Usturayı kenarı bırakıp iple ellerini sıkıca bağladıktan sonra eserine gururla baktı.

Efruz yaşadığı şeylerden sonra merhamet duygusu o paslı, kirli yataklarda bırakmıştı. Duvarlarına bir sürü kişinin çığlıklarınının sinmiş olduğu duvarları kazırken, tırnakları sökülürken, bebeği ondan koparılırken bırakmıştı. Artık Efruz Şahsuvar yoktu. Şehit şahsuvar vardı. Ve bu kadın ona kötülük yapan insanların eceli olmaya geliyordu.