Tekrardan-BİTTİ

Asya Göktürk

Sabah eve döndüğümüzde kapıda yeşil gözlü siyah saçlı bir kız vardı. Ali arabayı park ederken biz Arasla eve doğru gidiyorduk. Kızın yanına gittim.
Eylül:Buyrun kime baktınız?
Kız:Ş-Şey ben... Ab-Ali Göktürk'e bakmıştım.
Eylül:Ben eşiyim niçin gelmiştiniz?
Ali:Aşkım içeri girseni- Sen?
Kız:Evet benim, Asya.
Ali:Kamera şakası falan dimi bu, hiç komik değil.Ne o bunu da o Deniz köpeği mi planladı?
Asya:Abi.. Benim gerçekten benim
Ali:Asya öldü. Mezarı bile var Asya öldü.
Eylül:Geçin içerde konuşun isterseniz.
Aras:Anne bu abla kim?
Eylül:Annecim sen eve gir hadi
Ali:Bu her kimin şakasıysa buradan gider misiniz?

Asyanın gözünden bir damla yaş aktı ve arkasını dönüp yavaş yavaş yürümeye başladı. Ali de hızlıca eve girip yukarı çıkınca ben de Asyanın peşinden gittim.
Eylül:Asya
Asya:Abim bana inanmıyor. Bari gidip ablamı inandırayım dimi
Eylül:Asya dur...
Asya:Neden?
Eylül:Nefes ablaya gidemezsin, çünkü o öldü.
Asya:Ne nasıl öldü? Nasıl olur Deniz bana bundan bahsetmedi.
Eylül:Her şeyi sana anlatıcam gel şuraya geçelim

Parka gidip bir banka oturduk, her şeyi Asyaya anlatmaya başladım. Nefes ablanın ölümünü abimi cihanı arası beni. Her şeyi.
Asya:Ablam enişten yeğenim ölmüş hem de Denizin arkadaşı yüzünden. Abim kaç kere ölümden dönmüş ama şimdi mutlu. Yani sen varsın, Aras var. Arkadaşlarınız da var zaten. Bana ihtiyacı yok ki.
Eylül:Saçmalama bir insanın en çok ihtiyacı olan şey ailedir. Sen de Aliye ailesinden kalan son kişisin.
Asya:O zaten kendi ailesini kurmuş.
Eylül:Bak bu benim teşefon numaram ne zaman ihtiyacın olursa ara, ben de Aliyle konuşucam tamam mı?
Asya;Tamam
Eylül:Ben şimdi eve gidiyorum. Görüşürüz
Asya:Görüşürüz.

Eve gidip yukarı çıktım. Ali elinde fotoğraflarla yatağın üstünde oturuyordu.
Eylül:Sevgilim?
Ali:Efendim güzelim.
Eylül:Sen iyi misin?
Ali:Değilim. 13 yıldır öldü bildiğim kardeşim şimdi karşıma geçmiş ben Asyayım diyor. Eylül ben kaç yıldır ailesizim. Neden şimdi geldi?
Eylül:Deniz onu bırakmamış.
Ali:Hepsi o deniz yüzünden. Hepsi. Ve onun iğrenç arkadaşı Ozan yüzünden.
Eylül:Ali... Bir şey söyliycem ama bir anda sinirlenip bir şey yapmandan korkuyorum.
Ali:Ney?
Eylül:Ozan Asya'ya...
Ali:Dokunmamış dimi? Dokunmamış.
Eylül:Asya'nın Ozan'dan bir bebeği varmış.
Ali:Şerefsiz. ******
Eylül:Ali sakin ol!
Ali:Asya nerede
Eylül:Pansiyonda kalıyormuş
Ali:Adresi ver gidip alıcam sen Arasla burada kal
Eylül:Tamam. Bunu yapacağını biliyordum.

