Başımı kaldırıp camdan bakmamla korkmaya başlamam bir oldu. Evimizin etrafı Polis ve askerlerle çevrilmişti. Annem ağlayarak pencereden gidin dedi ama beni istiyorlardı. Annem bana sıkıca sarıldı asla izin vermem gitmene dedi. Ama kapının sesi gittikçe yükseliyordu. Birden kapı kırıldı. Annemin elinden beni almaya çalışıyorlardı. Ama annem vermemekte direniyordu. Ağlamaya başladım hem annemin ağlamasına canımın acısına dayanamadım. Annem bırakma beni dedim. Kapıdan dayım girdi ve annemin elinden beni alıp polislere teslim etti. Arabaya bindirildim. Bu sefer daha uzak bir yurda sevk edilmişim. Öyle yolu izlemeye başladım annemi kardeşlerimi düşünüyordum. Neden ben mutlu olamıyorum diye tekrar ağlamaya başladım ama Polis beni çok sert bir şekilde ağlamamam konusunda uyardı sustum ama bu sefer sessizce gözlerimden yaşlar akmaya başladı.
Annemi çok özledim. O yurttan başka bir yurda sevk edildim. Artık ne arayayım nede soranım var. Annemde belli ki unuttu beni. Bir gece annemi rüyamda ölü olarak gördüm hıçkıra hıçkıra ağlayarak buldum kendimi; uyandığımda. Artık hırçın bir kız oldum sürekli kavga ediyorum. Kendimi tutamıyorum. Birgün sinir krizi geçirdim artık annesizliğe sahipsizliğe dayanamıyorum. Banyoya girdim ipi duşa kabine bağlayıp başımı ipe geçirdim. Annemi kardeşlerimi görmeyeceğim artık. Eğer ölürsem üstümdeki lanette biter diye söylendim. Arkadaşlarım kapıyı çalıyor içeriden çıkmam konusunda diretiyorlar. Ama artık yapamıyorum. Yaşamak istemiyorum. Gözlerimi kapattım ve ayağımın altındaki sandalyeyi ittirdim. Artık nefes alamıyordum ses duymuyordum. Böylesi daha iyi olmuştu abimde mutlu olurdu. O öldürmeden ben yapmıştım onun yarım kalan işini...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kimsesizler
RomansaKimsesizdin sen; yüreğin gibi. Hep bir yanın yarım kalmıştı. Hani bitmemiş kitaplar olur ya sende öylesin. Hep yanın yarım kalmış bir yanın eksik... Tamamlanmamış duygular,öpüşmemiş eller,okşanmamış saçlar... Hep bir şeylerin eksik olması mı gerekiy...
