Buraya geldiğim günden beri çok değiştim. Artık eskisi gibi kavga etmiyorum kimseyi kırmamaya üzmemeye dikkat ediyorum. Ama bunu tek başıma yapmadım uzman psikoloğum olan Işın Abla sayesinde oldu. Beni hiç kırmadı üzmedi. Kendi cezalarımı artık kendim belirliyorum. Derslerim çok iyi. Acaba diğer Yurttakİ hocalar şuan bu durumumu biliyor mudur? Eski arkadaşlarımı çok özledim fakat burada da yeni arkadaşlıklar edindim. İlk ay bitlensemde artık bütün kızlar temizliğine dikkat ediyor. Hepsini kendime benzettim. Şuan tek yakın arkadaşım Tuğba ile aynı okuldayız. Hatta kardeş gibiyiz. Hep birlikte bişeyler planlıyoruz. Fakat hala iyileşmiş olmama rağmen ilaçlar kullanıyorum. Bünyem kaldırmıyor. Sürekli bayılıyor ve uyuyorum. Şuan ki iyi olmamın birazda onlarun etkisi var ama artık kullanmak istemiyorum. Az kaldı biliyorum ama yapamıyorum. Okuldaki edebiyat öğretmenim hediye anne beni evlat edinmek istiyor ama öz annem izin vermiyor keşke izin verse onunla o kadar mutluyum ki gerçek bir anne gibi sürekli yanımda. Bana öğütler veriyor beni sevdiğini hatta çok sevdiğini söylüyor onu çok seviyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kimsesizler
RomantizmKimsesizdin sen; yüreğin gibi. Hep bir yanın yarım kalmıştı. Hani bitmemiş kitaplar olur ya sende öylesin. Hep yanın yarım kalmış bir yanın eksik... Tamamlanmamış duygular,öpüşmemiş eller,okşanmamış saçlar... Hep bir şeylerin eksik olması mı gerekiy...
