"Эр хүн байж ямар ч тавтиргүй гөлийчхөөд бүтэлгүйг нь яана тэгчихээд бас нөхөрт гарлаа гэж орилоод байгаашт чамд ер нь бодож санаж байгаа юм байна уу? Хүүхдээ ч олигтой өсгөж чадахгүй шахуу юм байж бас гэрлэнэ гээд байгаашт тэгээд ч энэ бяхан амьтаныг хүлээн зөвшөөрөөд чамтай хамт амьдрах хүн байхгүй байх ахлах ангиа ч төгсөөгүй аав гэхээр чамайг тоох хүн байдаг юм уу? Чи тэр найз залуу гээд байгаа хүндээ хэлсэн юм уу? Тэр чинь миний муу бяцхан үрийг хайрлаж чадахгүй бол яах юм муу ач даа ийм жоохонд нь хойд эцэгийн бараа харуулж сэтгэлд нь шарх үлдээчихвэл ээж бид хоёр чинь тайван сууж чадахгүй гэж мэд! Тэгээд ч ээж бид хоёр чинь тийм ч их хөгширчхөөгүй байна тэтгэвэртэй гарсан хойноо Жиминийгээ сургуульд нь хүргэж өгөөд санаа амар амьдармаар байна шүү Ким Намжүүн!"
Ээж нь Жиминий амруу хоол хийж харин аав нь Намжүүнийг буйдан дээр суулгачхаад лекц тавтж амьдарын арвин их туршлагаасаа хуваалцаж байх аж.
"Ээж! Аав! Та хоёр хөгшин биш дөнгөж 40 хүрж байж юун ч хурдан хөгшрөх дуртай юм."
"Чи юу гэнээ чи! Гөлийчхөөд гучин хэдхэн настай эд гялалзаж байхад минь ач дагуулж ирчээд одоо болохоор та хөгшин биш гэнэ шүү хэтэрхий залуудаа эмээ өвөө болчихоод өвдөгний нүдээр хатгаад байна"
" заааааааалдаааа чих дүлийрлээ"
Гэсээр Намжүүн чихээ таглан өрөөндөө орчихов.
Намжүүний ээж аав хоёр нь Жиминийг бөөцийлсөөр хоолыг нь өгчихөөд хамт тоглохоор болов. Өвөө нь хоёр жижигхэн хөлийг нь дулаахан том гартаа атгаад дулаацуулах бол эмээ нь дан ногоотой цутан идүүлэх гэж элдэв юм ярин амруу нь хийнэ.
"Нээрээ өнөөдөр Юнги асрамжийн газараасаа явж байгаа очихгүй бол гомдоно доо"
Гэж бодсоны үндсэн дээр Намжүүн хувцсаа сольж өмсөөд Юнгигийн амьдардаг байсан асрамжийн газарт нь иртэл Юнгиг хэдийн явчихсан гэв.
Утасруу нь залгсан ч авахгүй байсанд Намжүүн улам ихээр санаа зовон дахин дахин залгасаар арай хийн утсаа авав.
"Юнги хаана байгаа юм? Би чамайг авах гээд иртэл чи энд алга ийм эрт явчихаа юу?"
"ммхм үдээс өмнө яваарай гэсэн юм"
"чи одоо хаана байна?"
"сургууль дээр ангийн багш дуудаад"
"аан за би одоо очлоо"
"хэрэггүй дээ би ингээд болчихно чи завгүй байгаа байлгүй"
"үгүй дээ би завтай би одоо........"
Тэр даруй утас тасарч Намжүүн дэмий л бувтнасаар гэрлүүгээ буцан алхав.
Гэртээ орж ирэхэд гэрээр нь дүүрэн Жиминий инээх сонсогдох бөгөөд нүүрэндээ томоос том инээд тодруулсаар том өрөөндөө орход өвөөгөө морь болгож тоглох хүүтэйгээ таарав.
"аав хардаа би адуучин болсон" гэсээр өвөөгийнхөө бөгсрүү эмээгийн хаа алчуураар ороолгон дээр нь тонгочход өвөө нь өрөө тойрон мөлхсөөр морь шиг янцгааж байв.
"Жимин аа өвөөгөө ядраач лаа буугаад тоглоомоороо тогло"
Гэхэд Жимин зөрүүдлэн нуруунаас нь буугаад гэдэсээр нь чанга тэвэрээд уутандаа орж байгаа минж шиг эвхрээд энгэрлүү нь тэр чигтэй шигдээд орчих нь тэр.
"үгүй ээ би өвөөтэйгөө тоглоно"
"өөрөө л мэд өвөөрүүгээ яваарай чи"
"тэгхийм чинь ядаж л хоолтой за"
Гээд хэлээ гаргахад Намжүүний ээж Намжүүний толгой руу гусаад авах нь тэр.
"чи муу миний ачид хоол өгдөггүй юу хийдэг юм!"
Намжүүний ээж аав нь тийм ч залуу биш шүү 41 тэй хүмүүс бас намжүүнийг тийм ч эрт олоогүй Намжүүн л хэтэрхий эрт аав болсон хэрэг хха😂😂😂
