My Wolf

Chapter 24

   Σταματήσαμε λίγο ποιο πέρα από το σπίτι του Τζον και κατεβήκαμε γρήγορα από το αμάξι. Έξω απ το σπίτι του υπήρχαν παρατημένα δύο περιπολικά. Έτρεξα προς την πόρτα και έτσι χωριστηκαμε με την Άννα.

"Θα ελέγξω μέσα" της είπα

"Εντάξει, να προσέχεις!" μου είπε και έπειτα εξαφανίστηκε στο κατάμαυρο δάσος.

  Δεν είχα χρόνο να σκεφτώ, οπότε μπήκα στο σπίτι του. Κοίταξα γύρω μας δεν είδα τίποτα παρά την πίσω πόρτα ορθάνοιχτη. Είχαν πάει στο δάσος και έπρεπε να ακολουθήσω. Ίσως αν τους προλάβω μπορώ να εξηγήσω... Να εξηγήσω σε όλους τι πραγματικά είναι ο Τζον.

   Με αυτές τις σκέψεις πήγα προς το δάσος έχοντας μόνο έναν μικρό φακό τσέπης που άρπαξα απ το σπίτι του. Έτρεχα σε κάθετη ευθεία μα όπου άκουγα κάτι άλλαζα κατεύθυνση. Είχα ποια χαθεί και είμουν κουρασμένη. Έκατσα σε μια πέτρα και κοίταγα την ολοκληρωμένη πανσέληνο.

"Αχ Τζον... συγνώμη" είπα λίγο πριν ακούσω τους θάμνους να κουνιούνται από πίσω μου.

   Φοβισμένη αλλά και απελπισμένη γύρισα και μπροστά μου εμφανίστηκε ένας μεγάλος μαύρος λύκος. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά όμως έπρεπε να φανώ δυνατή. Έσκυψα και άπλωσα το χέρι μου. Αμέσως μετά εκείνος το ακούμπησε με την μουσούδα του. Και τότε όλα ησύχασαν. Τα μάτια του είχαν καρφώσει τα δικά μου, όμως δεν με κοίταζε άγρια, με κοιτάζει με αγάπη. Κι όμως ένα τέτοιο "τερας"  οπως άλλοι χαρακτηρίζουν εκείνη την στιγμή ήταν το ποιο γαλήνιο πλάσμα στην γη.

   Οι φωνές από τους κυνηγούς πλησίαζαν αλλά μόλις άρχισαν να πυροβολούν προς το μέρος μας, τα μάτια του Τζον άλλαξαν, αγρίεψαν και τα μυτερά του δόντια εμφανίστηκαν. Δεν έτρεξε μακριά, ούτε τους επιτέθηκε άμεσα, παρά μόνο καθόταν μπροστά μου σαν να με προστάτευε.
  
    Αφού πήρα λίγη δύναμη, σηκώθηκα και πλησίασα τους οπλισμένους άντρες. Δεν με είδαν οπότε φώναξα.

"Σταματήστε!!!" τότε τα πυροβολιτά σταμάτησαν.

"Δεν χρειάζεται να το κάνετε αυτό..." συνέχισα.
 
   Πριν πω κάτι όμως ο Τζον έχοντας την μορφή του λύκου και μη έχοντας τον πλήρη έλεγχο του, πήγε να επιτεθεί σε έναν άντρα που με πλησίασε. Τότε εκείνοι ξανάρχισαν μα πυροβολούν ανεξέλεγκτα μέχρι την στιγμή του έπεσα στο έδαφος από την σφαίρα που πέτυχε στο χέρι μου.

    Τα πράγματα για μένα άρχισαν να σκοτεινιάζουν σιγά σιγά. Η τελευταία εικόνα που είδα ήταν ένας καφετή λύκος να προσπαθεί απλά να διώξει τους κυνηγούς και ένας μαύρος να με κοιτάει κατάματα κάτω από το λευκό φως του φεγγαριού.

*Είναι λίγο μικρό αλλά τεσπα. Δυστυχώς το τέλος για αυτήν την ιστορία πλησιάζει. (για να ξέρετε)

Ποιος είναι ο άλλος λύκος? Πάντως η Έμμα τραυματίστηκε και δεν φαίνεται καλά.😲😑🐾