Beyond Your Dreams (Türkçe)

5.Bölüm (Sadece arkadaş)

Harry'nin ağzından...

''America!''

yanına koştum ve eğildim.Üstündeki karları temizlemeye çalışıyordum ama çok fazlaydı.Ne mi oldu?Ağacın altında durduğu için,ağaçtaki birikmişkar nasıl olduysa onun üzerine düştü.Doğal olarakta America'da karla beraber yere düşüp bayıldı.Harika değil mi?Bir film çekseler herhalde bütün bir yıl konuşulurdu.Ne saçmalıyorum?!

''America,beni duyuyor musun?''

ara sıra gözlerini açmaya çalışsada başarısız olup,gözleri geri kapanıyordu.Bize bir şey söylemem gerekiyor.Aslında bunların hepsini ben planladım.Sadece bu bölümü ben planlamadım.Arabaya olan kısım hep bana ait.Amacım sadece aramızı daha iyi bir hale getirmekti.

America'yı kucağıma aldım ve arabaya ilerledim.Onu ön koltuğa oturtup,arabanın etrafından dolandım ve sürücü koltuğuna geçtim.Ona baktığımdaysa hala baygındı.Aferin Harry,çok zekisin!

Arabayı çalıştırdım ve buralara yakın olan dağ evime sürmeye başladım.Eğer onu sıtırsam kendine gelirdi değil mi?

Arabayı park edip,America'yı kucağıma aldım.Evin arka kapısından girerek America'yı salondaki koltuğa bıraktım.Şöminenin önüne giderek,üstünde duran çakmakla onu yaktım ve ateşin biraz artmasını bekledim.America'yı bıraktığım koltukta bir battaniye vardı.Hızlıca battaniyeyi alıp,America'yı battaniyeye sardım.Başka ne yapabilirdim?

Sütlü sıcak çikolata.Bu aklıam nasıl gelmemişti.Mutfağa koşup kiler dolabında çikolata tozu aradım ve buldumda.Ocağa süt koyduktan sonra bir bardak ve kaşık aldım.Tozu bardağa döktükten kısa bir süre sonra ocaktaki sütüde bardağa döküp,kaşık ile karıştırdım.

Mutfaktan çıkıp.Salona ilerledim.America'ya baktığımda koltukta yoktu.Bir dakika,nereye gitmiş olabilirdi ki?Daha doğrusu nasıl ayılmıştı?Elimdeki bardağı masaya bıraktım ve ahşap merdivenlerden yukarı çıktım.Yatak odasına baktığımda yoktu.Banyoda olmasını umarak banyonun kapısını açmaya çalıştım.Ama başaramadım.Çünkü,kilitliydi.

''America?''

kulağımı kapıya yaklaştırdım ve tıkladım.İçeriden ağlama sesleri geliyordu.Evet,kesinlikle burdaydı.

''Harry,lütfen g-git.''

''Hayır,lütfe ordan çık.''

''Harry sana git,beni rahat bırak diyorum.Lütfen.''

''Bende hayır diyorum America.Sen ordan çıkanakadar burda bekliycem.''

dedim ve eğlip yere oturdum.Sırtımı duvara yaslayıp,bakışlarımı kapıdan ayırmadım.

''Lütfen,kendine zarar vericek bir şey yapma.''

dediğimde kapı hafifçe kıpırdadı,ama açılmadı.Tahminimce kapıya yaslanıp,yere oturmuştu.

America'nın ağzından...

Yere oturup,kapıya yaslandım ve derin bir nefes aldım.

''Kendime zarar verirsem ne olur.Sonuçta umrunda bile değilim.Senin gözünde değersizin tekiyim.''

diye sitem ettim.Sesim ağlamaklı çıkıyordu ki zaten ağlıyordum.

''Hayır,hatta seni seviyorum.''

dediğinde kafamı kaldırıp dediği şey kulağımda yankılanmaya başladı.Ne?Doğru mu duydum?

''Gerçekten mi?''

''Evet,yani sonuçta arkadaşlar birbirlerini sever değil mi?''

diye mırıldandığında dünyam başıma yakıldı.Söylediği tek bir kelime bile kalbimi param parça edebiliyordu.Ayağa kalkıp kapıyı açtım ve banyodan çıktım.

''Şey...beni eve bırakır mısın?''

''Tabii de neden?''

''Bir kaç saat sonra dans dersim var.''

''İyi de saat 9.''

''Sana sadece dersim var dedim,Harry.''

sesim yüksek çıktığı için üzgünüm ama bunu sonuna kadar hakediyordu.Hatta yaptığı şeyi ben hakediyordum çünkü,kendimi hiç olmayacak HAYALLERE kaptırdım.

''Sen nasıl istersen.''

merdivenlerden aşağı indim ve kapıya ilerledim.Harry'de arkamdan geliyordu,daha doğru bana yetişmeye de çalışıyordu.Kendimi dışarı attım ve etrafı inceledim.Kar yağımıyordu ama hava soğuktu.

,-*’^’~*-.,_,.-*~ ~*-.,_,.-*~’^’*-,-*’^’~*-.,_,.-*~ ~*-.,_,.-*~’^’*-,-*’^’~*-.,_,.-*~

Bütün yol boyunca hiç konuşmadık.Zaten konuşmamamız daha iyiydi.Tekrar ağlamak felan istemiyordum.Evin önünde durduğumuzda arka koltuktaki çantamı aldım ve kapının kilidi açtım.İnmek için hamle yapıcakken Harry bileğimi kavradı.

''Hoşçakal demeyecek miyiz?''

''Harry sana bir şey söylemeliyim.''

bana öyle bir bakıyordu ki,kalbim hızlı hızlı atmaya başlamıştı.

''Bir süre boyunca görüşmesek iyi olur.''

bir çırpıda kelimeler ağzımdan çıktı ve arabadan indim.Derin derin nefesler alarak ve kendime bin bir türlü lanet okuyarak eve girdim.

Bölümün çok kısa ve saçma olduğunu biliyorum.(Dürüst olun)Ama kafamı toparlayamıyorum ve tıkandım.Aklıma çok bir şey gelmedi ve akşam akşam yazmaya üşendim.(Birazcık)Yani sadece sizin için katlanıyorum.Eğer okuyucular,yorum yapanlar ve oy verenler olmasaydı hikayeyi çoktan final yapmıştım.Ama yapmadım çünkü,sizler varsınız.Çok teşekkür ederim.Bir daha ki bölümü daha iyi yazıcam.

Hatta süpriz dolu bir bölüm bile olabilir.Görüşmek üzere.Oylarınızı veya yorumlarınızı unutmayın :D <3