Ali çıktıktan sonra Arasın yanına gittim. Öğre uykusu zamanı gelmişti yatağına yatırıp kocaman bir öpücük koydum yanaklarına. Aşağı inip kendime süt ısıtıp koltuğa oturdum telefonum çaldı. Numara arıyordu açtım.
Eylül:Efendim
X:Merhaba Eylül, beni tanıdın mı? Tanımadıysan bir 3 yıl öncesine git. Hani kocanla boşanma aşamasına gelmiştin. Heh bence hatırladın.
Eylül:Sen ne istiyorsun benden yine
X:Bir şey istemiyorum sadece en yakın arkadaşımın sahip olduğu kadını ve bebeğini istiyorum. Yani Asya ile Zeynep'i.
Eylül:Asya bir eşya değil ve kimse onun sahibi olamaz. Onları asla göndermiycez.
X:Zorlu bir hamilelik geçirdiğini biliyorum Eylül. Bebeğine bir şey olsun istemezsin dimi
Eylül:Sınırlarını aşıyorsun Deniz. Bir daha beni rahatsız edersen şikayet ederim seni.
Deniz:İnşallah güzelim inşallah.

Telefonu kapatıp diğer koltuğa fırlattım. O sırada içeri Ali Asya ve Zeynep girdi. Kalkıp yanlarına gittim.
Asya:Teşekkürler Eylü- yani yenge
Eylül:Hiç önemli değil hem Ali istemese ben zorla getirirdim sizi buraya.Hem orası güvenli değil.
Asya:Şey ben Zeynepi nereye yatırayım.
Eylül:Gel canım yukarıda Arasın bebekken kullandığı beşiği var oraya yatır.

Zeynebi yatırıp odada konuşmaya başladık.
Eylül:Asya evden sakın ama sakın çıkmıyorsun. Deniz aradı beni Ozan her yerde seni arıyor. Ben de evde olucam zaten.
Asya:Tamam yenge çıkmam.

Aşağıya indiğimizde Ali ve Asya konuşmaya başladılar. Özlemek, insanı en savunmasız bırakan duygu değil mi? Ben onları dinlerken Aras yanıma geldi.
Aras:Aa bu abla yine gelmiş
Ali:Şşt len, abla değil hala hala
Aras:Nefes halam gibi mi?
Yğzüme buruk bir gülümseöe otururken konuştum.
Eylül:Evet annecim Nefes halan gibi.
Asya:Ablamı son gördüğümde psikolog olmak istiyordu. Oldu mu?
Ali:Oldu, hem de ülkenin en iyi psikologu oldu.
Asya:Eniştem ne meslek yapıyordu?
Eylül:Abim avukattı. Hep avukat olmak istemiş sonunda da ünlü avukat olmuştu. Onlar da en az bizim kadar çok şey yaşadılar. Ama yine de ailecek birlikteler.
Asya:Keşke onları da görebilseydim.
Ali:Keşke. Neyse hanımlar siz konuşmaya devam edin ben işe gidiyorum.
Eylül:Tamam aşkım dikkat et.
Ali:Asıl sen dikkat et güzelim. Görüşürüz
Asya:Görüşürüz. Yenge uyku ilacı var mı? Dğnden beri gözüme bir gram uyku girmiyor. Yatıyorum uyuyamıyorum.
Eylül:Getiriyim canım.
İlacı verince Asya yukarı çıktı Aras da peşinden odasına gitti. Ben de koltukta uzanıp meyve yemeye başladım. Kaoı çalınca yavaşça kalkıp kapıyı açtım. Karşımda Denizi göreceğimi hiç düşünmüyordum. Kapıyı itip tamamen açtı. Üstüme doğru gelirken adamları yukarı çıktı. Ben geri giderken o bana yaklaşıyordu. Sırtım soğuk duvara çarpınca daha fazla gidemeyeceğimi anladım. İyice yaklaştı. Gözleri önce dudaklarıma kaydı. Sonra bütğn vğcudumu süzmeye başladı. Gözümün önüne gelen saçımı kulağımın arkasına koyup belimden kavradığı gibi dudağıma yapıştı. İtmeye çalışsam da olmuyordu. Bir taraftan zeynebin aplama sesi gelirken bir taraftan Denizden kurtulmaya çalışıyordum. İterek kendimi ayırınca sinirle bana tokat attı. Kendimi yerde buldum. Kollarımdan tutup beni ayağa kaldırdı.
Deniz:Bir daha ben seni öptüğümde bana karşılık vermezsen seni gebertirim anladın mı? Benimsin artık. O Ali ise burada oğluyla birlikte ne halt yerse yesin. Sen benimsin.
Diyip beni götürmeye çalıştı. Zorlasam da o daha güçlüydü.Adamı gelip bana bir bez koklatınca gözlerim karadı kendimi yere bıraktım.