The Secret Shadow Man ✔ (AAN HET VERBETEREN)

Hoofdstuk 46

Hoi, Hey, Hai, Dag, Goeiedag, Doei, Lalalala! Sorry, ik heb echt niks te zeggen... Ik wil zo graag een boek uitlezen op school, maar we mogen het nog niet meenemen naar huis!!! Hij heet: Ijzerkoning. En nog een andere boek die ik had gelezen was een serie, en er was een open einde!!! En dat haat ik zo erg!!! Dan weet ik niet wat er gaat gebeuren!!! En dan wil ik het zo graag verder lezen!!! De serie heet: Eindeloos verliefd. De boeken daarvan zijn: Robijnrood = Deel 1, Saffierblauw = Deel 2 en als laatste : Smaragdgroen = Deel 3. Ik wilnzo graag Saffierblauw en Smaragdgroen lezen!!! Maar in de bibliotheek van mijn school hebben ze deze twee boeken NIET!!! DUS MOET IK HELEMAAL NAAR DE STAD GAAN OM DEZE TWEE BOEKEN TE HALEN!!! MAAR IK HEB NOOIT TIJD!!! BOEHOEHOEHOEHOEHOE!!! IK BEGIN NU AL EEN BEETJE DUIZELIG TE WORDEN EN IK KRIJG HOOFDPIJN, DUS IK STOP ER EVEN MEE!!! Phieuw! Eindelijk geen hoofletters meer! Ik krijg daar even serieus echt hoofdpijn van! Ik snap daarom ook niet waarom ik het doe... Maar jullie wachten zeker af wanneer het verhaal nou begint? Hier is ie dan!!! Veel leesplezier!

{Alicia POV}

"Wa-wa-wat bent u aan het doen!" zeg ik bijna schreeuwend. "O! U bent onze verloren koningin! Vergeef het me! Dood me alstublieft niet!" zegt Augustusio en laat zich weer op zijn knieën zakken, zodat hij weer kan buigen voor MIJ! Stiekem bevalt mij dit wel... "Sta alstublieft op!" beveel ik hem. Direct staat hij op. "Wat kan ik voor u doen, uwe majesteit." Hmmm... Dit zal nog eens leuk kunnen worden! Ik word verwend... Ik krijg alles wat ik wil... Ik zal er maar eens gebruik van maken! "Kunt u alstublieft mijn vrienden voor me halen?" Ja, het moet aardig blijven, hè? "Na-natuurlijk, uwe majesteit!" zegt hij. "Noem me astublieft geen majesteit, niet waar mijn vrienden bij staan, niet wanneer ik alleen ben, NOOIT! Kunt u dat beloven?" zeg ik geïrriteerd, door het woord majesteit. "Maar natuurlijk!" zegt Augustusio. Ik geef hem een briefje voor de adressen en namen van mijn vrienden op staan en hij loopt weg, om mijn vrienden op te halen.

(NIET VEEL LATER)

"Hier zijn uw vrienden, uwe maje... Eeh... ik bedoel mevrouw..." zegt Augustusio. Ik moet een beetje grijnzen, doordat hij stotterde. "Dankuwel, u kunt gaan." zeg ik en ik sta van mijn stoel op. Sasha komt aangelopen. "Wa-wa-wat heeft dit te betekenen? Wat is er nou aan de hand?" Vraagt ze, helemaal in de war door wat er gebeurd is. "Ik zal je alles vertellen, echt allés. Dat beloof ik je, maar ik heb wel èèn vraag, waar is Jake?..." "O... Eehhh.... Jake is ehmm..." hoor ik uit haar mond kruipen, verder hoor ik niks meer, omdat ze mompelt. Ik hoor heel luid gesnik, daarna gaat het over naar gehuil, heel hard gehuil. "Jake is... Hij is... Weg!"

"Wacht! Wat! Leg alles is nog een keer uit!" Gil ik. "Jake is... Ontvoerd... maar eerst lag hij in het ziekenhuis..." Zegt Sasha, nog altijd huilend om wat er is gebeurd. Jaden trekt haar in een sterke knuffel. "Maar waarom zat hij dan in het ziekenhuis?" Vraag ik verward. "Nou... Eehmmm... Hij was thuisgekomen, nadat hij bij jou thuis was. Hij leek erg zwak en moe. Hij mompelde iets over jou, dat je was weggerend of zo iets. Daarna was hij flauwgevallen, tenminste dat dachten we... Dus we brachten hem naar het ziekenhuis. Maar het blijkt dat... Dat... Dat hij een hartaanval heeft! En toen was hij opeens verdwenen! En hij kan niet zelf weggelopen zijn, want hij was nog niet wakker... Dus nu weten we niet waar hij is... Of wat er met hem is!" Zegt Sasha en ze barst weer in tranen uit. "Wat!!! Dat kan niet waar zijn!!! OMFG!!! O MY FUCKING GOD!!!" Schreeuw ik. "Gaat het nu nog goed met hem?!?! Wordt hij nog wakker?!?!" Vraag ik ongerust. Ik sta moeizaam op en loop ijsberend rond, wat dus heen en weer lopen betekend. Ik kan mijn tranen niet meer inhouden en ze rollen over mijn wangen...

"Maar... Wa-wat is er eigenlijk met j-jou gebeurd?" Vraagt Jaden, hij huilt niet maar ik kan in zijn ogen zien dat hij bang is voor wat er is gebeurd, maar ik zie niet alleen angst, ook iets anders wat ik niet begrijp, iets onmenselijk... "Alicia!?!? Gaat het wel goed?!?!" Vraagt Jaden bezorgd. Ik word wakker van mijn dagdroom over wat er allemaal in Jaden schuilzit. "Oh... Eh... Ja natuurlijk gaat het goed met mij, alleen ben ik een beetje bezorgd over Jake..." Zeg ik en er rolt weer een traan over mijn wang. Ik schud mijn hoofd heen en weer en veeg de traan weg. "Maar waar waren we gebleven! Oh ja! Over mij... Wat er met mij is gebeurd... Nou ja... Dus ik rende weg van huis, omdat ik probeerde van mijn angst weg te rennen. En toen liep ik in het parken ik vond deze geheime ingang, ik scande mijn vinger, en de deur ging open. Die ouwe man, die jullie hier naartoe heeft geleid, heeft me met een vaas op mijn hoofd geslagen en dus viel ik flauw, toen ik wakker was, heeft hij me gedwongen om mijn èchte voornaam en achternaam te vertellen, dus ik deed het..." Zeg ik. "Hoe durft hij!?!? Die onbeschofte ouwe vieze man!!!" Roept Sasha. "Neem het hem niet kwalijk, ik zou hetzelfde gedaan hebben als ik dacht dat ik een indringer was. Maar verder met mijn verhaal, dus ik vertelde mijn hele naam, en het blijkt dat ik een koningin ben... "

"Aah!!! Dat is zo cool!!!" Gilt Sasha. "Ja!" Stemt Jaden ermee in. Weer kijk ik hem recht in zijn ogen... Nu weet ik het zeker.

Zijn ogen zijn onmenselijk...

Hey!!! Alweer een nieuw hoofdstuk! Verder heb ik niks te zeggen!De vraag van de dag: Wat is er met Jaden gebeurd?...

Vote/Comment/Follow?

Ciaooxxxx