Kimsesizler

Yurttakİ İlk Gece...

Çok korkuyorum. Annemde yok yanımda kız kardeşimle beraber yapayalnız kaldık. Yurda girmeden önce dışardan görünüşüne baktım cezaevi gibi. Sonra içeri soktular bizi zorla Üstümüzü aradılar. Tanımadığım bir kadının elleri vücudumda geziyordu. Arama nihayet bitti gözlerimdeki yaşları sildim ve kardeşime sımsıkı sarıldım korkma ben yanındayım diyebildim. Abla olmak ne kadar da zor. Korktuğun halde korkusuz gibi görünmek zorundasın. Üst kata çıkınca karşıma genç bir çocuk çıktı geri çekildim ben burda kalmayacağım kalmayacağız dedim kardeşimin elini sıkıca tutarak. Nedenini sorunca çocuğu gösterdim o buradayken bizde burada olamayız. Ailem hoş karşılamaz diye isyan ettim. İçimden bildiğim tüm duaları ettim çünkü insanlardan çok korkuyorum. Güvenlik Ebru onun bana kız olduğunu söyleyince biran afalladım. Ne yani o çocuk sen ben gibi kız mı dedim ve gülümseyerek evet dedi içim rahatlamıştı ama genede korkuyordum. Kız olan biri neden erkek gibi görünsün anlam veremedim. Bize yataklarımızı gösterdi. Yatakları mutfağa taşıdık. Mutfağa girdiğimde şaşkınlığım dahada arttı bir tane daha erkek gibi biri vardı bir tanede hamile bir kız vardı ve bir kaç kız daha. Burda kalmak istemiyorum ben diye isyan etmeye başladım gözyaşlarımı içime akıttım tüm gece uyuyamadım çünkü o erkek gibi olan kız beni rahat bırakmadı sarılmak istedi elimi tutmak istedi tepki gösterince gülümsedi anlamıyorum bunlar nasıl insan böyle. Neyse ki bişey yapamadan sabah oldu kararımı verdim bugün gitmeliydik burda hemde hemen... Anneme ulaşamıyorum tüm gün aradık psikoloğomla ama kapalı. Acaba şuan durumu nasıl onun kardeşlerimin bu neden bizim başımıza geldi biz neden burdayız hala inanamıyorum daha doğrusu inanmak istemiyorum. Çünkü inanınca o gece geliyor aklıma görmek istemediğim böyle bir olaya sahit olduğum için lanet ettiğim o gece...