Learning How To Love Again

Eventual Happiness

“Never let your fear dominate you especially in the times where you really need strength.”

Music plays while we're eating.
Hindi masyadong maingay. It's a type of party na pangmayaman talaga. It's well organized.

Sa kalagitnaan ng pag-eenjoy namin sa masasarap na pagkain dito sa hotel ay may nakita ako sa aking peripheral vision na isang babaeng papunta sa amin. She's wearing black dress.. And there, alam ko na kung sino siya.

Napahawak ako sa kamay ni Louis dahil sa kaba na nadarama ko. Tiningnan niya ako sa mata at kitang-kita kong nagulat siya na bigla akong natakot.

"Hi Tita Lemery and Tito Leonard. And hey, sis Lily." Inangat ni Louis ang ulo niya para makita ang babaeng kararating lang. Napalingon din si Tita, Tito and si Lily. Ayoko naman siyang tingnan and Lily's face shows -what-the-hell-are-you-doing-here?- look.

"Haven't I told you to leave?" Louis sarcastically said.
"Why are you that harsh to me Lou?" She asked Louis with an angelic voice. Demonyo naman.

"Oh? I think because of this girl?" Kaya napatingin na ako sa kanya.

"Excuse me?" She just smiled at me sarcastically.

"Jasmine, please. Don't do a scene." Tita Lemery said firmly.

"Don't worry Tita Lem, I'm not here to make a scene. I'm just here to celebrate with you." Pagrarason niya.

"As far as I know, we never invited you. So why are you here?" Sampal naman sa mukha niya ang sinabi ni Lily. Nakita ko na parang na hilaw ang expression niya sa mukha.

"Lily, it's not important anymore. What's important is I'm here. I'm back." Pa smile-smile pa ang gaga.

"You're not important." Pulidong sabi ni Lily.
Napanganga naman si Jasmine.
Buti nga sayo.

"Lily stop and Jasmine just leave." Si Tito na ang nagsalita.

"I don't know if anong nakikita niyo sa babaeng to. But I just wanna say na kilalanin niyo muna ang mga taong dumidikit sa inyo." Pambabanta niya.
Tumingin silang lahat sa akin. Pati si Louis.

"What do you mean?" Curious na tanong ni Tita Lemery.

"Just.. let yourself to figure it out." What? Ano bang sinasabi ng babaeng to?!
"Okay. I'll leave." Sabi niya at tumalikod na siya.

Feeling ko may namumuong luha sa mata ko.

Hindi ko alam. Baka ngayon, like NOW, di na ako gusto ng pamilya ni Louis. Baka kung anong isipin nila at bigyan ng kahulugan ang mga sinabi ni Jasmine. Na baka, iba ang pakay ko sa pamilya nila. Baka isipin rin nila na sasaktan ko si Louis at baka isipin nila na gulo lang ang dala ko kung sakaling magiging parte na ako ng pamilya nila.

"Hey, hey. It's okay. Just forget what she said." Napangiti nalang ako ng pilit kay Louis.

Pero parang di ko maiwasan to.
I feel like my tears are ready to roll down.

"Ahm.. e-excuse me. C-cr po muna ako." Ani ko at tumayo na para makaiwas na sa kanila. Ayoko rin namang umiyak sa harap nila Tito and Tita.

As I turned my back from them, simula nang nag-uunahan ang mga luha kong kanina ko pa pinipigilan.

LOUIS' POV

"Ahm.. e-excuse me. C-cr po muna ako." I know she feel embarrassed in front of Dad and Mom at iyon ay dahil sa mga salita ni Jasmine na hindi naman totoo.

"Follow her." Utos ko kay Lily. Sumunod din naman siya.

"Anak--"
"Mom, if you're going to ask me about what Jasmine had said, well she just want to confuse your mind." I cut her words in a calm way.