Beyond Your Dreams (Türkçe)

16.Bölüm (Mesafe)

Bu bölümü@sinemis_1D'ye adıyorum.2 gündürbaşımı yedi (normalde bu kadar çabuk yazmayacaktım).Hmm...ama onu seviyorum :) Bu bölüm dünde yayınlanabilirdi ama tiyatrom var.Neyse bölümüntadınıçıkarın ^.^

Dip not:Yeni kapak fotoğrafı bence daha iyi oldu :)

Söylediği bu iki kelimeyi sindirmeye çalışıyordum.Bir yanım ona koşup boynuna atlamak istiyordu ama bir yanım da, burayı hemen terk etmem gerektiğini söylüyordu.Beni sevmesi çok yalnıştı.Siz buna saçmalık diye bilirsiniz ama platonik aşkımın gerçekleşeceğini hiç düşünmemiştim.Ben sadece ona hayran olan,sıradan bir kızım.Ona layık olamam.Ayrıca şuan daha mantıklı düşüne biliyorum.Mesela o turnelere gittiğinde ben ne yapacağım?Onu özlemekten kendi hayatıma odaklanamam!

Düşüncelerimde boğulurken Harry'nin elimi tutmasıyla vücuduma ikinci bir şok dalgası daha yayıldı.Şuan mutlu olmam gerekirken kendimi hırpalıyorum.Gözlerimi Harry'nin yeşilleriyle buluşturduğumda bir tepki vermemi bekliyor gibiydi.Elimi ondan kurtardım ve bir şey söylemeye çalıştım.

"Üzgünüm."

Bu yaptığım şey onu şaşırtmış olucak ki bana hiçbir tepki vermiyordu.Şaşırması doğaldı.Daha biraz önce kurduğumuz diyaloglarımla şimdiki diyaloglarım arasında büyük bir fark vardı.

Harry daha çok ağladığımı görmesini istemiyordum.Ayrıca hata yaptığımı fark etmeden buradan gitmeliydim.Onu arkamda bırakarak kapıya yöneldim.Askıdan paltomu aldım ve hızlı bir şekilde üzerime giydim.Yerde duran ayakkabılarımı da alıp hemen ayağıma geçirdim ve havanın soğuk olmasını umursamadan kendimi dışarı attım.Hala yağmur yağıyordu ve bu önümü görmemi az çok engelliyordu.

"America!"sesin geldiği yere baktım ve hızımı arttırıp koşmaya başladım.Neden işleri bu kadar zorlaştırıyordu ki?Eğer onu isteseydim,evde kalırdım ve onunla sarmaş dolaş olurduk.Biliyorum belki de çok klişe gibi geliyordur size ama genelde soğuk havalarda çiftler şöminenin karşısında koltukta battaniyeyle oturup, sarmaş dolaş oluyorlar.En azından kitaplarda ve filmlerde öyle oluyor.

Koşarken hem sırılsıklam oluyor ve hem de deli gibi üşüyordum.Birden ne olduğunu anlayamadan bir şeye takıldım ve yere kapaklandım. Lanet olsun!Her şeyden nefret ediyorum! Ciddiyim! Her şey üstüme geliyor ve bu bana haksızlık gibi geliyor.Neden ben?!

Yerde kendime lanet okurken acıyla inledim ve Harry'nin başımda dikilmesini umursamamaya çalışarak bu eylemime devam ettim.

"Dizin kanıyor."sesi telaşlı geliyordu.Dizime baktım ve yüzümü ekşittim."Hastaneye gidip pansuman yaptırmalıyız."

"İstemiyorum."diye söylendim ve ayağa kalkmaya çalıştım."Senden hiçbir şey istemiyorum."

"Ben mi suçlu oldum?Aşkını bana açıklayan sensin ve bu durumda hislerim karşılıklıysa üzgünüm.Kalbimi suçlayamam."

Aniden ayaklarım yerden kesildiğinde ne olduğunu anlayamadım.Fakat sonra Harry'nin beni kucağına aldığını gördüm.

"İnmek istiyorum.Lütfen!"

"Seni indiremem.Ayrıca bu durumdan memnun olmalısın.Şuan senin yerinde olmak isteyen milyonlarca kız var."

"Artık onlardan olmak istemiyorum."

"Neden?"

"İstemiyorum işte.Her şeyi sorgulamak zorunda değilsin."dedim ve gözlerimi devirdim.Daha sonra yol boyunca arabada, hastahane koridorunda bile hiç konuşmadık.Bu benim için iyi bir şeydi aslında.En azından susma hakkımızı kullanarak her şeyi unutmaya çalışıyorduk.

- - - - -

Hemşire pansumanını bitirip bizi küçücük ürkütücü odada yalnız bıraktı.Hastahanelerden nefret eden bir insan olarak bunu söylemem gayet doğal bence.Hayatım boyunca hastahane ve dişçi gibi yerlere hiç gülerek gelen çocuk ya da genç kız olmadım.Bu nedenle sağlığına önem veriyorum ki,bu tip yerlere gelmeyeyim.

"Daha iyisin değil mi?"

"Hı hı.Sağol."Ayaklarımı oturduğum yüksek yerden sarkıtmaya devam edip sallarken konuşmaya devam ettim."Şimdi gidebilirsin."

"Seni buraya ben getirdim ve tekrar geri götürmeden gidemem."

"Anlıyorum.Ne kadar düşüncelisin."bana bakıp gülümsediğinde bende yapmacık bir gülümsemeyle,"keşke bu kadar düşünceli olacağın yerde biraz anlayışlı olsaydın."dedim.

"Çok inatçısın."

"Bir farkımız olduğunu sanmıyorum."

"Sana iyilik yapıyorum."

"Buna ihtiyacım yok.Hatta ne var biliyor musun?Sanada ihtiyacım yok."dediğimde Harry ağzını açıp bir şey söyleyecekken kendine hakim oldu ve odadan çıkıp gitti.Hemde kapıyı çarparak.

Devamıyarın...