Kimsesizler

Yıllar Sonra Halamı Buldum

Yurttan kaçmıştım.  Artık yurda dönmek istemiyordum. Ama sokakta da kalamazdım ki... Yurt kötü sokaklar yurttan daha kötü. Yıllar önce oturduğumuz mahalleye geldim. Annem Bir keresinde halamın buralara yakın bir yerde oturduğunu söylemişti. Sokaklarda dolanıp durdum ama bulamadım. En sonunda muhtarlık yazan tabelanın önünde durdum. Halamın kimlik bilgilerini verdim. Bana evi bulmam konusunda yardım istedim.  Sonra muhtar ile birlikte halamın kapısının önüne gittik. Çok heyecanlıydım. En Son halamı 7 yaşımdayken görmüştüm. Kapı açıldı... Halam canım halam tam karşımda duruyordu. Hayat nede çok yıpratmış onu. Yüzündeki çizgiler çektiği acıların ne denli zor olduğunu anlamama yetti. Sarıldım hala dedi. Başta çok şaşırdı. Ama oda bana sımsıkı sarıldı. Ağlamaya başladı. Gözlerinden akan yaşlar biran duraksamama sebep oldu. Durdum gözlerine baktım gözyaşlarını sildim. Ardından kapıya yöneldim. Kapıdan çıkıp merdivenleri usul usul indim. Ben artık ağlamamak için kendime söz vermiştim. Eğer halam böyle ağlamaya devam ederse nasıl sözümü tutabilirdim ki? 

Biri arkamdan sımsıkı sarılıp gitme kızım ne olur gitme yeni buldum seni. Gene bırakıp gitme. Halam gene derken ne demek istemişti anlamadım. Peki ama ağlamayacaksın dedim. Kabul etti. Beni hemen eve sokup duşa soktu iyice yıkadı beni. Çocukken de böyleydin severdin seni yıkamamı. Annen canını yakıyor diye hala hala ne olur sen yıka diye peşimden ayrılmadın  dedi. Hatırlamıyorum ki. En Son hatırladığım.
10 Yıl Önce

Kapı çaldı. Kapıda yabancı bir kadın iki elinden de tutmuş benimle yaşıt benden biraz küçük iki erkek çocuğu. Annen evde mi dedi. Evet evde bir dakika çağırayım dedim. Annemi çağırdım annem kapıda duran halamı görünce çok sevindi. Ama halam çok üzgündü ağlıyordu. Biz kuzenlerimle çok iyi anlaştık. Hep oynuyorduk. Halam artık bizde kalmaya başlamıştı. Birgün babam ve halamın sesleri geliyordu. Kapıya kulağımı dayadım. Halam abi istemiyorum zorlama beni evlenmiycem çocuklarıma hem baba hem anne olacağım diyordu ama babam boşver o kocanı zengin bir adam var onunla evlen hem kendini hemde çocuklarını kurtar diyordu. Hem babam neden halama bu kadar karışıyordu ki. Ertesi gün kapımız yumruklarla çalmaya başladı.  Bu sefer de gelen iri yarı bir adamdı. Karımı ver satamayacaksın onu diye bağırıp duruyordu. Babam dışarı çıkıp o adamla yani eniştemle kavga etmeye başladı. Annem hepimizi eve sokup kapıyı kitledi. Çünkü babam silahını alıp çıkmış. Biran silah sesi duyuldu. Öylece donup kaldım. Aslında silahtan hiç korkmazdım. Çünkü babam bir kaç sene önce silah kullanmayı öğretmişti. Mesleği gereği hep silah taşıyordu ve benimde öğrenmem gerekiyordu. Ama benden önce abim vardı. Ona neden öğretmiyordu ki. Sonra annem kapıyı açıp dışarı çıktı eniştem olan adam ayağını tutuyordu. Ayağı kanlar içinde kalmıştı. Halam kuzenlerimi alıp eniştemin yanına gitti.  İşte en Son halamı o zaman gördüm. Babam halamı silmişti.

Akşam eniştem kuzenlerim geldi. Kuzenlerim geldiğime çok sevinirken eniştem surat asıyordu. Beni istemiyordu galiba. Yanına çağırdı. Kızım seninle sorunum yok babanı hiç sevmedim hala da sevmem sen karımın yeğenisin o büyütmüş seni.  Bu yüzden istediğin kadar kalabilirsin dedi. Eniştemle konuşmak rahatlatmıştı beni. Ertesi gün kuzenlerimle gezmeye gittik. Eve döndüğümüzde yorgunluktan hemen Uyuya kaldım. Sabah biri saçlarımı okşayarak uyandırdı beni. Gözlerimi açtım ben hariç herkes uyanıktı. Yanımda durup saçlarımı okşayan küçük amcam Erkan'dı. Sarıldım amcama. Amcam seni burdan götürmeye geldim eşyalarını topla beraber İstanbul'a gidiyoruz dedi. Evimize. Evine... Herkes seni evde bekliyor dedi. Halam çok mutluydu. Biran da hem yeğenini hemde kardeşini görmüştü. Eşyalarımı topladım. Amcamla beraber garaja gittik. Mutluydum heyecanlıydım...