27 saatlik bir yolculuktan sonra Memleketimize vardık. Benim memleketimdi ama çok yabancıydık buraya yoldayken anneme ulaşmıştım yolladayız geliyoruz demiştim ama annem yoktu ortalarda oturdum öyle saf saf etrafıma bakıyordum. İnsanları çok tuhaftı çocukların oynama şekilleri belli benim büyüdüğüm yer gibi değildi. Kadınlar başları önde geziyor erkekler ise burası onlarınmış gibi davranıyordu. Sevmedim burayı kardeşim abla annem gelmedi bizi istemiyor baksana demesiyle annemin sesini duymamız bir oldu. Koşarak Annecim seni çok özledim diyip sıkıca sarıldım artık ağlıyordum annemin kokusuna hasret kalmıştım çocukluğumdan bu yana insanların kokusuna göre değer verirdim ve annem cennet korkuyordu. Annem sıkıca sarılıp ağlama bak burdasın burdayız burdayız dedi. Kardeşimde anneme sarılıp öptü beraber evimize gittik aslında eski bir harabe ev yani bir yanı yıkılmıştı. Annem vereceğimiz tepkiyi merak ediyordu burası bizim evimiz biraz eski ama çok iyi sıcacık dedi. Bende ne eskisi çok güzel çok beğendim anne hep burda kalalım dedim. Annem gene sıkıca sarıldı. Eve girince yerde halı yoktu. Annem halı diye karton sermişti pencerelerde cam yoktu naylonla kapatılmıştı ama evimiz tertemizdi eşya yoktu ama temizdi annem dün ben arayınca hemen bana yorgan yapmış hiç uyumamış hasta olurum diye kalın yapmış... Çok mutluyum annem kardeşlerimle çok mutluyum ama tek kişi eksik oda abim... Zaten hiç olmadı ki o hep kendi hayatını kendi ayakları üzerinde durarak yaşadı. Bizim ne çektiğimizi ne bildi nede bilmek istedi. Oda çocukluğunu yaşayamadı. Babam sürekli dövdü onu aç bıraktı okula göndermedi çalıştırdı. O dünyaya gelmek istememişti ama geldiğine pişman olmuştu. Annem aramızdaki eksikliği gene fark edince üzülmüştü. Ama gelecek biliyorum abim bizi yalnız bırakmaz. Bak ben çok sevdim burayı abimde sever diyip teselli ettim annemi. Aslında memleketim çok güzeldi mis gibi kokusu vardı. İnsanlar birbirini tanıyor yardım ediyordu. Namus vardı en azından kimse kimseye yan gözle bile bakmıyordu bakamıyordu. Buraya geleli 4 ay oldu çok sevdim burayı hiç gitmek istemiyorum. Okulumu arkadaşlarımı akrabalarımı çok sevdim hepsi çok iyi hepsi çok cana yakın....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kimsesizler
RomanceKimsesizdin sen; yüreğin gibi. Hep bir yanın yarım kalmıştı. Hani bitmemiş kitaplar olur ya sende öylesin. Hep yanın yarım kalmış bir yanın eksik... Tamamlanmamış duygular,öpüşmemiş eller,okşanmamış saçlar... Hep bir şeylerin eksik olması mı gerekiy...