Unrequited

Chapter 20

Cha's POV

After that day, kung saan napaka raming revelations ang nabunyag, it was fine naman, nagulat lang si Iñaki sa sinabi ko pero ayos naman kame, siguro inisip nalang niya na ganon siga kahalagang kaibigan sa akin, I guess.

Wala namang nag bago, ako lang naman yung naawkward pa minsan minsan, lalo na pag nakakasama sa lakad ng AGang si Iñaki, sa di ko mawaring paraan kung paano yon nangyayare haha.

It's been a week, same same lang, normal days lang, tamang pasok kahit nakakatamad chour bawal yon.

"Cha, anong gagawen ko?" , tanong ni Iñaki habang break time, nasa cafeteria na naman kami, tamang kain langs hehe.

"Baket anong meron?" , clueless ko namang tanong

"Si Nicole" ,sagot naman niya

Ah yun pala

"Ano ba magagawa mo? Eh may bebe nga daw sya" , sabi ko sabay tingin sa kaniya

"Ano ba magagawa mo? Eh gusto ko siya?" , sagot naman niya sabay tingin din sa akin

Oops ayos lang ako, di naman masaket HAHA

Ano nga bang magagawa ko lols

"Ob balakajan HAHA" , sabi ko nalang sabay tayo sa upuan at iniwan siya

Kita ko naman siyang susunod na sana sa aken kaya ko siya tinawanan, natigilan ako nang bigla siyang matigilan, nakita niya si Nicole kaya agad niya itong nilapitan. Nakatingin lang ako habang kausap siya nito. Awit.

Bigla naman siyang tumingin sa akin, nakita ko na naman yung eyes huhu. Tumalikod nalang ako at tumakbo.

Ang sarap umiyak. Bakit kase hindi nalang ako? Bat di moko mapansin?
Bat di mo mapansin ang buwan?

Mas binilisan ko pa ang takbo para makarating agad sa cr dahil nararamdaman ko na ang namumuong luha sa aking mga mata.

Alam niyo yung, gustong gusto mo siya makasama sa future mo, na sa tuwing iisipin mo yung future mo nandun siya, pero di naman ikaw yung gusto niyang makaasama. Ang sakit lang haha.

Saktong walang tao sa cr, so I cried my heart out. The sight of seeing him happy, makes me happy more than anything else, even if it's because of someone else.

Napansin ko ang oras at mukang malapit na mag time kaya inayos ko ang sarili ko, pero kahit na mag hilamos ako, di ko maitago ang mata kong halatang bagong iyak. Shocks. Nevermind, kunware nadapa ako.

Medyo mabilis ang lakad ko palabas, halos patakbo na nga dahil baka malate ako, next prof ay sobrang strict huhu.

"Shet, aray kooo bwiset naman oh" napasapo ako sa ulo ko para ayusin ang buhok kong nagulo dahil sa pag kaka dapa, bobo naman nung tumisod saken.

Papatulan ko pa sana kaso malelate na talaga akoo acckkkk kaya di ko nalang ito nilingon at nag diretso na ng lakad pag ka tayo sabay ayos sa sarili.

Pero hindi pa ako nakaka hakbang ay may humila na sa braso ko, dahilan kaya napatilikod ako, bwiset strong ka sis.

"Oh anong nangyare sayo?" , nagulat ako nang makitang si Iñaki ang nasa tabi ng pintuan, na nasa HARAPAN KO NA!

"I-Ikaw nanisod? Bobo mo" , sabi ko naman sabay irap

Naka hawak parin siya sa braso ko, kahit na pumameywang ako, para extra maldita hehe

"Naiyak ka na naman huh" ,sabay tikhim ni Iñaki kaya ako napatingin

"Oh tapos?" , mataray kong sagot, bawal ka mahalata mamsh

"Anong oh tapos? Bat ka naiyak ha" , tanong naman nito