Unrequited

Chapter 15

Cha's POV

Hindi ko namalayan na lumipas na pala ang oras at pag gising ko ay nandito paren kami ni Yasser sa taas at nakahilig ang aking ulo sa kaniyang balikat. Pagtingin ko sa oras ay tanghali na pala kaya't ginising ko si Yasser para bumaba na.

"Yassssss gising na uyyy baba na tayo, tanghali na" - Cha

"Hala tanghali na pala, sige tara" -Yasser

Sa aming pagbaba ay napansin kong inaantok pa siya, kitang kita ko kung paano niya pinalagpas ang kanyang kamay sa kaniyang mga buhok at bahagya niya itong ginugulo kaya't naisip kong gumawa ng kalokohan para naman mabuhayan siya.

Dahan dahan akong pumunta sa likod niya at biglang hinawakan ang kaniyang buhok.

~Wadapak bat ang ganda buhok neto, jusq Lord help meh~

"Ah-ahhhhhh chaaaaaaaaa masakettttttt" -Yasser

"HAHAHAH sorry my friendddd gising gising oy" -Cha

"Ikaw haaaa, isa ka saken hmmMp" -Yasser

Bigla naman niya akong inakbayan at hinila pababa at doon na nagsimula ang WORLD WAR III naming dalawa HAHA

"Isa yasserrrrr bitawwwwwww" -Cha

"HAHA blehhhh" -Cha

At nagbatukan kame habang naglalakad sa hallway HAHA

Bigla naman kaming napatigil ng makita ang maraming nurse na nakapaligid sa pintuan ng kwarto ni Tita Jo... bigla akong nakaramdam ng hindi maganda. Lord wag po, please.

Yasser's POV

Ang saya ko na naman, buti nalang may kaibigan akong willing to cheer me up...

"Cha, teka lang, ano yon? Bat ang daming nurse sa room ni tita?" -Yaseer

"Luh ewan ko den, pero kalma ka lang muna, tingnan muna naten" -Cha

Nagmadali naman kaming pumunta sa kwarto ni Tita Jo, hoping, and praying that everything was fine.....

But...

What I saw with my eyes totally broke me

Just why?

Cha's POV

No, nooo this can't be happening.

Pag pasok namin sa kwarto ay kitang kita ko na tinakluban na ng doktor ng kumot ang buong katawan ni Tita Jo and turned off the machine beside her which means one thing, she's dead.

Natulala ako sa aking nakita at bahagyang tumulo ang luha sa aking mga mata.

Why did this happen? Just why?

Natauhan ako ng makita ko si Yasser na tumakbo papalapit sa kama at hindi na magkaintindihan, tila hindi niya matanggap ang nangyari.

"No, no no tita, wake up, I know you're still there, I know you're still alive, come on tita" ,sambit ni Yasser sabay ang pag hagulhol nito.

"Doc, hey doc, please do something please, I'm begging you, do somethingggg" ,pag pupumilit pa nito sa doktor.

Hindi siya tumigil, damang dama ko yung bawat luha na pumapatak mula sa kaniyang mga mata. Kitang kita ko kung paano siya nadurog.

"Sorry Yasser, there's nothing we can do"
-Doc

"No, don't tell me that, please doc" -Yasser

"Joanna Villaria, Time of death 12:07 pm"

Lalong napahagulhol si Yasser sa sinabi ng doktor. Wtf durog na durog na siya sa sakit.

Wala akong ibang nagawa kundi tumakbo papalapit sa kanya at mabilis ko siyang niyakap at hinagod ang kaniyang likod para siyay pakalmahin kahit papaano. Naramdaman ko kung paano niya ako niyakap pabalik at isinubsob ang kaniyang muka sa aking balikat.

Ramdam ko kung paano siya nadurog

Ramdam ko kung paano nadurog yung taong gusto ko

There was nothing I could do, but to stay with him until the end.

"Hey yas, Tita Jo is probably in a happy place right now, yung wala na lahat ng sakit" , sabi ko sa kanua trying to calm him down.

Pero hindi parin siya tumigil sa kakaiyak

"Cha, ang sakit, I just want to go" -Yasser

Bigla siyang tumakbo palabas ng kwarto at hindi ko na ito napigilan pa. He ran away, crying.

And hey, it broke my heart, it really did.

Pumunta ako sa cr dahip hindi ko na mapigilan ang mga luha ko, napamahal narin ako kay Ate Jo and I wasn't prepared for what happened, ano pa kaya si Yasser diba.

"Tita jooo, I know you're in a happy place already, but please, help me to comfort Yasser, I know it's going to be really hard for him. We will miss you, for real. But I'm gonna keep my promise. I'm gonna stay with him.", I said knowing na wala naman akong matatanggap na sagot, I just need strength, I really need it right now.

As soon as I calmed down, tinawagan ko si Yasser, I called him many times but his phone was off. Sht where did he go.

Naalala ko yung huli niyang sinabi saken bago siya umalis "I just want to go"  , then I had this bad feeling. Wtf, n, I need to find him baka kung ano pa maisipan non.

Mabilis naman akong tumakbo palabas ng ospital, while crying dahil sa mga thoughts na nag pop up sa utak ko. At that time, I was praying that Yasser would be in his right mind, na sana hindi siya kainin ng lungkot, na sana makaya niya.

I can't lose him too.