Sabah olsun istemiyordum ama olmadı götürdüler meleğimi o daha çok küçük kimse anlamıyor şimdi ne yapar bensiz. Bende onsuz ne yapacağım. Artık iyice içime kapandım kimseyle konuşmuyor yemek yemiyor adete ölümü bekliyorum. Alsın canımı Allah yada versin kardeşimi ve ailemi. Alsın beni bu yerden bu insanlardan, gün geçtikçe değişiyorum insanlığımı yitiriyorum. Dayak yemek gittikçe hayatımın bir parçası olmaya başladı. Birgün diyorum birgün bende onlara benzer miyim? Anneciğim keşke yanımda olsan öpsen beni saçlarımı okşasan ben senin yanındayım sabret az kaldı desen. Ne olur anneciğim gel artık dayanamıyorum insanlar çok kötü yurtta kalan kızlar çok kötü onlara benzemek istemiyorum anne ne olur gel. Sabah uyandığımda kendimi gece ağladığım boş koridorda buldum ne kadar zor annesiz kalmak ne kadar zor yurtta kalmak ev sıcaklığı aile özlemi çekmek. Ya ben çok farklı bir hayat yaşıyorum yada doğduğum gün lanetlendim....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kimsesizler
RomanceKimsesizdin sen; yüreğin gibi. Hep bir yanın yarım kalmıştı. Hani bitmemiş kitaplar olur ya sende öylesin. Hep yanın yarım kalmış bir yanın eksik... Tamamlanmamış duygular,öpüşmemiş eller,okşanmamış saçlar... Hep bir şeylerin eksik olması mı gerekiy...
